πιστοποίηση ελληνομάθειας.

[ΓΑ]: Ακούς τίποτα;
[ΠΕ]: Όχι. Τι είναι;
[ΓΑ]: Άκου!… Ξυπνάνε όλα τα ρολόγια της πόλης!
[ΠΕ]: Αααα!…
[ΓΑ]: Ξυπνάνε οι κούκλες και τ’ άλογα!
[ΠΕ]: Τι ωραία!…
[ΓΑ]: Άκου!…Όπου να ‘ναι θα χτυπήσει το μεγάλο ρολόι δώδεκα. …Να το!…
[ΠΕ]: Ένα χτύπημα. …Ως τα δώδεκα έχουμε καιρό.
[ΓΑ]: Οι κούκλες ξυπνάνε! Ξυπνάνε τα στρατιωτάκια! Ξυπνάνε τα γυάλινα άλογα!
[ΠΕ]: Τα άλογα!
[ΓΑ]: Πέρλααααααααα!! Χα, χα, χα, χα, χα!! Πεεερλαα! Πέρλα! Πού είσαι, Πέρλα;
[ΠΕ]: Πού είσαι, άλογό μου;!
[ΓΑ]: Έρχομαι! [το άλογο καλπάζει προς την Πέρλα] Να με! Τι κάνεις εδώ;
[ΠΕ]: Πώς είσαι έτσι;… Πώς μεγάλωσες;! Ένα άσπρο άλογο!
[ΓΑ]: Έτσι ήμουνα πάντα! Έτρεχα στα λιβάδια. Ύστερα, όμως, μ’ έκαναν γυάλινο. Κοίταξέ με! Μόνο που το ένα μου πόδι είναι σπασμένο.
[ΠΕ]: Δε πειράζει! Είμαστε δυο κουτσά άλογα!
[ΓΑ]: Δυο κουτσά παιδιά! Χα, χα, χα, χα!
[ΠΕ]: Ε, χα,χα… Α, το ίδιο κάνει, χα, χα!
[ΓΑ]: Το δεύτερο χτύπημα. …Ως τα δώδεκα έχουμε καιρό! Έλα! Πήδα πάνω μου!
[ΠΕ]: Πού θα πάμε;
[ΓΑ]: Στη θάλασσα!
[ΠΕ]: Θα χορέψω;
[ΓΑ]: Έχεις τα κίτρινα παπούτσια;
[ΠΕ]: Όχι. …Μόνο το ένα μαύρο. Η μητέρα δεν έχει λεφτά να μου αγοράσει…
[ΓΑ]: Εεεεε, κίτρινα παπούτσια από την κίτρινη βιτρίνα! Η Πέρλα θέλει να χορέψει και δεν μπορεί να χορέψει, γιατί έχει ένα μαύρο παπούτσι!… Ελάτε!… … Ήρθανε!
[ΠΕ]: Αχ! Τι ωραία παπούτσια! Μα τι θαύμα είναι αυτά!
[ΓΑ]: Φόρεσέ τα!