πιστοποίηση ελληνομάθειας.

ΑΡΙΣΤΟΣ: Ωραίο σπίτι, έτσι;
ΜΠΑΜΠΗΣ: Τι ωραίο, ρε συ Αρίστο, τι ωραίο; Εγώ εδώ πέρα μέσα θέλω ποδήλατο για να κυκλοφορώ! Ε, λοιπόν, να βγαίνω από την πόρτα από σπίτι τόσο πλούσιο δεν μου έχει ξανατύχει, να μπαίνω, όμως, πρώτη μου φορά.
ΑΡΙΣΤΟΣ: Τα φερες τα σέα σου;
ΜΠΑΜΠΗΣ: Ναι, όλα εντάξει!
ΑΡΙΣΤΟΣ: Παντούφλες, μπιτζάμες;
ΜΠΑΜΠΗΣ: Ναι, μωρέ! Εντάξει είναι!
ΑΡΙΣΤΟΣ: Δεν πιστεύω να μου φερες εκείνη την μπαλωμένη τη ρεζίλικη;
ΜΠΑΜΠΗΣ: Ε, δε σου πα ότι αγόρασα;
ΑΡΙΣΤΟΣ: Έλα, βγάλ’ το σακάκι σου!
ΜΠΑΜΠΗΣ: Πού, εδώ;
ΑΡΙΣΤΟΣ: Αμ που, αλλού;
ΜΠΑΜΠΗΣ: Α ρε, πω, πω!
ΑΡΙΣΤΟΣ: Α! Ωραίο χρωματάκι!
ΜΠΑΜΠΗΣ: Ναι, ναι! Μουσταρδί! Τι κάνεις, ωρε; Τρελάθηκες, ρε;
ΑΡΙΣΤΟΣ: Τι έγινε, ρε Μπάμπη;
ΜΠΑΜΠΗΣ: Ε, άντε! Ρε αααααα.. Άντε! Καινούριο κουστούμι, τώρα, θα το πετάμε για…; Άσε μας σε παρακαλώ πολύ.
ΑΡΙΣΤΟΣ: Έλα. Βαλ’ την μπιτζάμα!
ΜΠΑΜΠΗΣ: Ναι! Φερ’ την. Ε ρε μπιτζάμα.! Ξέρεις πόσες μέρες έκανα να τη βρώ τη… Τι κάνεις ρε συ; Τι κάνεις ρε συ Αρίστο;
ΑΡΙΣΤΟΣ: Τι έγινε, ρε Μπάμπη, πάλι;
ΜΠΑΜΠΗΣ: Δεν φτάνει που κάθεσαι επάνω στο σακάκι! Σφίγγεσαι κιόλας απάνω του. Ασε μου να το ευχαριστηθώ, σου λέω καινούριο κουστούμι είναι! Ένα κοστούμι έχω ράψει στη ζωή μου, άσε με να το ευχαριστηθώ κι αυτό εδώ πέρα. Ωωωω!
ΑΡΙΣΤΟΣ: Έλα! Ας την πολυλογία! Βαλ’ την μπιτζάμα σου τώρα. Άντε!
ΜΠΑΜΠΗΣ: Εντάξει, εντάξει! Η… Αααα, τώρα τι να σου πω τώρα;
ΑΡΙΣΤΟΣ: Τι να μου πεις;
ΜΠΑΜΠΗΣ: Ε, τι να σου πω, να σου πω… Κάθεσαι επάνω στο σακάκι. Τι να μου πεις; Δε θε… ααα… Ωχ, α ναι…
ΑΡΙΣΤΟΣ: Τι λες, ρε Μπάμπη, τι λες;
ΜΠΑΜΠΗΣ: Ε… Α ρε κυρά Μαριγούλα πού είσαι να δεις σε τι σπίτι κάθεται ο γιόκας σου! Ααα…
ΑΡΙΣΤΟΣ: Σα μεγάλη δεν την πήρες;
ΜΠΑΜΠΗΣ: Ε, θα μπει στο πλύσιμο μου πανε θα μπει. Εντάξει, εντάξει είναι. Είσαι, όμως, μεγαλοφυία Αρίστο!
ΑΡΙΣΤΟΣ: Ναι, είμαι μεγαλοφυία. Και με τη μεγαλοφυία μου αυτή…
ΜΠΑΜΠΗΣ: Αααα…
ΑΡΙΣΤΟΣ: Φαγα… Με τη μεγαλοφυία μου αυτή φάγαμε όλο το παραδάκι από το χτήμα που πούλησα.
ΜΠΑΜΠΗΣ: Όλο;
ΑΡΙΣΤΟΣ: Όλο! Αμ, ντε! Τι νομίζεις ότι ήταν; Τριανταέξι χιλιάδες είχα στο χέρι μου. Άντε, βγάλε τα παπούτσια σου τώρα!
ΜΠΑΜΠΗΣ: Εδώ;
ΑΡΙΣΤΟΣ: Όχι, στην Ομόνοια. Έλα ρε, βγαλ’ τα παπούτσια σου!
ΜΠΑΜΠΗΣ: Καλά, ντε! Μη φωνάζεις! Μου λες Ομόνοια κι εγώ… λέω ότι θα…
ΑΡΙΣΤΟΣ: Δως το σακάκι εδώ πέρα!
ΜΠΑΜΠΗΣ: Ας το σακάκι!
ΑΡΙΣΤΟΣ: Δως το σακάκι!
ΜΠΑΜΠΗΣ: Ας το σακά..
