Πρόσθετες πληροφορίες*:

Γελούμε συνήθως: -όταν βλέπουμε ένα σφάλμα, μια αδεξιότητα, ένα λάθος (γέλιο ανωτερότητας) -όταν κάτι μας προκαλεί έκπληξη -όταν επαναλαμβάνεται ένας λόγος, μια κίνηση, μια κατάσταση, μια σκηνή -όταν συμβαίνει μια παρεξήγηση, π.χ. συγχέεται η ταυτότητα δύο προσώπων -όταν έχουμε εκτροπή από το καθιερωμένο (νόρμα)· π.χ. ένας κροκόδειλος μιλάει σε ένα τηλεοπτικό παιχνίδι -όταν έχουμε αντιστροφή όρων σε μια φράση, ρόλων σε μια κατάσταση κτλ.· π.χ. "- Γιατί πετάτε τα σκουπίδια σας στην ταράτσα μου; - Εσείς γιατί βάζετε την ταράτσα σας κάτω απ' τα σκουπίδια μου;" (αντιστροφή όρων σε μια φράση)· π.χ. "Ο κλέφτης που τον κλέβουν" (αντιστροφή ρόλων σε μια κατάσταση). -όταν μεταφέρουμε/μεταθέτουμε μια φράση, μια σκηνή, μια ιστορία σ' ένα(ν) τόνο/ύφος που δεν της ταιριάζει: από το ταπεινό στο υψηλό (υπερβολή-grotesque), π.χ. η καυχησιολογία της μαντάμ-Σουσού, ή από το υψηλό στο ταπεινό (υποβάθμιση-burlesque), π.χ. η παρωδία της Ιλιάδας "Βατραχομυομαχία".

Τα παραπάνω στοιχεία σχετικά με το γέλιο αντλήθηκαν από τα βιβλία: α) Ανρί Μπεργκσόν, Το γέλιο, δοκίμιο για τη σημασία του κωμικού, εκδ. Γερ. Αναγνωστίδη, Αθήνα, χ.χ. και β) Τζιάνι Ροντάρι, Γραμματική της φαντασίας, εκδ. Τεκμήριο, Αθήνα, 1985.