Εφημερίδα "Τα Νέα"
Αρθρώσεις και… εξαρθρώσεις
Τι ήταν η 17Ν; (4)
Αγανακτισμένες απαντήσεις ηγετικών στελεχών της Αριστεράς προκάλεσε η τοποθέτηση του συνηγόρου τού κ. Γιωτόπουλου, Γιάννη Ραχιώτη, ότι η 17Ν αποτέλεσε τμήμα της ιστορικής διαδρομής της Αριστεράς, και μάλιστα την «επιτιθέμενη» εκδοχή της. Αν και ο κ. Ραχιώτης διευκρίνισε σαφώς ότι η συγκεκριμένη αξιολόγηση δεν αφορά την πολιτική ορθότητα και το ιδεολογικό περιεχόμενο της συγκεκριμένης οργάνωσης, αλλά αποκλειστικά και μόνο τη σχέση της με τη χρήση ένοπλης βίας απέναντι στο καθεστώς, οι απαντήσεις στην τοποθέτησή του, γενικεύοντας επιχειρούν να οριοθετήσουν τη 17Ν εκτός Αριστεράς ή, εν πάση περιπτώσει, να της αποδώσουν τη σχέση του αποστήματος με έναν (υγιή ή νοσούντα, άραγε;) οργανισμό.
Χωρίς να επιθυμώ να κάνω τον συνήγορο του συνηγόρου και έχοντας διατυπώσει κατ' επανάληψη την άποψη ότι σε συνθήκες κοινοβουλευτικής δημοκρατίας οι οργανώσεις ατομικής τρομοκρατίας συνιστούν ιδεολογικό και πολιτικό αντίπαλο του μαζικού κινήματος και κάθε συλλογικού εγχειρήματος κοινωνικής χειραφέτησης και απελευθέρωσης, θεωρώ ότι οι απαντήσεις που δόθηκαν στην τοποθέτηση του κ. Ραχιώτη ως επί το πλείστον διακρίνονται από ισχυρά ποσοστά αυθαίρετων ιδεολογικών αναγωγών και πολιτικών απλουστεύσεων.
Εξηγούμαι: Η Αριστερά ιστορικά καταγράφεται ως το πολιτικό ρεύμα που εναντιώνεται στην κοινωνική αδικία και διεκδικεί έναν κόσμο δικαιοσύνης, ελευθερίας και ισότητας.
Όμως, από κει και πέρα, η Αριστερά δεν ήταν και δεν είναι ενιαία. Ωκεανοί χώρισαν και χωρίζουν την «εργατική δημοκρατία» και τη «διαρκή επανάσταση» του Τρότσκι από τις Δίκες της Μόσχας και τον «σοσιαλισμό σε μια μόνη χώρα» του Στάλιν, τον «ηθικό σοσιαλισμό» του Γκεβάρα από τον κυνικό κρατισμό του Μπρέζνιεφ και την καταστολή της Άνοιξης της Πράγας, τη «γιορτή της ελευθερίας» του παγκόσμιου '68 από τα «στρατόπεδα διαπαιδαγώγησης» του Πολ Ποτ, την επανάσταση των Σπαρτακιστών της Ρόζας και του Λίμπνεχτ από την καταστολή της από τους σοσιαλδημοκράτες.
Για ποια Αριστερά μιλάμε λοιπόν; Αν αναφερόμαστε στη μία και μοναδική, βγάζουμε πολλούς απέξω, αν αποφασίσουμε ότι υπήρξαν και υπάρχουν πολλές Αριστερές εκεί, καλώς ή κακώς, κάπου βρίσκονται και οι οργανώσεις ατομικής τρομοκρατίας.
