πιστοποίηση ελληνομάθειας.

Τα ενδιαφέροντα και οι γλωσσικές ανάγκες των υποψηφίων αυτής της ηλικίας καταδεικνύουν θεματολογία σχετική με το ίδιο το παιδί, το σπίτι και την οικογένειά του, το σχολείο, τους φίλους και συμμαθητές και άλλα οικεία πρόσωπα, τη γειτονιά, τους χώρους και τους τρόπους ψυχαγωγίας του. Ο υποψήφιος αυτού του επιπέδου επιδεικνύει περιορισμένο έλεγχο λίγων απλών γραμματικών δομών. Πρέπει να μπορεί να σχηματίζει μεμονωμένες προτάσεις, οι οποίες να περιγράφουν τον εαυτό του και οικεία του πρόσωπα. Πρέπει να είναι σε θέση να δίνει πληροφορίες για το οικείο του περιβάλλον και τα ενδιαφέροντά του και να κάνει απλές ερωτήσεις για το χρόνο και τον τόπο. Σε συνθήκες διάδρασης (συνομιλίας με τον εξεταστή ή συνεξεταζόμενό του ή συνέντευξης) πρέπει να μπορεί να συστήνει τον εαυτό του και να χρησιμοποιεί στοιχειώδεις εκφράσεις χαιρετισμού και αποχαιρετισμού, να κάνει ερωτήσεις στους άλλους, να δίνει άμεσες και απλά διατυπωμένες απαντήσεις, που να ανταποκρίνονται στις ερωτήσεις. Ο λόγος του, βέβαια, χαρακτηρίζεται από παύσεις για αναζήτηση εκφράσεων, παλινωδίες και λάθη.

Παράλληλα, διαθέτει ένα στοιχειώδες ρεπερτόριο λέξεων και απλών εκφράσεων που σχετίζονται με τα προσωπικά στοιχεία και συγκεκριμένες χειροπιαστές καταστάσεις. Πρέπει να μπορεί να καταλαβαίνει και να χρησιμοποιεί, με κάποια βοήθεια, το λεξιλόγιο που αντιστοιχεί στις καταστάσεις επικοινωνίας που περιγράφτηκαν, και στις οποίες μπορεί να εμπλακεί, για να εκπληρώσει τις καθημερινές του επικοινωνιακές ανάγκες. Σε επίπεδο φωνητικής πρέπει να μπορεί να αναγνωρίζει όλους τους φθόγγους και τα γράμματα, τα δίψηφα φωνήεντα και σύμφωνα και τον τονισμό των λέξεων. Τέλος, είναι απαραίτητο ο υποψήφιος να γνωρίζει, εκτός από μερικά στοιχεία της γεωγραφίας της Ελλάδας, κάποια κοινωνικοπολιτισμικά στοιχεία της ελληνικής γλώσσας. Αυτά τα στοιχεία, βέβαια, θα πρέπει να συμβαδίζουν με τα ενδιαφέροντα και το γνωστικό επίπεδο των υποψηφίων αυτής της ηλικίας, π.χ. στοιχεία από την καθημερινή ζωή (ελεύθερος χρόνος, ώρες γευμάτων, ώρες λειτουργίας των σχολείων, διακοπές), ήθη και έθιμα (Χριστούγεννα, κάλαντα, Πάσχα)…

Κλίμακα ολιστικής αξιολόγησης επιπέδου Α1 για παιδιά

1, 2, 3, 4, 5: Αδύνατη η κατανόηση των νοημάτων που εκφράζονται. Μη ολοκλήρωση του θέματος της συζήτησης ή απουσία σχέσης του περιεχομένου με το ζητούμενο. Πολύ φτωχό, ακόμη και για αυτό το επίπεδο, λεξιλόγιο ή ακατάλληλο για αποτελεσματική επικοινωνία. Λανθασμένη χρήση στοιχείων προφοράς που σε μεγάλο μέρος καθιστούν την ομιλία μη κατανοητή. Έντονη παρουσία της μητρικής γλώσσας που σε ορισμένα σημεία καθιστά αδύνατη την επικοινωνία. Άγνοια του τονισμού των συλλαβών. Ελλιπής οργάνωση και ανεπαρκής ή λανθασμένη χρήση στοιχείων ύφους. Εμφανής αδυναμία χρήσης ακόμη και των πιο βασικών δομών. Απαιτείται ιδιαίτερα μεγάλη προσπάθεια από τον ακροατή, για να κατανοήσει έστω και ελάχιστα τον ομιλητή-παιδί.

6, 7, 8, 9, 10: Δύσκολη η κατανόηση των νοημάτων που εκφράζονται. Στοιχειώδης ολοκλήρωση του θέματος της συζήτησης. Πολύ περιορισμένο και ανεπαρκές για αποτελεσματική επικοινωνία λεξιλόγιο. Ανεπαρκής χρήση στοιχείων προφοράς που συχνά καθιστούν την ομιλία μη κατανοητή. Παρουσία της μητρικής γλώσσας που σε ορισμένα σημεία επηρεάζει δυσμενώς την επικοινωνία. Στοιχειώδης γνώση του τονισμού των συλλαβών και λανθασμένη χρήση των σχημάτων επιτονισμού. Μερικώς σχετικό περιεχόμενο, ελλιπής οργάνωση και ανεπαρκής χρήση στοιχείων ύφους. Σημαντική αδυναμία χρήσης βασικών μορφοσυντακτικών δομών. Απαιτείται μεγάλη προσπάθεια από τον ακροατή, για να κατανοήσει τον ομιλητή.

11, 12, 13, 14, 15: Μερικώς ικανοποιητική επικοινωνία. Σχετικά δυσχερής κατανόηση των ιδεών σε ορισμένα σημεία εξαιτίας ανακριβειών, άσχετων αναφορών ή/και παραλείψεων μέρους του περιεχομένου. Σχετικά επαρκής χρήση του απλού λεξιλογίου που απαιτείται σ’ αυτό το επίπεδο, αλλά η προσπάθεια υιοθέτησης του αναμενόμενου, αν και απλοϊκού, ρεπερτορίου ολοφράσεων είναι συχνά ανεπιτυχής. Οριακά σωστή η προφορά των φθόγγων, έτσι ώστε να είναι δυνατή η κατανόηση του περιεχομένου. Μη συστηματική γνώση του τονισμού των συλλαβών και λανθασμένη, μολονότι όχι πάντα σοβαρά, χρήση των σχημάτων επιτονισμού. Μέτρια οργάνωση του περιεχομένου. Το νόημα σχετικά σαφές με χρήση κατάλληλων, αν και όχι πάντα, υφολογικών στοιχείων. Χρήση περιορισμένων δομών που απαιτούνται σ’ αυτό το επίπεδο. Τα αντίστοιχα δε λάθη είναι πολλά, με ορισμένα από αυτά ιδιαίτερα σοβαρά δυσχεραίνοντας έτσι την επικοινωνία.

16, 17, 18, 19, 20: Αρκετά ικανοποιητική επικοινωνία και κατανόηση των ιδεών με ελάχιστες ανακρίβειες. Τυχόν άσχετες αναφορές ή/και παραλείψεις του περιεχομένου δεν την επηρεάζουν. Επαρκής χρήση του λεξιλογίου που απαιτείται σ’ αυτό το επίπεδο. Κάποιες επαναλήψεις ή / και λανθασμένες επιλογές είναι αναμενόμενες. Γενικά σωστή προφορά των φθόγγων, έτσι ώστε να είναι δυνατή η κατανόηση του περιεχομένου. Σχετικά συστηματική γνώση του τονισμού των συλλαβών και ορισμένα, αν και όχι σοβαρά, λάθη στη χρήση των σχημάτων επιτονισμού. Επαρκής οργάνωση του περιεχομένου χωρίς σοβαρά κενά στην αλληλουχία των νοημάτων. Το νόημα αρκετά σαφές με χρήση κατάλληλων υφολογικών στοιχείων. Χρήση περιορισμένων μορφοσυντακτικών δομών που απαιτούνται σ’ αυτό το επίπεδο.

