πιστοποίηση ελληνομάθειας.

(Απόσπ 2ο)

[Α] Να δούμε λοιπόν τους καλεσμένους μας με τους οποίους θα μιλήσουμε σήμερα για το θέμα της διατροφής. Μαζί μου βρίσκεται ο κύριο Καφάτος, καθηγητής πολιτικής ιατρικής και διατροφής, στην ιατρική σχολή του πανεπιστημίου της Κρήτης, καλώς ήρθατε.
[Β] Ευχαριστώ.
[Α] Ο κύριος Ζαμπέλας, αναπληρωτής καθηγητής διατροφής του ανθρώπου, στο γεωπονικό πανεπιστήμιο Αθηνών. Και ο κύριος Χαραλαμπίδης διευθυντής της Greenpeace στην Ελλάδα.
[Γ] Καλό μεσημέρι.
[Α] Κύριε Καφάτο, θα σας κάνω μία πολύ απλοϊκή ερώτηση που όλος ο κόσμος ρωτά όταν πρόκειται για θέματα διατροφής. Ρωτάνε όλοι ότι αυτά που τρώμε σήμερα είναι ασφαλή; Είναι καλές τροφές;
[Β] Κοιτάξτε είναι δύσκολο να απαντήσει στο ερώτημα αυτό. Βέβαια στην πρώτη φάση θα ‘λεγα όλα τα επεξεργασμένα τρόφιμα έχουν πρόβλημα γιατί προσθέτουνε δεκάδες ουσιών μέσα για τις οποίες για ορισμένες έχουμε αμφιβολίες, ορισμένες είναι ασφαλείς. Αν πάρεις τις χρωστικές για παράδειγμα καροτένη, αυτή είναι, είναι ασφαλής ουσία. Αλλά υπάρχουν και δια, δεκάδες άλλων ουσιών, πρόσθετες ουσίες στα τρόφιμα για τις οποίες δεν είμαστε σίγουροι.
[Α] Άρα αν θα λέγατε για, σα μια πρώτη συμβουλή, θα λέγατε ότι καλύτερα να τρώμε τα απλά τρόφιμα.
[Β] Φυσικά προϊόντα.
[Α] Τα φυσικά προϊόντα και όχι τα επεξεργασμένα. Αυτή είναι μια πρώτη προσέγγιση. Κύριε Ζαμπέλα.
[Δ] Ναι.
[Α] Θα ήθελα να σας ρωτήσω το εξής, είχα ακούσει από έναν καθηγητή πολύ γνωστό Έλληνα που έχει κάνει και έρευνα στο Χάρβαρντ, τον κύριο Τριχόπουλο πριν χρόνια, όταν είχα θέσει το ίδιο ερώτημα τελικά κύριε καθηγητά τι να τρώμε; Κάθε μέρα βγαίνουν μελέτες που έλεγαν όχι το ένα κάνει καλό όχι μετά κάνει κακό, αυτοαναιρούνταν. Μου είχε απαντήσει λοιπόν, ότι σήμερα θα τρώμε αυτά που έχουμε, ο άνθρωπος κάθε εποχή έτρωγε αυτά που είχε. Σήμερα όμως αυτά που έχουμε δεν ξέρω αν είναι ασφαλή τα τρόφιμα αυτά που έχουμε.
[Δ] Εγώ θα έλεγα ότι τουλάχιστον αν το συγκρίνουμε με το τι γινόταν στο παρελθόν, εγώ πιστεύω ουσιαστικά ότι κάθε εποχή έχει και περισσότερη ασφάλεια από την προηγούμενή της. Οι μέθοδοι δηλαδή ανάλυσης ή ποσοτικού προσδιορισμού είναι πολύ περισσότερο ευαίσθητες αυτή τη στιγμή και γι’ αυτό βγαίνουν και περισσότερα δεδομένα. Δηλαδή μπορεί κάτι το οποίο δεν ανιχνευόταν παλιά τώρα να μπορεί πλέον ν’ ανιχνευτεί οπότε αυτομάτως αρχίζουν και αλλάζουνε όλα τα δεδομένα και από την πλευρά της ασφάλειας αλλά αυτό δε σημαίνει ότι τώρα τρώμε πιο επικίνδυνα. Η πρόσβαση στην τροφή, τουλάχιστον στις δικές μας κοινωνίες, σαφέστατα έχει αλλάξει. Δεν ίσχυε, όχι πριν εκατό χρόνια, μέχρι τον δεύτερο Παγκόσμιο Πόλεμο, δεν υπήρχε αυτή η πρόσβαση. Επομένως είναι πολύ μεγαλύτερη η διαθεσιμότητα και η σωματική μας δραστηριότητα απ’ την άλλη μεριά πέφτει. Από ΄κεί και πέρα, η προσωπική μου άποψη πάλι για να το ολοκληρώσω είναι ότι δεν μπορώ να πω σε γενικές γραμμές ότι ζούμε σε μία εποχή που αυτό που τρώμε δεν είναι ασφαλές.
[Α] Αντιθέτως ο κύριος Χαραλαμπίδης πολλές φορές έχει πει ότι αυτό που τρώμε δεν είναι ασφαλές, η Greenpeace τουλάχιστον.
[Γ] Είναι σε πάρα πολλές περιπτώσεις και αυτό προκύπτει και από επίσημα στοιχεία. Αν δει για παράδειγμα κανείς τα, μελέτες τις, τις έρευνες που γίνονται σε, που δημοσιεύονται σε ετήσια βάση απ’ το υπουργείο Γεωργίας, για τα υπολειμματικά φυτοφάρμακα, θα δει ότι έχουμε περίπου σ’ ένα 30% των προϊόντων, των φρέσκων αγροτικών προϊόντων υπολειμματικά φυτοφάρμακα και σε ένα 3 με 5% αυτό φαίνεται να είναι πάνω από τα αποδεκτά όρια. Άρα έχουμε πρόβλημα. Η ερώτηση είναι πριν όταν δε ψάχναμε τι πρόβλημα είχαμε; Και δεν ξέρει κανείς, αλλά η, ο εφησυχασμός είναι εξίσου επικίνδυνος με τον πανικό.
[Α] Πάντως εκτιμάτε κι εσείς αυτό που είπε ο κύριος Ζαμπέλας ότι πλέον γίνονται μεγαλύτερη έρευνα.
[Γ] Προφανώς έχουμε πολύ περισσό, πολύ μεγαλύτερες δυνατότητες να ελέγξουμε και να δούμε στον αντίποδα βέβαια έχουμε και πολύ περισσότερη είσοδο νέων προϊόντων, νέων τεχνολογιών οι οποίες πλέον μπαίνουν στην αγορά πριν καν ελεγχθεί η ασφάλειά τους.