πιστοποίηση ελληνομάθειας.

κα. ΚΑΡΑΒΑΓΓΕΛΗ: Καλημέρα Σας! Με συγχωρείτε, βρήκα την πόρτα ανοιχτή και έλαβα το θάρρος…Να σας συστηθώ κυρία Καραβαγγέλη χήρα γυμνασιάρχου.
ΜΑΙΡΗ: Χαίρω πολύ τι θέλετε;
κα. ΚΑΡΑΒΑΓΓΕΛΗ: Την αδερφούλα σας.
ΜΑΙΡΗ: Δεν έχω αδερφούλα.
κα. ΚΑΡΑΒΑΓΓΕΛΗ: Τότε ‘σεις η ίδια είσαστε.
ΜΑΙΡΗ: Και ᾿σεις ποια είσαστε;
κα. ΚΑΡΑΒΑΓΓΕΛΗ: Η κυρία του Λέων.
ΜΑΙΡΗ: Ποιανού Λέων…
κα. ΚΑΡΑΒΑΓΓΕΛΗ: Αυτουνού…{γαύγισμα σκύλου} αυτουνού που το παρασύρατε και το κουτσάνατε το χρυσούλι μου.
ΜΑΙΡΗ: Τι πράγμα, τι πράγμα; Δεν είμαστε καλά.
κα. ΚΑΡΑΒΑΓΓΕΛΗ: Κοροϊδεύετε τώρα; Στην οδό Ιωάννου Δροσοπούλου στις 8:30 η ώρα; Πού τρέχατε σαν τρελή; Και ο Λέων είχε κατέβει στο δρόμο για να μη λερώσει το πεζοδρόμιο…Να τέτοια ανατροφή του ‘χω δώσει εγώ. Και ούτε που σταματήσατε καθόλου όπως είχατε υποχρέωση. Αλλά εγώ πρόλαβα, πήρα το νούμερό σας, πήγα στην Τροχαία και να ‘μαι!
ΜΑΙΡΗ: Και λοιπόν τι θέλετε τώρα;
κα. ΚΑΡΑΒΑΓΓΕΛΗ: Καλά στεκόσαστε…καλά! Ωραίο σπίτι, με γούστο, καλά έπιπλα, όμορφα, ακριβά…
ΜΑΙΡΗ: Μα δε μου εξηγήσατε όμως κυρία μου τι, τι ακριβώς θέλετε;
κα. ΚΑΡΑΒΑΓΓΕΛΗ: Αποζημίωση!
ΜΑΙΡΗ: Αποζημίωση;
κα. ΚΑΡΑΒΑΓΓΕΛΗ: Αν σας κακοφαίνεται εγώ να πάω στο δικηγόρο μου.
ΜΑΙΡΗ: Όχι, όχι…σας παρακαλώ όχι δικηγόρους. Πόσα θέλετε;
κα. ΚΑΡΑΒΑΓΓΕΛΗ: Τουλάχιστον δύο.
ΜΑΙΡΗ: Δύο…Κατοστάρικα ε;
κα. ΚΑΡΑΒΑΓΓΕΛΗ: Τι κατοστάρικα;…Χιλιάρικα!
ΜΑΙΡΗ: Χιλιάρικα! Τρελαθήκατε;
κα. ΚΑΡΑΒΑΓΓΕΛΗ: Εγώ ή εσείς που τρέχετε σαν τρελή στους δρόμους της Αθήνας και σκοτώνετε τον κόσμο.
ΜΑΙΡΗ: Σιγά…σιγά.
κα. ΚΑΡΑΒΑΓΓΕΛΗ: Γιατί είναι κανένας και μας ακούει;
ΜΑΙΡΗ: Ναι ο άντρας μου.
κα. ΚΑΡΑΒΑΓΓΕΛΗ: Α δεν πειράζει τόσο το καλύτερο ήταν και αυτός μέσα στο αυτοκίνητο.
ΜΑΙΡΗ: Αμ δε που ήτανε…
κα. ΚΑΡΑΒΑΓΓΕΛΗ: Α! Ααα δεν ήτανε; Άλλος ήτανε; Α! τώρα κατάλαβα…εμ βέβαια έτσι εξηγείτε που τρέχατε σαν τρελή και ούτε που σταματήσατε.