21, 22, 23, 24, 25: Σχετικό αλλά απλό περιεχόμενο, η σωστή χρήση του οποίου οδηγεί σε απλή αλλά και αποτελεσματική επικοινωνία. Ολοκλήρωση του θέματος της συζήτησης σύμφωνα με τις οδηγίες. Πολύ ικανοποιητική γνώση και χρήση του περιορισμένου λεξιλογίου που απαιτείται σ’ αυτό το επίπεδο. Σωστή χρήση των φθόγγων, των τονισμένων συλλαβών και των βασικών σχημάτων επιτονισμού στις προτάσεις. Κατάλληλη οργάνωση με τις ιδέες να παρουσιάζονται από τον/την υποψήφιο/-α με λογική σειρά και τις προτάσεις να συνδέονται μεταξύ τους με τους κατάλληλους για το επίπεδο μεταβατικούς μηχανισμούς. Παρουσίαση του περιεχομένου με σωστή χρήση των βασικών υφολογικών στοιχείων που απαιτούνται σ’ αυτό το επίπεδο. Αποτελεσματική και ακριβής χρήση των μορφοσυντακτικών δομών που απαιτούνται σ’ αυτό το επίπεδο.

Ο υποψήφιος πρέπει να είναι σε θέση να παράγει απλές, μεμονωμένες φράσεις και προτάσεις για να περιγράφει και να ανταλλάσσει πληροφορίες για τον εαυτό του και άτομα που γνωρίζει, να θέτει και να απαντά σε απλές ερωτήσεις που αφορούν οικεία θέματα, να ζητά και να δίνει κάποιο πράγμα και να αναφέρεται στο χρόνο και στον τόπο. Σε συνθήκες διάδρασης (συνομιλίας με τον εξεταστή ή συνεξεταζόμενό του ή συνέντευξης) πρέπει να μπορεί να κάνει συστάσεις και να χρησιμοποιεί στοιχειώδεις εκφράσεις χαιρετισμού και αποχαιρετισμού, να κάνει ερωτήσεις στους άλλους και να ανταποκρίνεται στις απαντήσεις, να δίνει άμεσες και απλά διατυπωμένες απαντήσεις, ενδεχομένως με παύσεις για αναζήτηση εκφράσεων. Ωστόσο, η απόδοση του υποψηφίου στην παραγωγή λόγου εξαρτάται κατά μεγάλο ποσοστό από το συνομιλητή, ο οποίος μπορεί να βοηθήσει χρησιμοποιώντας απλές δομές, επαναλαμβάνοντας ή επαναδιατυπώνοντας, όπου είναι απαραίτητο.

Επίσης, η επιτυχής επικοινωνία του υποψηφίου αυτού του επιπέδου με το περιβάλλον του εξαρτάται σε μεγάλο βαθμό από την επανάληψη, την αναδιατύπωση και την αποκατάσταση. Ο υποψήφιος πρέπει να είναι σε θέση να χρησιμοποιεί την ελληνική γλώσσα και να επιτελεί τις γλωσσικές λειτουργίες που έχουν περιγραφεί σε καθημερινές καταστάσεις επικοινωνίας όπως: προσωπική ζωή μέσα και έξω από το σπίτι, αναγνώριση ταυτότητας, κατοικία, διαμονή, τοποθεσία, περιβάλλον, χλωρίδα, πανίδα, καιρικές συνθήκες, ελεύθερος χρόνος, διασκέδαση. Σε σχέση με αυτά σε επίπεδο λεξιλογίου ο υποψήφιος πρέπει να καταλαβαίνει και να χρησιμοποιεί, με κάποια βοήθεια, το λεξιλόγιο που αντιστοιχεί στις καταστάσεις επικοινωνίας, που έχουν περιγραφεί και στις οποίες μπορεί να εμπλακεί εκπληρώνοντας τις καθημερινές του επικοινωνιακές ανάγκες. Η επιτυχής επικοινωνία εξαρτάται σε μεγάλο βαθμό από την επανάληψη, την αναδιατύπωση και τις αποκαταστάσεις. Παράλληλα, πρέπει να αναγνωρίζει και να χρησιμοποιεί όλους τους φθόγγους, τα γράμματα, τα δίψηφα φωνήεντα και σύμφωνα, τον τονισμό των λέξεων, να αναγνωρίζει τα πάθη των συμφώνων όπως έκθλιψη (σ΄αυτόν), αποκοπή (φέρ’ το), συγκοπή (φέρτε, πάρτε). Πρέπει να είναι σε θέση να αρθρώνει ακόμη και λιγότερο γνωστές ή άγνωστες λέξεις.

Τέλος, πρέπει να επισημανθεί ότι ο υποψήφιος για να ανταποκριθεί με επιτυχία στις περιστάσεις χρήσης και στις λειτουργίες της γλώσσας που περιγράφονται παραπάνω, εκτός από τις σωστές γλωσσικές επιλογές σε επίπεδο γραμματικής, σύνταξης και λεξιλογίου, απαιτείται και η γνώση κοινωνικοπολιτισμικών στοιχείων της ελληνικής γλώσσας. Έτσι λοιπόν, ο υποψήφιος πρέπει να είναι εξοικειωμένος με στοιχεία της καθημερινής ζωής στην Ελλάδα (ώρες γευμάτων, δημόσιες αργίες, τα ωράρια εργασίας, κτλ.), τις συνθήκες ζωής (εργασία, διαμονή), κάποια κυρίαρχα ήθη και έθιμα στην Ελλάδα (Χριστούγεννα, βασιλόπιτα, κάλαντα, Πάσχα), τις διαπροσωπικές σχέσεις (οικογένεια, φύλο), τις πιο χαρακτηριστικές κοινωνικές συμπεριφορές των μελών της κοινωνίας, όπως κοινωνικές συμβάσεις (προσκλήσεις, δώρα, (απο)χαιρετισμός, ντύσιμο, χιούμορ, κανόνες ευγένειας). Οι πολιτισμικές του γνώσεις ελέγχονται έμμεσα, από τον τρόπο που χρησιμοποιεί τη γλώσσα.

Κλίμακα ολιστικής αξιολόγησης επιπέδου Α1 για ενήλικες.

1, 2, 3, 4, 5: Αδύνατη η κατανόηση των νοημάτων που εκφράζονται. Μη ολοκλήρωση του θέματος της συζήτησης ή απουσία σχέσης του περιεχομένου με το ζητούμενο. Πολύ φτωχό ακόμη και για αυτό το επίπεδο λεξιλόγιο ή ακατάλληλο για αποτελεσματική επικοινωνία. Λανθασμένη χρήση στοιχείων προφοράς που σε μεγάλο μέρος καθιστούν την ομιλία μη κατανοητή. Άγνοια του τονισμού των συλλαβών και των σχημάτων επιτονισμού. Ελλιπής οργάνωση και ανεπαρκής ή λανθασμένη χρήση στοιχείων ύφους. Εμφανής αδυναμία χρήσης ακόμη και των πιο βασικών δομών. Έντονη παρουσία της μητρικής γλώσσας σε όλα τα επίπεδα. Απαιτείται μεγάλη προσπάθεια από τον ακροατή για να κατανοήσει έστω και ελάχιστα τον ομιλητή.

6, 7, 8, 9, 10: Δύσκολη η κατανόηση των νοημάτων που εκφράζονται. Στοιχειώδης ολοκλήρωση του θέματος της συζήτησης. Πολύ περιορισμένο και ανεπαρκές για αποτελεσματική επικοινωνία λεξιλόγιο. Ανεπαρκής χρήση στοιχείων προφοράς που συχνά καθιστούν την ομιλία μη κατανοητή. Στοιχειώδης γνώση του τονισμού των συλλαβών και λανθασμένη χρήση των σχημάτων επιτονισμού. Μερικώς σχετικό περιεχόμενο, ελλιπής οργάνωση και ανεπαρκής χρήση στοιχείων ύφους. Σημαντική αδυναμία χρήσης βασικών μορφοσυντακτικών δομών. Συχνή παρουσία της μητρικής γλώσσας. Απαιτείται μεγάλη προσπάθεια από τον ακροατή για να κατανοήσει τον ομιλητή.