ΑΡΙΣΤΟΣ: Δως το σακάκι να το …
ΜΠΑΜΠΗΣ: Ε, ας το σακάκι τώρα
ΑΡΙΣΤΟΣ: Δως το σακάκι που σου λέω…
ΜΠΑΜΠΗΣ: Όχι, ντε, δεν στο δίνω! Πετάξου να φέρεις τις παντόφλες! Εσυ, τις παντόφλες φε… φέρε! Θα σου δώσω εγώ το σακάκι, τρελάθηκες;
ΑΡΙΣΤΟΣ: Έλα, βγαλ’ τα!
ΜΠΑΜΠΗΣ: Ε, τα βγαλα ντε… Ανάποδα μου τα… ααα!
ΑΡΙΣΤΟΣ: Σκάσε!
ΜΠΑΜΠΗΣ: Ρε μανία με το σακάκι! Πω, πω, πω! Λύσαξε να πάρει το σακάκι! Τι κάνεις εκεί βρε συ Αρίστο; Αφού σου είπα, το σακάκι αυτό… Πάλι, το πετάς έτσι; Τόση ώρα τι σου λέω;
ΑΡΙΣΤΟΣ: Τι είναι, ρε Μπάμπη, με αυτό το σακάκι; Μου βγαλες το λάδι! Μου βγαλες το λάδι! Να μη στο αγόραζα, να ησύχαζα.
ΜΠΑΜΠΗΣ: Αφού είναι το καλό μου, ρε Αρίστο!
ΑΡΙΣΤΟΣ: Και ποιος στο αγόρασε, ρε Μπάμπη;
ΜΠΑΜΠΗΣ: Ε, εσύ.
(χτυπάει το κουδούνι)
ΜΠΑΜΠΗΣ: Αμάν!
ΑΡΙΣΤΟΣ: Τι είναι;
ΜΠΑΜΠΗΣ: Λες να μπούνε τίποτε Αμερικάνοι;
ΑΡΙΣΤΟΣ: Ρε τι Αμερικάνοι; Το σπίτι το νοικιάσαμε κανονικά, πήγαινε να ανοίξεις!
ΜΠΑΜΠΗΣ: Εγώ;
ΑΡΙΣΤΟΣ: Εσύ είσαι ο νοικοκύρης εδώ μέσα. Άντε!
ΜΠΑΜΠΗΣ: Μα τι να πάω ν’ ανοίξω; Ξέρω κι εγώ ποιος θα ναι; Τι θα του πω, άμα… Όποιος και να… ααα… ωχ, ωχ! Ωχ, ωχ, ωχ! Ωχ, ωχ, ωχ!
ΑΡΙΣΤΟΣ: Τι έπαθες;
ΜΠΑΜΠΗΣ: Τι τα θέλουν τα πεζοδρόμια μες στα σπίτια;
(ξαναχτυπάει το κουδούνι)
ΜΠΑΜΠΗΣ: Πήγαινε να ανοίξεις, ρε Αρίστο!
ΑΡΙΣΤΟΣ: Αν είναι η Έλλη;
ΜΠΑΜΠΗΣ: Δεν είναι η Έλλη. Είναι νωρίς ακόμη για την Έλλη. Η αδελφή σου θα ναι! Πήγαινε! Ωχ… αχ… Εγώ μέσα σ’ αυτό το σπίτι θα σακατευτώ. Δεν θα βγω γερός από δω μέσα!
ΑΡΙΣΤΟΣ: Τα φερες όλα, Κατίνα;
ΚΑΤΙΝΑ: Όλα!
ΑΡΙΣΤΟΣ: Και φαγιά… και ξέρω γω όλα τα…
ΚΑΤΙΝΑ: Όλα, όλα, όλα! Γεια σου, Μπάμπη!
ΜΠΑΜΠΗΣ: Και ουίσκι;
ΚΑΤΙΝΑ: Και ουίσκι!
ΜΠΑΜΠΗΣ: Σαλαμάκι, όμως, δε θα φερες;
ΚΑΤΙΝΑ: Μου είπες να πάρω σαλάμι;
ΑΡΙΣΤΟΣ: Όχι, μωρέ! Ας τον να λέει! Ας τον να λέει!
ΚΑΤΙΝΑ: Αμαν, η κούρασή μου, όμως, σήμερα δεν περιγράφεται!
ΑΡΙΣΤΟΣ: Ναι, αλλά τώρα μην κάθεσαι!
ΚΑΤΙΝΑ: Ε, τι να κάνω;
ΑΡΙΣΤΟΣ: Να πας μέσα τα πράγματα που έφερες, να αλλάξεις, να συγυριστείς, να σαι έτοιμη!
ΚΑΤΙΝΑ: Ε καλά, έχουμε καιρό!
ΑΡΙΣΤΟΣ: Δεν έχουμε καθόλου καιρό!
ΚΑΤΙΝΑ: Γιατί;
ΑΡΙΣΤΟΣ: Γιατί η κοπελίτσα μπορεί να ρθει τώρα αμέσως. Άντε! Άντε, Κατίνα!
ΚΑΤΙΝΑ: Ε καλά, πριν έρθει…
ΑΡΙΣΤΟΣ: Έλα, έλα Κατίνα!
ΚΑΤΙΝΑ: Καλά ντε, μη σπρώχνεις! Καλά θα πάω!
ΑΡΙΣΤΟΣ: Άντε, Κατίνα μου!
ΚΑΤΙΝΑ: Αχ…