H καθιερωμένη και γενικά αποδεκτή μορφή της Νέας Ελληνικής Γλώσσας, όπως τη χρησιμοποιούν οι μορφωμένοι ομιλητές στην Ελλάδα, στη Κύπρο και όπου υπάρχουν ελληνικές κοινότητες.

Tο βασικό περιεχόμενο το οποίο παρέχει λογική συνοχή σε λόγο ή πράξη και γύρω από το περιεχόμενο αυτό περιγράφεται ο λόγος και αιτιολογείται μια πράξη.

Ο τρόπος της διάταξης των νοημάτων στο λόγο έτσι ώστε να γίνονται εύκολα αντιληπτά χάρη στη σειρά με την οποία παρατίθενται, στις διευκρινίσεις και επεξηγήσεις που περιέχουν και στη συνεπή και προσεκτική τους σύνταξη.

Είναι η πληροφορία η οποία ενώ εκφράζεται από ένα ομιλητή προκύπτει στη συνέχεια ότι τουλάχιστο μέρος της πληροφορίας είναι γνωστό και στον συνομιλητή. Π.χ., Ξέρεις, Τάκη. Το λεωφορείο άργησε χτες. Προκύπτει ότι και Τάκης είχε υπόψη του το λεωφορείο. (΄Ισως περίμενε κάτι ή κάποιον μ' αυτό).

H γλωσσική ποικιλία που χρησιμοποιείται στην εκπαίδευση, στη διοικηση και στα μαζικά μέσα ενημέρωσης, και ομιλείται στις πόλεις από μορφωμένους ανθρώπους της μεσαίας τάξης.