πιστοποίηση ελληνομάθειας.

Στο πρώτο διδακτικό σενάριο που ακολουθεί το κοινό–στόχος είναι έφηβοι ή ενήλικες με απώλεια όρασης Α΄ Επιπέδου (Α2) ψευδοαρχάριοι παλιννοστούντες Έλληνες, νεότερες γενιές απόδημων Ελλήνων και ξένοι που επιθυμούν να μάθουν ελληνικά και να αποκτήσουν σε ύστερο χρόνο το Πιστοποιητικό Ελληνομάθειας. Οι γλωσσικές ανάγκες του κοινού–στόχος με τη συγκεκριμένη αναπηρία δεν διαφέρουν σε τίποτα από τις γλωσσικές ανάγκες των υπολοίπων εκπαιδευομένων χωρίς αναπηρία και περιστρέφονται κυρίως γύρω από το ‘εγώ’ τους και τις σχέσεις του ‘εγώ’ με το μικρόκοσμο που τους περιβάλλει και μέσα στον οποίο κινούνται και πρέπει να έχουν τη βασική επικοινωνιακή ικανότητα σε καθημερινές ανάγκες και καταστάσεις επικοινωνίας. Στο Α` επίπεδο, σε μια γενική προσέγγιση, υπάρχει διαβάθμιση όσον αφορά τη θεματολογία από θέματα προσωπικά σε θέματα γενικότερα και κοινωνικά. Έτσι, συναντάμε περιγραφητές που δηλώνουν κοινωνικές λειτουργίες όπως το να χρησιμοποιεί ο ομιλητής απλούς καθημερινούς τυπικούς ή φιλικούς τρόπους χαιρετισμού και προσφώνησης, να χαιρετά, να ρωτά τι κάνουν οι συνομιλητές του και να αντιδρά στο άκουσμα των ειδήσεων, να χειρίζεται πολύ σύντομες κοινωνικές συναλλαγές, να θέτει και να απαντά σε ερωτήσεις για το τι κάνουν οι συνομιλητές στη δουλειά και τον ελεύθερο χρόνο τους, να απευθύνει και να δέχεται προσκλήσεις, να συζητά τι πρόκειται να κάνουν, πού να πάνε και να κανονίζει συναντήσεις, να απευθύνει και να δέχεται προσφορές, να κάνει συναλλαγές σε μαγαζιά, ταχυδρομεία, τράπεζες, να παίρνει απλές πληροφορίες σχετικά με ταξίδια, να χρησιμοποιεί δημόσια μέσα μεταφοράς, να ζητά/να δίνει οδηγίες, να αγοράζει εισιτήρια και να ζητά/να παρέχει καθημερινά αγαθά και υπηρεσίες.