Πως λέμε: "παιδί τριών και ημίσεως ετών"

[Ευστάθιος]

Θα ήθελα να σας ρωτήσω σχετικά με την ορθότητα της μεταφοράς στα νέα ελληνικά της αντίστοιχης φράσης της καθαρεύουσας: "παιδί τριών και ημίσεως ετών". Η απόδοση της φράσης αυτής έχω ακούσει να λέγεται και έχω δει να γράφεται ως: "παιδί τρεισήμισυ ετών" ή "παιδί τριάμισυ ετών". Προσωπικά πιστεύω ότι και οι δύο τρόποι έκφρασης είναι λανθασμένοι. Άν αφαιρεθεί το "ήμισυ" λέμε πάντοτε: "παιδί τριών ετών" και ποτέ: "παιδί τρείς ετών" ή "παιδί τρία ετών". Επομένως κατά την προσωπική μου άποψη θα έπρεπε να λέμε "παιδί τριώνμισυ ετών", (αντίστοιχα με το δυόμισυ). Ακόμη για λόγους ευφωνίας θα μπορούσε το "ν" με το "μ" να γίνουν δύο "μ" δηλαδή: "τριώμμισυ". Τι γνώμη έχετε; Ποιό είναι το σωστό;