Η μορφολογική κατηγορία του ρήματος που διαφοροποιείται όταν εκφράζει κάτι το οριστικό (οριστική έγκλιση, π.χ. ΄Έρχομαι τώρα), κάτι εξαρτώμενο από άλλους παράγοντες (υποτακτική έγκλιση, π.χ. Αν αλλάξει ο καιρός, …) ή κάτι που ευχόμαστε να γίνει (ευκτική έγκλιση, π.χ. Μακάρι να ήξερα).

Η άτονη μονοσύλλαβη λέξη η οποία, όταν είναι προσωπική αντωνυμία, βρίσκεται ως αντικείμενο πριν από το ρήμα π.χ. Την ξύστρα την αγόρασα χτες, ενώ όταν είναι κτητικό επίθετο τίθεται μετά το ουσιαστικό π.χ. Το βιβλίο μου είναι παλιό.

O τόνος στην τελευταία συλλαβή μιας προπαροξύτονης λέξης όταν η λέξη αυτή ακολουθείται από εγκλιτικό τύπο. Π.χ. O άνθρωπός μου.

Σύντομη (μονοσύλλαβη) λέξη η οποία δεν είναι μόνο άτονη ως λέξη αλλά επηρεάζει και την προηγούμενη λέξη, όταν αυτή τονίζεται στην προπαραλήγουσα, με αποτέλεσμα να τονίζεται και στη λήγουσα (βλ. εγκλιτικός τόνος), π.χ. Μου μίλησε για τις περιπέτειές της. Οι εγκλιτικοί τύποι στα ελληνικά είναι οι κτητικές αντωνυμίες μου, σου, του, της, μας, σας, τους, και οι προσωπικές αντωνυμίες με, σε, μου, σου, του, της, μας, σας, τους, τον, την, το, τους, τις/τες, τα.

Το σχολικό βιβλίο το οποίο περιέχει περισσότερες λεπτομέρειες και σε μεγαλύτερο βάθος από ένα κοινό σχολικό βιβλίο.

Εκείνα τα στοιχεία και θέματα της ζωής, συνήθως αφηρημένες οντότητες και υποκατηγορίες των γενικών εννοιών, για τα οποία οι άνθρωποι ενδιαφέρονται και τα οποία τους απασχολούν, όπως π.χ. κατοικία, αγορά, τρόφιμα, επαγγέλματα, υγεία κλπ.