ΤΑ ΠΡΑΚΤΙΚΑ της δίκης της 17 Νοέμβρη

ΜΑΤΙΝΑ ΗΡΕΙΩΤΟΥ

Οι αγορεύσεις των συνηγόρων της υπεράσπισης κυριάρχησαν στη χθεσινή, πέμπτη ημέρα, της δίκης για τη 17 Νοέμβρη. Την ένσταση για την αναρμοδιότητα του Τριμελούς Εφετείου Κακουργημάτων να δικάσει τη συγκεκριμένη υπόθεση υπέβαλε η κ. Ιωάννα Κούρτοβικ, συνήγορος του Δημήτρη Κουφοντίνα.

Όπως μάλιστα διευκρίνισε, εκπροσώπησε στην ένσταση μόνο τον Δ. Κουφοντίνα που έχει αποδεχθεί τη συμμετοχή του στη 17 Νοέμβρη και έχει αναλάβει την πολιτική ευθύνη για τις ενέργειές της, σε αντιδιαστολή με την Αγγελική Σωτηροπούλου που δεν αποδέχεται τις κατηγορίες.

Γ. Αγιοστρατίτης: Κύριε πρόεδρε θεωρούμε ότι το δικαστήριό σας είναι αναρμόδιο.

Η απουσία του Σ. Ξηρού από το εδώλιο ήταν το πρώτο που απασχόλησε το Τριμελές Εφετείο Κακουργημάτων, με την έναρξη της διαδικασίας χθες. Στη συνέχεια τον λόγο πήρε η συνήγορος του Δ. Κουφοντίνα, Ιωάννα Κούρτοβικ.

ΠΡΟΕΔΡΟΣ: Κυρία Κούρτοβικ, έχετε τον λόγο που ζητήσατε.

Ι. ΚΟΥΡΤΟΒΙΚ: Πριν συνεχίσουμε τη διαδικασία των ενστάσεων, τις οποίες έτσι κι αλλιώς περιμένει το Δικαστήριό σας.

ΠΡΟΕΔΡΟΣ: Ήδη έχετε πει ότι θα πείτε ότι είναι πολιτικό έγκλημα. Το ακούμε.

Ι. ΚΟΥΡΤΟΒΙΚ: Νομίζω ότι το ζήτημα είναι αρκετά ευρύτερο. Η ένσταση αναρμοδιότητας του Δικαστηρίου σας για τη συζήτηση της προκείμενης υπόθεσης ή των προκείμενων υποθέσεων, έχει να κάνει όχι μόνο με το γεγονός ότι οι κατηγορίες, όπως εισάγονται ενώπιόν σας, υπάγονται στην έννοια του πολιτικού εγκλήματος κατά το Σύνταγμα και κατά τον νόμο, αλλά έχει να κάνει και με την αντισυνταγματικότητα του νόμου, των διατάξεων του νόμου, με την οποία έρχεστε να δικάσετε. Αντισυνταγματικότητα, την οποία οφείλουμε να θέσουμε κατ' αρχήν και στα σημεία της και θα επιφυλαχθούμε, κ. Πρόεδρε, για την ανάπτυξή της στη συνέχεια της διαδικασίας. Παρ' όλα αυτά, το κλίμα υπό το οποίο ψηφίστηκε ο νόμος 2928 και απετέλεσε νόμο της πολιτείας μας, του δικαιικού μας συστήματος, είναι ένα κλίμα το οποίο αξίζει να το σημειώσουμε και να το υπενθυμίσουμε σε αυτή την αίθουσα. Είναι ένας νόμος ο οποίος κατακρίθηκε σαν αντισυνταγματικός, ένας νόμος ο οποίος κατακρίθηκε ως αντίθετος με τη δικαιοπολιτική μας τάξη, είναι ένας νόμος ο οποίος καταγγέλθηκε από ένα μεγάλο μέρος του πολιτικού κόσμου, καταγγέλθηκε από όλους σχεδόν, από όλον σχεδόν τον νομικό, τον επιστημονικό κόσμο της χώρας, οδήγησαν οι διαδικασίες επεξεργασίας του σχεδίου και οι διαδικασίες ενώπιον της νομοπαρασκευαστικής επιτροπής ο κ. Μαρκής ήταν και μέλος και τα ξέρει καλύτερα από εμένα και θα τα αντικρούσει, βέβαια οδήγησαν στην παραίτηση έξι τουλάχιστον ή επτά πιθανόν εκ των νομικών επιστημόνων και καθηγητών Πανεπιστημίου, οι οποίοι κλήθηκαν να συμβάλουν στην επεξεργασία του σχεδίου, μεταξύ των οποίων νομίζω και ο κ. Αναγνωστόπουλος, που βρίσκεται στα απέναντι έδρανα.

