Με τη στενή του έννοια, ο όρος αναφέρεται στο μορφολογικό και συντακτικό επίπεδο ανάλυσης της γλώσσας : δηλαδή στον τρόπο με τον οποίο οι λέξεις δομούνται εσωτερικά και συνδυάζονται γραμμικά προκειμένου να δημιουργήσουν προτάσεις . Η αντίληψη αυτή θεωρεί ότι η δομή της γλώσσας μπορεί να διερευνηθεί χωρίς να ληφθεί υπόψη το φωνολογικό και το σημασιολογικό επίπεδο και έρχεται σε αντίθεση με άλλες θεωρητικές απόψεις που θεωρούν ως γραμματική ολόκληρο το σύστημα των σχέσεων που δομούν μια γλώσσα (βλ. συστημική λειτουργική γραμματική, γενετική μετασχηματιστική γραμματική, διαστρωματική γραμματική).

Μ. Θεοδωροπούλου

Πηγές

• Crystal, D. [1991] 2003. A Dictionary of Linguistics and Phonetics. 5η έκδ. Οξφόρδη & Cambridge, MA: Blackwell.)
• Crystal, D. 1997. The Cambridge Encyclopedia of Language. 2η έκδ. Cambridge: Cambridge University Press.)
• Κρύσταλ Ντ. 2000. Λεξικόγλωσσολογίαςκαιφωνητικής. Μτφρ. Γ. Ξυδόπουλος. Αθήνα: Πατάκης.)
• Matthews, P. H. [1997] 2005. Oxford Concise Dictionary of Linguistics. Οξφόρδη: Oxford University Press

Πεδίο