Η διάταξη με την οποία οι όροι της πρότασης (το υποκείμενο, το ρήμα κλπ.) τοποθετούνται. Στα ελληνικά, η σειρά δεν είναι πολύ αυστηρή, διότι από την πτώση ενός ουσιαστικού ή μιας αντωνυμίας αντιλαμβανόμαστε αν είναι υποκείμενο ή αντικείμενο, και από την κατάληξη ενός ρήματος γίνεται αντιληπτό αν είναι α΄, β΄ή γ΄πρόσωπο, ενικού ή πληθυντικού.

Το περιεχόμενο, η πληροφορία που μεταδίδεται από μια λέξη, μια φράση, μια πρόταση ή ακόμη και από έναν εκτενέστερο συνεχή λόγο, προφορικό ή γραπτό.

H σημασία των γλωσσικών στοιχείων (λέξεων, φράσεων, προτάσεων) σε σχέση με τη λειτουργία, δηλαδή το σκοπό, που ένα εκφώνημα ή γενικά μια γλωσσική μονάδα θέλει να επιτελέσει.. Η λειτουργία μπορεί να είναι π.χ., να συμβουλεύσει, να εκμαιεύσει πληροφορίες, να υποβάλει μια παράκληση, να διαμαρτυρηθεί, να συμφωνήσει, να διαφωνήσει κλπ. κλπ.

Οι προθέσεις συνήθως σημαίνουν σχέσεις στο χώρο, στο χρόνο και σε αφηρημένες καταστάσεις. Π.χ., κάτω από το τραπέζι, μετά τον Ιούλιο, υπέρ των ανθρώπινων δικαιωμάτων.

Η κυριολεκτική ή εγγενής ή συμφυής σημασία μιας γλωσσικής μονάδας (λέξης, φράσης κλπ.) και όχι εκείνη που θέλει να υποβάλει ή να της επιβάλει κάποιος χρήστης της γλώσσας∙ επίσης όχι εκείνη που πιθανώς αναδύεται σε ένα συγκεκριμένο πραγματολογικό περιβάλλον.

Η σημασία μιας λέξης , ως προς τη συντακτική θέση που κατέχει σε μια πρόταση, π.χ. όταν ένα ουσιαστικό είναι στην ονομαστική, αυτό σημαίνει ότι είναι υποκείμενο.

Ο κλάδος της γλωσσολογίας που εξετάζει τις έννοιες και σημασίες που εκφράζονται μέσω της γλώσσας.