{μπαίνει στο δωμάτιο ο Νίκος, άντρας της Μαίρης}

ΝΙΚΟΣ: Μαίρη θέλεις τίποτα γιατί εγώ θα φύγω; Η κυρία;
κα. ΚΑΡΑΒΑΓΓΕΛΗ: Ο κύριός σας είναι; Χαίρω πολύ. Ευτέρπη Καραβαγγέλη, χήρα γυμνασιάρχου.
ΜΑΙΡΗ: Είναι η…
κα. ΚΑΡΑΒΑΓΓΕΛΗ: Η πρόεδρος της φιλοπτώχου ενώσεως κυριών της περιφερείας. Και ήρθα στην κυρία σας που είναι πολύ, πολύ καλή και φιλάνθρωπος και μας υποσχέθηκε να μας συνδράμει με ένα ποσόν 500 δραχμές.
ΝΙΚΟΣ: 500!
κα. ΚΑΡΑΒΑΓΓΕΛΗ: Ναι μάλιστα 500. Έτσι δε μου είπατε κυρία μου; Μιλήστε σας παρακαλώ.
ΜΑΙΡΗ: Ναι, ναι Νίκο μου δώσε.
κα. ΚΑΡΑΒΑΓΓΕΛΗ: 500.
ΜΑΙΡΗ: Ναι, ναι ξέρω ‘γω, δώσε…
ΝΙΚΟΣ: Τέλοσπάντων…
κα. ΚΑΡΑΒΑΓΓΕΛΗ: Ωωω…Ευχαριστώ.

{έρχεται ο Τάκης, φίλος του Νίκου}

ΤΑΚΗΣ: Καλημέρα σας…Γιατί η πόρτα έτσι ανοιχτή; Μπάτε σκύλοι αλέστε σήμερα;
ΜΑΙΡΗ: Ακριβώς κ. Τάκη μου. Τώρα μόλις μπήκαν μέσα οι σκύλοι και αλέθουνε κιόλας.

ΤΑΚΗΣ: Νίκο μου εκείνη την πιστοποίηση.
ΝΙΚΟΣ: Ωχ την ξέχασα! Καλά έλα μαζί μου, έλα μαζί μου.

{Ο Νίκος και ο Τάκης αποχωρούν από το δωμάτιο}.

ΜΑΙΡΗ: Γιατί είπατε τόσα ψέματα κυρία μου δεν ντρέπεστε;
κα. ΚΑΡΑΒΑΓΓΕΛΗ: Θέλατε να πω την αλήθεια;
ΜΑΙΡΗ: Ποια αλήθεια ε; Ποια αλήθεια; Έτσι που γίνανε τα πράγματα άντε να βρεις τώρα την αλήθεια…
κα. ΚΑΡΑΒΑΓΓΕΛΗ: Σσσς….! Μη φωνάζετε θα σας ακούσει.
ΜΑΙΡΗ: Ας μ’ ακούσει. Τι θέλετε τέλοσπάντων πηγαίνετε.
κα. ΚΑΡΑΒΑΓΓΕΛΗ: Και ο Λέων μου;
ΜΑΙΡΗ: Τι και ο Λέων σας; Δεν πήρατε;
κα. ΚΑΡΑΒΑΓΓΕΛΗ: Τι 500 ψωροδραχμές για το πόδι του Λέων;
ΜΑΙΡΗ: Του Λέοντος! Άκου του Λέων…είστε και χήρα γυμνασιάρχου.
κα. ΚΑΡΑΒΑΓΓΕΛΗ: Χήρεψα στους έξι μήνες τι να προφτάξω να μάθω…
ΜΑΙΡΗ: Τέλοσπάντων τώρα τι θέλετε;
κα. ΚΑΡΑΒΑΓΓΕΛΗ: Δυο χιλιάρικα!
ΜΑΙΡΗ: Δύο χιλιάρικα; Τρελαθήκατε κυρία μου που να τα βρω;
κα. ΚΑΡΑΒΑΓΓΕΛΗ: Άμα θέλουμε εμείς οι γυναίκες ξέρουμε και τα βρίσκουμε. Τέλοσπάντων κυρία μου δεν θέλω να σας στεναχωρήσω, φεύγω τώρα αλλά αύριο θα ξαναπεράσω…εν τω μεταξύ σας δίνω τον καιρό να…έλα μωρό μου έλα Λέων μου…