11, 12, 13, 14, 15: Μερικώς ικανοποιητική επικοινωνία και δυσχερής κατανόηση των ιδεών σε ορισμένα σημεία εξαιτίας ανακριβειών. Υπάρχουν μερικές άσχετες αναφορές ή/και παραλείπεται μέρος του περιεχομένου. Σχετικά επαρκής χρήση του απλού λεξιλογίου που απαιτείται σ’ αυτό το επίπεδο, αλλά η προσπάθεια υιοθέτησης του αναμενόμενου ρεπερτορίου ολοφράσεων είναι συχνά ανεπιτυχής. Οριακά σωστή η προφορά των φθόγγων, έτσι ώστε να είναι δυνατή η κατανόηση του περιεχομένου. Μη συστηματική γνώση του τονισμού των συλλαβών και λανθασμένη, μολονότι όχι πάντα σοβαρά, χρήση των σχημάτων επιτονισμού. Μέτρια οργάνωση του περιεχομένου. Το νόημα σχετικά σαφές με χρήση κατάλληλων, αν και όχι πάντα, υφολογικών στοιχείων. Χρήση περιορισμένων δομών που απαιτούνται σ’ αυτό το επίπεδο. Τα αντίστοιχα δε λάθη είναι πολλά, με ορισμένα από αυτά να είναι ιδιαίτερα σοβαρά δυσχεραίνοντας έτσι την επικοινωνία.

16, 17, 18, 19, 20: Αρκετά ικανοποιητική επικοινωνία και κατανόηση των ιδεών με ελάχιστες ανακρίβειες. Τυχόν άσχετες αναφορές ή/και παραλείψεις του περιεχομένου δεν την επηρεάζουν. Επαρκής χρήση του λεξιλογίου που απαιτείται σ’ αυτό το επίπεδο. Κάποιες παύσεις, επαναλήψεις ή / και λανθασμένες επιλογές είναι αναμενόμενες. Γενικά σωστή προφορά των φθόγγων, έτσι ώστε να είναι δυνατή η κατανόηση του περιεχομένου. Σχετικά συστηματική γνώση του τονισμού των συλλαβών και ορισμένα, αν και όχι σοβαρά, λάθη στη χρήση των σχημάτων επιτονισμού. Επαρκής οργάνωση του περιεχομένου χωρίς σοβαρά κενά στην αλληλουχία των νοημάτων. Το νόημα είναι αρκετά σαφές με χρήση κατάλληλων υφολογικών στοιχείων. Χρήση περιορισμένων μορφοσυντακτικών δομών που απαιτούνται σ’ αυτό το επίπεδο.

21, 22, 23, 24, 25: Σχετικό αλλά απλό περιεχόμενο, η σωστή χρήση του οποίου οδηγεί σε απλή αλλά και αποτελεσματική επικοινωνία. Ολοκλήρωση του θέματος της συζήτησης σύμφωνα με τις οδηγίες. Πολύ ικανοποιητική γνώση και χρήση του περιορισμένου λεξιλογίου που απαιτείται σ’ αυτό το επίπεδο. Σωστή χρήση των φθόγγων, των τονισμένων συλλαβών και των βασικών σχημάτων επιτονισμού στις προτάσεις. Κατάλληλη οργάνωση με τις ιδέες να παρουσιάζονται από τον/την υποψήφιο/-α με λογική σειρά και τις προτάσεις να συνδέονται μεταξύ τους με τους κατάλληλους για το επίπεδο μεταβατικούς μηχανισμούς. Παρουσίαση του περιεχομένου με σωστή χρήση των βασικών υφολογικών στοιχείων που απαιτούνται σ’ αυτό το επίπεδο. Αποτελεσματική και ακριβής χρήση των μορφοσυντακτικών δομών που απαιτούνται σ’ αυτό το επίπεδο.

Ο υποψήφιος πρέπει να έχει την ικανότητα να επικοινωνεί σε απλές καθημερινές υποθέσεις οι οποίες απαιτούν απλή και άμεση ανταλλαγή πληροφοριών γύρω από οικεία θέματα και δραστηριότητες. Γενικά ο υποψήφιος καλείται να αποδείξει ότι έχει αναπτύξει την ικανότητα να παρακολουθεί μια συζήτηση για ένα οποιοδήποτε θέμα της καθημερινής ζωής και να εμπλέκεται σε κοινωνικές πρακτικές που απαιτούν τη χρήση προφορικού λόγου. Συγκεκριμένα, πρέπει να είναι σε θέση να ανταποκρίνεται σε σύντομες κοινωνικές επαφές με φιλικό ή τυπικό λόγο, αν και συνήθως δεν καταλαβαίνει αρκετά για να «κρατήσει» μια συνομιλία ο ίδιος. Πρέπει να γίνεται κατανοητός από τους συνομιλητές του με πολύ σύντομα εκφωνήματα, παρόλες τις παύσεις, τις λανθασμένες τυχόν εκκινήσεις ή αναδιατυπώσεις. Πρέπει να μπορεί να χρησιμοποιεί σειρά προτάσεων και φράσεων για να περιγράφει με απλό τρόπο την οικογένειά του, άλλους ανθρώπους, γεγονότα, χώρους, συνθήκες διαβίωσης, το εκπαιδευτικό υπόβαθρο του και την παρούσα ή πιο πρόσφατη δουλειά του. Επίσης πρέπει να έχει την ικανότητα να δίνει απλές πληροφορίες για τον εαυτό του ή για τρίτους, για το χρόνο, τον τόπο, τον τρόπο, την αιτία, να διηγείται απλές μικρές ιστορίες, να δίνει απλές οδηγίες, να ζητά να εξυπηρετηθεί σε καταστήματα, τράπεζες, εστιατόρια, σταθμούς και σε άλλους δημόσιους χώρους και να γνωρίζει βασικές τεχνικές για να αντιμετωπίζει προβλήματα επικοινωνίας. Τέλος θα πρέπει να τονιστεί ότι ο υποψήφιος πρέπει να είναι ικανός να χρησιμοποιεί κάποια παραγλωσσικά στοιχεία (κινήσεις, στάσεις, εκφράσεις, επιφωνήματα) στην επικοινωνία του με τους άλλους.

Ο υποψήφιος σ' αυτό το επίπεδο πρέπει να είναι σε θέση να χρησιμοποιεί την ελληνική γλώσσα και να επιτελεί τις γλωσσικές λειτουργίες που περιγράφονται παραπάνω, ώστε να μπορεί να ανταποκρίνεται σε βασικές ανάγκες και καθημερινές καταστάσεις επικοινωνίας που περιγράφτηκαν στο επίπεδο Α1, αλλά και άλλες, όπως αναγνώριση ταυτότητας, κατοικία, διαμονή, υγεία, κατάσταση του οργανισμού, αγορά, διατροφή, εκπαίδευση/επαγγελματικός χώρος. Σε σχέση δε με το λεξιλόγιο ο υποψήφιος εκπληρώνοντας τις επικοινωνιακές του ανάγκες ρουτίνας που αφορούν γνώριμες καταστάσεις και θέματα πρέπει να είναι σε θέση να χρησιμοποιεί, εκτός από το λεξιλόγιο που έχει αποκομίσει από το επίπεδο Α1, ένα βασικό λεξιλόγιο που αντιστοιχεί στις καταστάσεις επικοινωνίας που παρουσιάζονται σ’ αυτό το επίπεδο και τους γλωσσικούς ενδείκτες που είναι απαραίτητοι για την επιτέλεση των γλωσσικών λειτουργιών που ορίστηκαν παραπάνω γι’ αυτό το επίπεδο. Έμφαση δίνεται στο λεξιλόγιο που αφορά το χώρο (μέσα, έξω, κοντά στην πόλη κτλ.), το χρόνο (σήμερα, αύριο, την Τετάρτη κτλ.), τα ρήματα κινήσεως (πάω, φεύγω, έρχομαι, φτάνω κτλ.), τις κοινές καθημερινές δραστηριότητες μέσα, έξω από το σπίτι, στο χώρο επαγγελματικής απασχόλησης, εκπαίδευσης και διασκέδασης που δίνονται στις καταστάσεις επικοινωνίας. Παράλληλα, οφείλει να αποδίδει σωστά τον τονισμό των λέξεων και γνωρίζει τον τονισμό ή μη τονισμό τους.

