πιστοποίηση ελληνομάθειας.

Δημοσιογράφος: Kάθε βδομάδα ψάχνουμε να βρούμε τις ιστορίες εκείνων των ανθρώπων που πήραν αποφάσεις και άλλαξαν ριζικά τη ζωή τους. Σήμερα σας παρουσιάζουμε τον Ζαν Ζακ Λεσουέρ, τον άνθρωπο που ίδρυσε το 2000, το Αττικό Πάρκο.
Ζαν Ζακ Λεσουέρ: Ο κύριος Λεσουέρ είναι ο άνθρωπος που αγαπάει πάρα πολύ τα ζώα κατ’αρχάς, από μικρό παιδί. Εξ ου και κάποια στιγμή κατέληξα να κάνω ένα ζωικό πάρκο. Είναι ένα πάθος που έχω από πολύ μικρός, τότε ζούσαμε στο Μαρόκο, ξεκίνησε με πουλιά, στη συνέχεια πολλά ταξίδια στο εξωτερικό, σε πολλές χώρες, εθνικούς δρυμούς, και πάντα η κύρια κατεύθυνση ήταν να μάθουμε και να δούμε τη φύση, τα άγρια ζώα, τα ζωικά πάρκα, έχω επισκεφθεί πάρα πολλά ζωικά πάρκα, κι αυτό είναι το κομμάτι που με ώθησε να κάνω ένα ζωικό πάρκο στην Ελλάδα.
Κατ’αρχάς υπάρχουν διάφορες εμπειρίες. Το να στήσεις το πάρκο είναι πολύ δύσκολο εγχείρημα δηλαδή η δουλειά μας δεν είναι δουλειά γραφείου, είναι επί το πλείστον δουλειά υπαίθρου, δηλαδή ο κόσμος βλέπει την καλή πλευρά του πάρκου. Υπάρχει η δύσκολη πλευρά που είναι τι γίνεται από πίσω όχι τι γίνεται μπροστά. Ιατρική περίθαλψη, προληπτική ιατρική περίθαλψη, καθαριότητα, μοιράζεται στο πάρκο ενάμισης τόνος διατροφής ημερησίως . Πεντακόσιους πενήντα τόνους το χρόνο είναι η διατροφή. Tων ζώων.
Οι εμπειρίες με τα ζώα δεν τελειώνουν. Και μόνο η παρατήρηση, αν θέλετε, των ζώων από μόνη της είναι μια απασχόληση που μπορεί να σε τραβάει και ώρες την ημέρα. Εδώ φιλοξενούμε 2200 ζώα. Από περίπου 400 είδη. Το κάθε ζώο, από μόνο του, έχει ενδιαφέρον.
Υπάρχει μια στιγμή που μου έχει μείνει χαραγμένη, είναι η στιγμή που έχασα ένα κομμάτι από το δάκτυλό μου. Αυτή ήταν η πιο κακή εμπειρία που είχα με τα ζώα. Με ένα λιοντάρι το οποίο μου φαγε την άκρη του δακτύλου, κάπως έφταιγα εγώ, δεν έφταιγε τόσο πολύ το ζώο. Αυτό είναι, όμως, μια ακραία περίπτωση . Αυτή που μου έχει μείνει χαραγμένη είναι η συμπεριφορά των επισκεπτών, δηλαδή από τις πολύ καλές συμπεριφορές μέχρι τις πολύ ακραίες, κακές συμπεριφορές. Μέχρι άτομα που έχουν πετάξει πέτρες για να ξυπνήσουν ένα ζώο που κοιμόταν ή ένας πα που ήρθε μια μέρα και έφτυνε την αρκούδα γιατί του είχε πει κάποιος ότι φέρνει γούρι να φτύσεις αρκούδα.
Ο ρόλος μας είναι επιμορφωτικός. Πρέπει κανονικά ο επισκέπτης φεύγοντας από εδώ, να έχει αποκτήσει κάτι παραπάνω, να σέβεται παραπάνω τη φύση, να έχει μάθει και να έχει δει πράγματα που πιθανόν δεν θα έχει ποτέ την ευκαιρία να τα δει, από κοντά έτσι, γιατί εντάξει ντοκιμαντέρ υπάρχουν, ταινίες υπάρχουν. Εδώ, κάπως, όλα αυτά τα ζώα τα βλέπει από κοντά, λοιπόν, μαθαίνει, θα μάθει να προστατεύει τη φύση που είναι γύρω του. Ελπίζουμε.