Τέλος, εκτός από το ίδιο το γλωσσικό σύστημα, ο υποψήφιος πρέπει να είναι εξοικειωμένος και με ορισμένα κοινωνικοπολιτισμικά χαρακτηριστικά της Ελλάδας τα οποία σε ένα τόσο πρώιμο επίπεδο γλωσσικής εκμάθησης δεν μπορεί παρά να είναι τα βασικά. Δεν απαιτείται η γνώση και η κατανόηση όλων των διαφορών, που φυσικά θα υπάρχουν, μεταξύ της χώρας προέλευσης του υποψηφίου και της Ελλάδας. Εκτός από τα στοιχεία της καθημερινής ζωής που αναφέρονται στο επίπεδο Α1, ο υποψήφιος πρέπει να γνωρίζει στοιχεία για τις διαπροσωπικές σχέσεις (μέσα στην οικογένεια, στην παρέα, μεταξύ των δύο φύλων) και τη χρήση της τυπικότητας ή μη στις κοινωνικές.

Κλίμακα ολιστικής αξιολόγησης επιπέδου Α2

1, 2, 3, 4, 5: Αδυναμία ολοκλήρωσης του θέματος της συζήτησης. Αδύνατη η κατανόηση των νοημάτων που εκφράζονται. Άσχετες απαντήσεις. Μη επαρκής χρήση και κακή επιλογή λεξιλογικών στοιχείων. Άσχετη ή λανθασμένη επιλογή λέξεων με συνεχείς επαναλήψεις. Λανθασμένη χρήση στοιχείων προφοράς που συχνά καθιστούν την ομιλία μη κατανοητή. Ιδιαίτερα προβληματικός τονισμός των λέξεων. Συνεχής παρουσία στοιχείων της μητρικής γλώσσας. Φτωχό περιεχόμενο, πολύ άσχημα οργανωμένο. Ανεπαρκής ή λανθασμένη χρήση στοιχείων ύφους. Σημαντική αδυναμία χρήσης ακόμη και των πιο βασικών δομών. Μεγάλος αριθμός ανακριβειών που καθιστούν αδύνατη την κατανόηση της ομιλίας.

6, 7, 8, 9, 10: Περιορισμένη η ολοκλήρωση του θέματος της συζήτησης. Υπάρχει, βέβαια, σχέση περιεχομένου - συζήτησης, αν και δυσδιάκριτη, αλλά δε γίνεται ούτε στοιχειώδης ανάπτυξη σκέψεων. Δύσκολη ως αδύνατη η κατανόηση των νοημάτων που εκφράζονται. Πιθανή χρήση προετοιμασμένων αλλά και άσχετων απαντήσεων. Μη επαρκής χρήση και κακή επιλογή λεξιλογικών στοιχείων. Ιδιαίτερα φτωχό λεξιλόγιο. Άσχετη ή λανθασμένη επιλογή λέξεων με συχνές επαναλήψεις. Ανεπαρκής χρήση στοιχείων προφοράς που συχνά καθιστούν την ομιλία μη κατανοητή. Φτωχό περιεχόμενο, πολύ άσχημα οργανωμένο. Ανεπαρκής ή λανθασμένη χρήση στοιχείων ύφους. Σημαντική αδυναμία χρήσης ακόμη και των πιο βασικών δομών. Μεγάλος αριθμός ανακριβειών που επηρεάζουν δυσμενώς την κατανόηση της ομιλίας.

11, 12, 13, 14, 15: Μερικώς επαρκής και όχι ιδιαίτερα αποτελεσματική επικοινωνία. Το περιεχόμενο είναι συχνά το ελάχιστο αναγκαίο έτσι που να αφήνονται ακάλυπτες σημαντικές πλευρές του. Είναι αποδεκτοί κάποιοι δισταγμοί, ωστόσο σε ορισμένα σημεία επηρεάζουν σημαντικά την επικοινωνία. Ελλιπής χρήση του λεξιλογίου που απαιτείται σ’ αυτό το επίπεδο, ενώ συχνές επαναλήψεις και/ή λανθασμένες επιλογές ενδέχεται να επηρεάζουν την επικοινωνία. Οριακά σωστή η προφορά των φθόγγων. Δείγματα επηρεασμού από τη μητρική γλώσσα που μερικές φορές καθιστούν την ομιλία δύσκολα κατανοητή. Μη συστηματική χρήση σχημάτων επιτονισμού. Ελλιπής οργάνωση και παρουσίαση του περιεχομένου. Ενδείξεις χρήσης απλών και/ή βασικών υφολογικών στοιχείων. Το κατάλληλο υφολογικό επίπεδο παρατηρείται μόνο σε θέματα που απαιτούν οικείο ύφος. Περιορισμένη χρήση δομών που απαιτούνται σ’ αυτό το επίπεδο. Είναι δεκτές κάποιες ανακρίβειες, οι οποίες όμως δεν επηρεάζουν ουσιαστικά την επικοινωνία.

16, 17, 18, 19, 20: Μερική ολοκλήρωση του θέματος της συζήτησης με σχετική αποτελεσματικότητα και άνεση. Η κύρια ιδέα του θέματος είναι ιδιαίτερα σαφής, αλλά ορισμένες πλευρές του δεν έχουν αναπτυχθεί επαρκώς και, συνεπώς, το περιεχόμενο της συζήτησης δεν αναδεικνύει όλες τις δυνατότητες του θέματος. Ελάχιστη διστακτικότητα. Σχετικά ικανοποιητικό φάσμα λεξιλογικών στοιχείων που τις περισσότερες φορές χρησιμοποιούνται ορθά στην κάθε περίπτωση. Περιορισμένη χρήση ιδιωτισμών και κάποιου ειδικού λεξιλογίου, αναμενόμενη ωστόσο ως ένα βαθμό για το επίπεδο. Ελάχιστα λάθη κατά τη χρήση των φθόγγων και των σχημάτων επιτονισμού. Σχετικά σωστή οργάνωση και παρουσίαση ιδεών και περιεχομένου. Η χρήση βασικών υφολογικών στοιχείων που απαιτούνται σ’ αυτό το επίπεδο είναι αποτελεσματική, αν και όχι πάντα ορθή. Ικανοποιητική αλληλουχία νοημάτων. Σχετικά ακριβής και αποτελεσματική, με ελάχιστα λάθη, χρήση των συντακτικών και μορφολογικών δομών που απαιτούνται σ’ αυτό το επίπεδο.

21, 22, 23, 24, 25: Ολοκλήρωση του θέματος της συζήτησης με πλήρη αποτελεσματικότητα και άνεση. Ελάχιστη διστακτικότητα. Απόλυτα ικανοποιητικό φάσμα λεξιλογικών στοιχείων που χρησιμοποιούνται ορθά στην κάθε περίπτωση. Σχετικά περιορισμένη χρήση ιδιωτισμών και κάποιου ειδικού λεξιλογίου, αναμενόμενη ωστόσο για το επίπεδο. Σωστή χρήση των φθόγγων και των σχημάτων επιτονισμού. Πολύ σωστή οργάνωση και παρουσίαση ιδεών και περιεχομένου με ορθή χρήση βασικών υφολογικών στοιχείων που απαιτούνται σ’ αυτό το επίπεδο. Έξοχη αλληλουχία νοημάτων. Πολύ ακριβής και αποτελεσματική χρήση των συντακτικών και μορφολογικών δομών που απαιτούνται σ’ αυτό το επίπεδο.

Τα επίπεδα ελληνομάθειας Α1 και Α2 χαρακτηρίζουν το βασικό χρήστη της γλώσσας. Όμως, το επίπεδο Β1 είναι το πρώτο της σειράς των έξι επιπέδων γλωσσομάθειας, που χαρακτηρίζει το χρήστη της γλώσσας ανεξάρτητο και μπορεί να θεωρηθεί κομβικό σημείο. Ο χρήστης της γλώσσας μπορεί να λειτουργεί αυτόνομα και αποτελεσματικά στις πιο συνηθισμένες καταστάσεις επικοινωνίας στις οποίες η γλωσσική χρήση είναι σε μεγάλο βαθμό σταθερή, προβλέψιμη και επαναλαμβανόμενη. Επιπλέον, πρέπει να γνωρίζει τις σχετικές κοινωνικές συνήθειες (π.χ. να γνωρίζει τους γλωσσικούς τρόπους για να τραβάει την προσοχή των άλλων, να απευθύνεται στους συνομιλητές του, να επιλέγει το βαθμό επισημότητας ή οικειότητας, τη χρήση ή μη χρήση του «πληθυντικού της ευγένειας», κτλ.) και να είναι εξοικειωμένος ως ένα βαθμό με βασικά χαρακτηριστικά του σύγχρονου ελληνικού πολιτισμού, ιδιαίτερα σε ό,τι αφορά την καθημερινή ζωή, τις συνθήκες διαβίωσης, τις διαπροσωπικές σχέσεις, την κοινωνική ζωή, τις βασικές αξίες και νοοτροπίες.

Κλίμακα ολιστικής αξιολόγησης επιπέδου Β1.

1, 2, 3, 4, 5: Δεν υπάρχει καμία σχέση του περιεχομένου με το θέμα. Αδύνατη η κατανόηση των νοημάτων που εκφράζονται. Μη επαρκής χρήση και κακή επιλογή λεξιλογικών στοιχείων. Άσχετη ή λανθασμένη επιλογή λέξεων με συνεχείς επαναλήψεις. Λανθασμένη χρήση στοιχείων προφοράς που συχνά καθιστούν την ομιλία μη κατανοητή. Ιδιαίτερα προβληματικός ο τονισμός των λέξεων. Συνεχής παρουσία στοιχείων της μητρικής γλώσσας (προφορά, λεξιλόγιο). Φτωχό περιεχόμενο, πολύ άσχημα οργανωμένο. Απουσιάζει η αλληλουχία νοημάτων. Ανεπαρκής ή λανθασμένη χρήση στοιχείων ύφους. Σημαντική αδυναμία χρήσης ακόμη και των πιο βασικών δομών. Μεγάλος αριθμός ανακριβειών που καθιστούν αδύνατη την κατανόηση της ομιλίας.

6, 7, 8, 9, 10: Αδυναμία ολοκλήρωσης του θέματος της συζήτησης. Υπάρχει, βέβαια, σχέση περιεχομένου - συζήτησης, αν και δυσδιάκριτη, αλλά δε γίνεται ούτε στοιχειώδης ανάπτυξη σκέψεων. Δύσκολη ως αδύνατη η κατανόηση των νοημάτων που εκφράζονται. Πιθανή χρήση προετοιμασμένων αλλά και άσχετων απαντήσεων. Μη επαρκής χρήση και κακή επιλογή λεξιλογικών στοιχείων. Ιδιαίτερα φτωχό λεξιλόγιο. Άσχετη ή λανθασμένη επιλογή λέξεων με συχνές επαναλήψεις. Ανεπαρκής χρήση στοιχείων προφοράς που συχνά καθιστούν την ομιλία μη κατανοητή. Ο τονισμός των λέξεων είναι ιδιαίτερα προβληματικός. Φτωχό περιεχόμενο, πολύ άσχημα οργανωμένο σε επίπεδο συνεκτικότητας και συνοχής. Ανεπαρκής ή λανθασμένη χρήση στοιχείων ύφους. Σημαντική αδυναμία χρήσης ακόμη και των πιο βασικών δομών. Μεγάλος αριθμός ανακριβειών που επηρεάζουν δυσμενώς την κατανόηση της ομιλίας.

11, 12, 13, 14, 15: Μερικώς επαρκής και όχι ιδιαίτερα αποτελεσματική επικοινωνία. Το περιεχόμενο είναι συχνά το ελάχιστο αναγκαίο έτσι που να αφήνονται ακάλυπτες σημαντικές πλευρές του. Είναι αποδεκτοί κάποιοι δισταγμοί, ωστόσο σε ορισμένα σημεία επηρεάζουν σημαντικά την επικοινωνία. Ελλιπής χρήση του λεξιλογίου που απαιτείται σ’ αυτό το επίπεδο, ενώ συχνές επαναλήψεις και/ή λανθασμένες επιλογές ενδέχεται να επηρεάζουν την επικοινωνία. Οριακά σωστή η προφορά των φθόγγων. Δείγματα επηρεασμού από τη μητρική γλώσσα που μερικές φορές καθιστούν την ομιλία δύσκολα κατανοητή. Μη συστηματική χρήση σχημάτων επιτονισμού. Ελλιπής οργάνωση και παρουσίαση του περιεχομένου. Ενδείξεις χρήσης απλών και/ή βασικών υφολογικών στοιχείων. Κατάλληλο υφολογικό επίπεδο παρατηρείται μόνο σε θέματα που απαιτούν οικείο ύφος. Περιορισμένη χρήση δομών που απαιτούνται σ’ αυτό το επίπεδο. Είναι δεκτές κάποιες ανακρίβειες, οι οποίες όμως δεν επηρεάζουν ουσιαστικά την επικοινωνία.

16, 17, 18, 19, 20: Μερική ολοκλήρωση του θέματος της συζήτησης με σχετική αποτελεσματικότητα και άνεση. Η κύρια ιδέα του θέματος είναι ιδιαίτερα σαφής, αλλά ορισμένες πλευρές του δεν έχουν αναπτυχθεί επαρκώς και, συνεπώς, το περιεχόμενο της συζήτησης δεν αναδεικνύει όλες τις δυνατότητες του θέματος. Ελάχιστη διστακτικότητα. Σχετικά ικανοποιητικό φάσμα λεξιλογικών στοιχείων που τις περισσότερες φορές χρησιμοποιούνται ορθά στην κάθε περίπτωση. Περιορισμένη χρήση ιδιωτισμών και κάποιου ειδικού λεξιλογίου, αναμενόμενη ωστόσο ως ένα βαθμό για το επίπεδο. Ελάχιστα λάθη κατά τη χρήση των φθόγγων και των σχημάτων επιτονισμού. Ικανοποιητικός τονισμός. Σχετικά σωστή οργάνωση και παρουσίαση ιδεών και περιεχομένου. Επιτυχής χρήση ορισμένων, μολονότι στοιχειωδών για το εν λόγω επίπεδο, μεταβατικών μηχανισμών. Η χρήση βασικών υφολογικών στοιχείων που απαιτούνται σ’ αυτό το επίπεδο είναι αποτελεσματική, αν και όχι πάντα ορθή. Ικανοποιητική αλληλουχία νοημάτων. Σχετικά ακριβής και αποτελεσματική, με ελάχιστα λάθη, χρήση των συντακτικών και μορφολογικών δομών που απαιτούνται σ’ αυτό το επίπεδο.

21, 22, 23, 24, 25: Ολοκλήρωση του θέματος της συζήτησης με πλήρη αποτελεσματικότητα και άνεση. Ελάχιστη διστακτικότητα. Απόλυτα ικανοποιητικό φάσμα λεξιλογικών στοιχείων που χρησιμοποιούνται ορθά στην κάθε περίπτωση. Σχετικά περιορισμένη χρήση ιδιωτισμών και κάποιου ειδικού λεξιλογίου, αναμενόμενη, ωστόσο, για το επίπεδο. Σωστή χρήση των φθόγγων και των σχημάτων επιτονισμού. Άψογος τονισμός λέξεων. Πολύ σωστή οργάνωση και παρουσίαση ιδεών και περιεχομένου με ορθή χρήση βασικών υφολογικών στοιχείων που απαιτούνται σ’ αυτό το επίπεδο. Έξοχη αλληλουχία νοημάτων. Πολύ ακριβής και αποτελεσματική χρήση των συντακτικών και μορφολογικών δομών που απαιτούνται σ’ αυτό το επίπεδο.

Ο υποψήφιος αυτού του επιπέδου χαρακτηρίζεται ως ανεξάρτητος χρήστης, με μεγαλύτερη ευχέρεια στη χρήση της γλώσσας συγκριτικά με τον υποψήφιο του επιπέδου Β1. Έχει βελτιώσει τις ήδη ανεπτυγμένες επικοινωνιακές δεξιότητες που αποκτήθηκαν από τα προηγούμενα επίπεδα και αυτό του δίνει τη δυνατότητα για μεγαλύτερη ακρίβεια στη χρήση της γλώσσας. Προχωράει λίγο περισσότερο από το να είναι γλωσσικά αυτοδύναμος, έχει επίγνωση των λαθών του, διορθώνει τυχόν παραδρομές και αναπτύσσει ικανότητα συνεχούς λόγου. Παράγει λόγο με σαφήνεια και λεπτομέρεια πάνω σε ευρύ πεδίο θεμάτων και εξηγεί μία άποψη πάνω σε ένα θέμα, παρουσιάζοντας τα πλεονεκτήματα και τα μειονεκτήματα διάφορων επιλογών.

Κλίμακα ολιστικής αξιολόγησης επιπέδου Β2

1, 2, 3, 4: Δεν υπάρχει καμία σχέση του περιεχομένου με το θέμα. Αδύνατη η κατανόηση των νοημάτων που εκφράζονται. Μη επαρκής χρήση και κακή επιλογή λεξιλογικών στοιχείων. Άσχετη ή λανθασμένη επιλογή λέξεων με συνεχείς επαναλήψεις. Λανθασμένη χρήση στοιχείων προφοράς που συχνά καθιστούν την ομιλία μη κατανοητή. Ιδιαίτερα προβληματικός ο τονισμός των λέξεων. Συνεχής παρουσία στοιχείων της μητρικής γλώσσας (προφορά, λεξιλόγιο). Φτωχό περιεχόμενο, πολύ άσχημα οργανωμένο. Απουσιάζει η αλληλουχία νοημάτων.. Ανεπαρκής ή λανθασμένη χρήση στοιχείων ύφους. Σημαντική αδυναμία χρήσης ακόμη και των πιο βασικών δομών. Μεγάλος αριθμός ανακριβειών που καθιστούν αδύνατη την κατανόηση της ομιλίας.

5, 6, 7, 8: Αδυναμία ολοκλήρωσης του θέματος της συζήτησης. Υπάρχει, βέβαια, σχέση περιεχομένου - συζήτησης, αν και δυσδιάκριτη, αλλά δε γίνεται ούτε στοιχειώδης ανάπτυξη σκέψεων. Δύσκολη ως αδύνατη η κατανόηση των νοημάτων που εκφράζονται. Πιθανή χρήση προετοιμασμένων αλλά και άσχετων απαντήσεων. Έντονη διστακτικότητα. Μη επαρκής χρήση και κακή επιλογή λεξιλογικών στοιχείων. Ιδιαίτερα φτωχό λεξιλόγιο. Άσχετη ή λανθασμένη επιλογή λέξεων με συχνές επαναλήψεις. Ανεπαρκής χρήση στοιχείων προφοράς που συχνά καθιστούν την ομιλία μη κατανοητή. Ο τονισμός των λέξεων είναι ιδιαίτερα προβληματικός. Φτωχό περιεχόμενο, πολύ άσχημα οργανωμένο σε επίπεδο συνεκτικότητας και συνοχής. Ανεπαρκής ή λανθασμένη χρήση στοιχείων ύφους. Σημαντική αδυναμία χρήσης ακόμη και των πιο βασικών δομών. Μεγάλος αριθμός ανακριβειών που επηρεάζουν δυσμενώς την κατανόηση της ομιλίας.

9, 10, 11, 12: Μερικώς επαρκής και όχι ιδιαίτερα αποτελεσματική επικοινωνία. Το περιεχόμενο είναι το ελάχιστο αναγκαίο έτσι που να αφήνονται ακάλυπτες σημαντικές πλευρές του. Είναι αποδεκτοί κάποιοι δισταγμοί, ωστόσο σε ορισμένα σημεία επηρεάζουν σημαντικά την επικοινωνία. Ελλιπής χρήση του λεξιλογίου που απαιτείται σ’ αυτό το επίπεδο, ενώ συχνές επαναλήψεις και/ή λανθασμένες επιλογές ενδέχεται να επηρεάζουν την επικοινωνία. Σωστή προφορά των φθόγγων. Δείγματα επηρεασμού από τη μητρική γλώσσα που μερικές φορές καθιστούν την ομιλία δύσκολα κατανοητή. Μη συστηματική χρήση σχημάτων επιτονισμού. Ελλιπής οργάνωση και παρουσίαση του περιεχομένου. Ενδείξεις χρήσης απλών και/ή βασικών υφολογικών στοιχείων. Το κατάλληλο υφολογικό επίπεδο παρατηρείται μόνο σε θέματα που απαιτούν οικείο ύφος. Περιορισμένη χρήση δομών που απαιτούνται σ’ αυτό το επίπεδο. Είναι δεκτές κάποιες ανακρίβειες, οι οποίες όμως δεν επηρεάζουν ουσιαστικά την επικοινωνία.

13, 14, 15, 16: Μερική ολοκλήρωση του θέματος της συζήτησης με σχετική αποτελεσματικότητα και άνεση. Η κύρια ιδέα του θέματος είναι ιδιαίτερα σαφής, αλλά ορισμένες πλευρές του δεν έχουν αναπτυχθεί επαρκώς και, συνεπώς, το περιεχόμενο της συζήτησης δεν αναδεικνύει όλες τις δυνατότητες του θέματος. Ελάχιστη διστακτικότητα.Σχετικά ικανοποιητικό φάσμα λεξιλογικών στοιχείων που τις περισσότερες φορές χρησιμοποιούνται ορθά στην κάθε περίπτωση. Σχετικά επαρκής χρήση των ιδιωτισμών και του ειδικού λεξιλογίου που απαιτείται για το επίπεδο. Αμελητέα λάθη κατά τη χρήση των φθόγγων και των σχημάτων επιτονισμού. Σχετικά σωστή οργάνωση και παρουσίαση ιδεών και περιεχομένου. Η χρήση βασικών υφολογικών στοιχείων που απαιτούνται σ’ αυτό το επίπεδο είναι αποτελεσματική, αν και όχι πάντα ορθή. Ικανοποιητική αλληλουχία νοημάτων. Σχετικά ακριβής και αποτελεσματική, με ελάχιστα λάθη, χρήση των συντακτικών και μορφολογικών δομών που απαιτούνται σ’ αυτό το επίπεδο.

17, 18, 19, 20: Ολοκλήρωση του θέματος της συζήτησης με πλήρη αποτελεσματικότητα και άνεση. Ελάχιστη διστακτικότητα. Απόλυτα ικανοποιητικό φάσμα λεξιλογικών στοιχείων που χρησιμοποιούνται ορθά στην κάθε περίπτωση. Σχετικά περιορισμένη χρήση ιδιωτισμών και κάποιου ειδικού λεξιλογίου, αναμενόμενη ωστόσο για το επίπεδο. Σωστή χρήση των φθόγγων και των σχημάτων επιτονισμού. Πολύ σωστή οργάνωση και παρουσίαση ιδεών και περιεχομένου με ορθή χρήση βασικών υφολογικών στοιχείων που απαιτούνται σ’ αυτό το επίπεδο. Έξοχη αλληλουχία νοημάτων. Πολύ ακριβής και αποτελεσματική χρήση των συντακτικών και μορφολογικών δομών που απαιτούνται σ’ αυτό το επίπεδο.

Ο υποψήφιος αυτού του επιπέδου χαρακτηρίζεται ως ικανός χρήστης. Οι γνώσεις που αποκτήθηκαν από τα προηγούμενα επίπεδα του δίνουν τη δυνατότητα να έχει αποτελεσματική λειτουργική ικανότητα (Effective Operational Proficiency). Έχει πρόσβαση σε ένα ευρύ γλωσσικό φάσμα που του επιτρέπει να επικοινωνεί άνετα και αυθόρμητα πάνω σε σύνθετα θέματα με σαφήνεια, δομή, λεπτομέρεια, χρησιμοποιώντας με αυτοπεποίθηση συνδετικούς και συνεκτικούς γλωσσικούς μηχανισμούς. Γενικά, μπορεί να χρησιμοποιεί τη γλώσσα ευέλικτα και αποτελεσματικά για κοινωνικούς, ακαδημαϊκούς και επαγγελματικούς σκοπούς.

Κλίμακα ολιστικής αξιολόγησης επιπέδου Γ1

1, 2, 3, 4: Αδυναμία ολοκλήρωσης του θέματος της συζήτησης. Χρήση άσχετων και/ή λανθασμένων στοιχείων που καθιστούν αδύνατη την κατανόηση. Σοβαρή έλλειψη ευχέρειας στην ομιλία. Γνώση και χρήση πολύ περιορισμένου λεξιλογίου. Χρήση πολλών λανθασμένων λέξεων και συχνές επαναλήψεις. Αφύσικη ροή του λόγου. Ισχυρή και συχνή παρουσία στοιχείων προφοράς της μητρικής γλώσσας που επηρεάζουν την άμεση κατανόηση. Ανεπαρκής παρουσίαση ή οργάνωση του περιεχομένου και/ή ελάχιστη χρήση κατάλληλων υφολογικών στοιχείων. Πολύ περιορισμένη χρήση δομών. Πολλές ανακρίβειες ή/και έλλειψη της απαιτούμενης γι’ αυτό το επίπεδο γνώσης συντακτικών και μορφολογικών διακρίσεων.

5, 6, 7, 8: Μερική ολοκλήρωση του θέματος της συζήτησης και ανεπαρκής επιχειρηματολογία. Χρήση ορισμένων άσχετων ή λανθασμένων στοιχείων που δυσχεραίνουν την κατανόηση. ‘Έλλειψη ευχέρειας στην ομιλία. Γνώση και χρήση σχετικά περιορισμένου και/ή απλού για το επίπεδο λεξιλογίου. Συχνή χρήση λανθασμένων λέξεων και συχνές επαναλήψεις. Συχνή παρουσία στοιχείων προφοράς της μητρικής γλώσσας που επηρεάζουν την άμεση κατανόηση. Ανεπαρκής παρουσίαση ή οργάνωση του περιεχομένου με προβληματική συνεκτικότητα και/ή συνοχή και περιορισμένη χρήση κατάλληλων υφολογικών στοιχείων. Περιορισμένη χρήση των αναμενόμενων για το επίπεδο δομών. Πολλές ανακρίβειες ή/και έλλειψη της απαιτούμενης γι’ αυτό το επίπεδο γνώσης συντακτικών και μορφολογικών διακρίσεων.

9, 10, 11, 12: Οριακά ικανοποιητική επικοινωνία με το ελάχιστο απαιτούμενο περιεχόμενο. Ενδεχόμενη χρήση άσχετων στοιχείων επηρεάζουν την επικοινωνία. Σχετικά επιτυχής επιλογή και χρήση λεξιλογίου με αρκετά λάθη που σε ορισμένα σημεία επηρεάζουν σοβαρά την επικοινωνία. Σχετικά σωστή επιλογή λεξιλογίου, αν και περιορισμένη ως προς το εύρος και συχνά επαναλαμβανόμενη. Συχνή αδυναμία στην προφορά που οφείλεται στον επηρεασμό από τη μητρική γλώσσα ή άλλη ξένη γλώσσα. Η ροή του λόγου δεν είναι πάντοτε η κανονική. Επαρκής, αν και όχι ικανοποιητική, οργάνωση και παρουσίαση του περιεχομένου του θέματος της συζήτησης. Προβληματική συνεκτικότητα και/ή συνοχή σε ορισμένα σημεία. Περιορισμένη χρήση κατάλληλων υφολογικών στοιχείων. Τα μορφοσυντακτικά λάθη, παρά την προσπάθεια υιοθέτησης σύνθετων για το επίπεδο γλωσσικών δομών, είναι πολλά και όχι αμελητέα, έτσι που να δυσχεραίνουν την επικοινωνία.

13, 14, 15, 16: Ικανοποιητική επικοινωνία με το ελάχιστο απαιτούμενο περιεχόμενο. Ενδεχόμενη χρήση άσχετων στοιχείων επηρεάζουν ελάχιστα την επικοινωνία. Αρκετά επιτυχής επιλογή και χρήση λεξιλογίου με ελάχιστα λάθη που όμως δεν επηρεάζουν σοβαρά την επικοινωνία. Ικανοποιητικό φάσμα λεξιλογίου. Συχνή αδυναμία στην προφορά που οφείλεται στον επηρεασμό από τη μητρική γλώσσα ή άλλη ξένη γλώσσα. Η ροή του λόγου δεν είναι πάντοτε η κανονική. Επαρκής οργάνωση και παρουσίαση του περιεχομένου του θέματος της συζήτησης. Περιορισμένη χρήση κατάλληλων υφολογικών στοιχείων. Ικανοποιητική χρήση του φάσματος των συντακτικών και μορφολογικών δομών που απαιτούνται σ’ αυτό το επίπεδο. Είναι δεκτές κάποιες γραμματικές ανακρίβειες, οι οποίες όμως ελάχιστα επηρεάζουν την επικοινωνία.

17, 18, 19, 20: Ανταπόκριση στο ζητούμενο με πολύ μεγάλη αποτελεσματικότητα και ευχέρεια στην επικοινωνία με ελάχιστους δισταγμούς. Χρήση μεγάλου φάσματος λεξιλογίου. Κατάλληλες λεξιλογικές επιλογές τυπικού και μη τυπικού λόγου καθώς και χρήση ειδικού λεξιλογίου και ιδιωματικών εκφράσεων. Καλή χρήση των φωνολογικών και προσωδιακών στοιχείων με ελάχιστη παρέμβαση από τη μητρική γλώσσα. Άνετη ροή του λόγου. Πολύ αποτελεσματική οργάνωση και παρουσίαση του περιεχομένου. Ύφος κατάλληλο προς το θέμα. Σωστή χρήση στοιχείων ύφους. Απόλυτα ικανοποιητική και αποτελεσματική χρήση ποικιλίας συντακτικών και μορφολογικών δομών που απαιτούνται σ’ αυτό το επίπεδο. Σχεδόν καθόλου ανακρίβειες.

Το επίπεδο Γ2 αντιστοιχεί στην ολοκληρωμένη και τέλεια γνώση και αποτελεί τον ανώτατο εξεταστικό στόχο της πιστοποίησης ελληνομάθειας. Ο υποψήφιος του επιπέδου αυτού αναφέρεται ως «ικανός χρήστης» και είναι σε θέση να μεταδίδει λεπτές σημασιολογικές αποχρώσεις με ακρίβεια χρησιμοποιώντας επιτυχώς ένα ευρύ φάσμα τροποποιητικών μηχανισμών. Κατέχει ιδιωματικές εκφράσεις και όρους της καθομιλουμένης με επίγνωση του συνδηλωτικού επιπέδου της σημασίας. Παράλληλα, είναι ικανός να χειρίζεται την ελληνική γλώσσα σχεδόν όπως ένας φυσικός ομιλητής, με επίπεδο επίδοσης πιο πάνω από το επίπεδο ενός μέσου φυσικού ομιλητή. Το ευρύ φάσμα λεξιλογίου που κατέχει και η καλή γνώση της δομής της γλώσσας τού δίνουν τη δυνατότητα να κινείται με μεγάλη ακρίβεια και ευχέρεια και να αποδίδει λεπτές σημασιολογικές αποχρώσεις.

Κλίμακα ολιστικής αξιολόγησης επιπέδου Γ2

1, 2, 3, 4: Μη ικανοποιητική επιτέλεση του έργου. Άσχετο ή ακατάλληλο περιεχόμενο ή αδυναμία κατανόησης του περιεχομένου. Έλλειψη οποιασδήποτε άνεσης στην ομιλία. Γνώση και χρήση πολύ περιορισμένου λεξιλογίου. Χρήση πολλών άσχετων λεξιλογικών στοιχείων. Έλλειψη ικανότητας στη διαφοροποίηση της ταχύτητας στη ροή του λόγου. Λανθασμένη προφορά, τονισμός και επιτονισμός. Χρήση στοιχείων ξένων προς τη γλώσσα-στόχο. Εμφανή μη ελληνικά στοιχεία. Ανεπαρκής παρουσίαση και οργάνωση περιεχομένου. Ελάχιστη χρήση κατάλληλων υφολογικών στοιχείων. Πολύ περιορισμένο φάσμα δομών. Πολλές ανακρίβειες για τις απαιτήσεις αυτού του επιπέδου.

5, 6, 7, 8: Μερική ολοκλήρωση του θέματος της συζήτησης και ανεπαρκής επιχειρηματολογία. Χρήση ορισμένων άσχετων ή λανθασμένων στοιχείων που δυσχεραίνουν την κατανόηση. Έλλειψη ευχέρειας στην ομιλία. Γνώση και χρήση σχετικά περιορισμένου και/ή απλού για το επίπεδο λεξιλογίου. Συχνή χρήση λανθασμένων λέξεων και συχνές επαναλήψεις. Συχνή παρουσία στοιχείων προφοράς της μητρικής γλώσσας που επηρεάζουν την άμεση κατανόηση. Ανεπαρκής παρουσίαση ή οργάνωση του περιεχομένου με προβληματική συνεκτικότητα και/ή συνοχή και περιορισμένη χρήση κατάλληλων υφολογικών στοιχείων. Περιορισμένη χρήση των αναμενόμενων για το επίπεδο δομών. Πολλές ανακρίβειες ή/και έλλειψη της απαιτούμενης γι’ αυτό το επίπεδο γνώσης συντακτικών και μορφολογικών διακρίσεων.

9, 10, 11, 12: Οριακά ικανοποιητικός χειρισμός του αντικειμένου. Σχετικά επιτυχής μετάδοση του ελάχιστου απαιτούμενου περιεχομένου. Συχνή η ύπαρξη περιττών στοιχείων. Περιορισμένη ευχέρεια στην ομιλία. Συνείδηση του ιδιαίτερου ακροατηρίου και προσπάθεια ανταπόκρισης στις απαιτήσεις του. Το αποτέλεσμα όμως είναι κατά κανόνα απογοητευτικό. Σχετικά επαρκής, αν και ακατάλληλη και/ή λανθασμένη ορισμένες φορές, επιλογή λεξιλογίου. Η προσπάθεια του πομπού να διανθίσει το λόγο του με το ειδικό για το ζητούμενο λεξιλόγιο είναι τις περισσότερες φορές ανεπιτυχής. Μερικώς ικανοποιητική δεξιότητα χρήσης στοιχείων προφοράς και επιτονισμού. Επηρεασμός της προφοράς από τη μητρική ή από άλλη ξένη γλώσσα που ενδέχεται να εμποδίζει την κατανόηση. Όχι πάντα άνετη ροή. Η ιεράρχηση των σκέψεων και η δομή δίνουν στο λόγο μια στοιχειώδη, για το επίπεδο, συνοχή. Ωστόσο, ορισμένες φορές συχνά οι σκέψεις δεν τακτοποιούνται στο νοηματικό άξονα. Σχετικά αποτελεσματική χρήση κατάλληλων για το επίπεδο υφολογικών στοιχείων. Ακριβής, αν και απλή, είναι η σύνταξη με χρήση κυρίως της παράταξης. Αρκετά, όμως, είναι τα λάθη κατά την υιοθέτηση σύνθετων δομών. Απλοί, αλλά όχι αποτελεσματικοί, είναι και οι μορφολογικοί μηχανισμοί, καθώς οι απαιτούμενες για το επίπεδο δομές είναι συχνά ανακριβείς. Τυχαίες γραμματικές ανακρίβειες οι οποίες επηρεάζουν ελάχιστα την επικοινωνία.

13, 14, 15, 16: Ικανοποιητικός χειρισμός του αντικειμένου. Σχετικά επιτυχής μετάδοση του απαιτούμενου περιεχομένου. Ωστόσο, ορισμένες πλευρές του θέματος δεν έχουν αναπτυχθεί επαρκώς και, συνεπώς, το περιεχόμενο δεν αναδεικνύει όλες τις δυνατότητες του θέματος. Δυνατή η ύπαρξη περιττών στοιχείων. Σχετική ευχέρεια στην ομιλία. Επαρκής και κατάλληλη επιλογή λεξιλογίου. Πολύ λίγες λανθασμένες επιλογές λεξιλογικών στοιχείων. Η συνυποδηλωτική, όμως, λειτουργία της γλώσσας και/ή η χρήση ειδικών ή λιγότερο γνωστών λέξεων συναντά ορισμένες φορές προβλήματα. Ικανοποιητική δεξιότητα χρήσης στοιχείων προφοράς και επιτονισμού. Επηρεασμός της προφοράς από τη μητρική ή από άλλη ξένη γλώσσα που όμως δεν εμποδίζει την κατανόηση. Άνετη ροή και ποικίλη ταχύτητα στην ομιλία. Οι στρατηγικές πειθούς σε συνδυασμό με την ικανοποιητική οργάνωση του κειμένου εδραιώνουν μια σχετικά επιτυχημένη επικοινωνία πομπού-δέκτη. Επαρκής παρουσίαση του περιεχομένου. Η αλληλουχία όμως των νοημάτων διασπάται κάποιες φορές και η δομή του κειμένου διαταράσσεται. Αρκετά αποτελεσματική χρήση κατάλληλων για το επίπεδο υφολογικών στοιχείων. Επαρκής χρήση ποικιλίας δομών. Τυχαίες γραμματικές ανακρίβειες οι οποίες επηρεάζουν ελάχιστα την επικοινωνία.

17, 18, 19, 20: Ανταπόκριση με μέγιστη αποτελεσματικότητα και άνεση στην επικοινωνία. Περιεχόμενο επαρκές και σχετικό με το θέμα. Άνεση στην επικοινωνία. Πλούσιο και ευρύ φάσμα λεξιλογίου, χωρίς επαναλήψεις και σύμφωνο με τις κοινωνικογλωσσικές και κοινωνικοπολιτισμικές συνέπειες της χρησιμοποιούμενης γλώσσας. Κατάλληλες λεξιλογικές επιλογές τυπικού ή οικείου λόγου. Δυνατότητα χρήσης ειδικού λεξιλογίου και ιδιωματικών εκφράσεων. Λεπτές σημασιολογικές αποχρώσεις αποδίδονται με ευκρίνεια τόσο με τη χρήση του πλουσιότατου λεξιλογίου όσο και με τη χρήση ενός ευρέος φάσματος προσδιοριστικών μηχανισμών. Εξαιρετική δεξιότητα των στοιχείων προφοράς και επιτονισμού. Μεγάλη άνεση στον προφορικό λόγο. Ικανότητα διαφοροποίησης της ταχύτητας στη ροή του λόγου, όταν αυτό θεωρείται αναγκαίο. Πολύ αποτελεσματική οργάνωση και παρουσίαση του περιεχομένου. Πολύ αποτελεσματική χρήση μεγάλης ποικιλίας στοιχείων ύφους. Αποτελεσματική και ακριβής χρήση πολύπλοκων συντακτικών και μορφολογικών δομών και διακρίσεων. Ελάχιστες ανακρίβειες.