Η. ΑΝΑΓΝΩΣΤΟΠΟΥΛΟΣ: Δεν ήμουν εγώ.

Ι. ΚΟΥΡΤΟΒΙΚ: (…) Οδήγησε ακόμα στην αποχώρηση των δύο εκ των τεσσάρων κομμάτων της Βουλής από τη Βουλή, κατά τη συζήτηση και κατά την ψήφιση του νόμου. Είναι ένας νόμος, λοιπόν, ο οποίος με όλα αυτά τα στοιχεία ψηφίστηκε, απετέλεσε Δίκαιο, είναι όμως απονομιμοποιημένος στη συνείδηση των πολιτών, είναι απονομιμοποιημένος πρώτα απ' όλα στη συνείδηση του νομικού μας κόσμου. Ιδιαίτερο στοιχείο στην αντισυνταγματικότητα, το οποίο κατακρίθηκε ως αντισυνταγματικό στις διατάξεις του νόμου, ήταν αυτό που αφορούσε την αρμοδιότητα. Ο νόμος στις διατάξεις περί αρμοδιότητας. Ο νόμος εισήγαγε διατάξεις οι οποίες καταργούσαν το τεκμήριο αρμοδιότητας, το οποίο καθιερωνόταν από το Σύνταγμα με το άρθρο 97, ένα τεκμήριο αρμοδιότητας που ακολουθεί τα ελληνικά Συντάγματα από το 1844, υπέρ των Μεικτών Ορκωτών Δικαστηρίων.

Η παρουσία των λαϊκών δικαστών

Υπέρ της παρουσίας των λαϊκών Δικαστών, αυτού που εύστοχα αποκλήθηκε "της κοινωνικής σοφίας του πολίτη", στις διαδικασίες απονομής της δικαιοσύνης. Ανέτρεψε, λοιπόν, ο νόμος το τεκμήριο αυτό αρμοδιότητας υπέρ των Μεικτών Ορκωτών Δικαστηρίων, στη σημασία των οποίων έχετε αναφερθεί κι εσείς, κ. Πρόεδρε, με τη γνωστή σας εισήγηση, ανέτρεψε το τεκμήριο αρμοδιότητας, υπέρ των Τριμελών Εφετείων, κατά τρόπον ο οποίος ξεπερνούσε ή και παραβίαζε τη συνταγματική εξουσιοδότηση, ήταν εξουσιοδότηση της παραγράφου 2 του άρθρου 97, διότι απέσπασε από την αρμοδιότητα των Μεικτών Ορκωτών το σύνολο σχεδόν των εγκλημάτων του Ποινικού Κώδικα, για να τα υπαγάγει στα Τριμελή Εφετεία, υπό τους όρους υπό τους οποίους τα απέσπασε, τα απέσπασε όχι ως κατηγορίες εγκλημάτων, αυτό που είχε τη συνταγματική εξουσιοδότηση για να κάνει, αλλά ως κατηγορίες εγκληματιών, με βάση δηλαδή την κατά μόνας ή κατά συναυτουργία τέλεση της πράξης, απέσπασε αδικήματα για τα οποία υπήρχε ήδη από το Σύνταγμα και από τον νόμο, είχε ορισθεί ο φυσικός Δικαστής, με τρόπο κατά τον οποίο παραβιάζει και τις διατάξεις περί φυσικού Δικαστή, τις διατάξεις του άρθρου 8 του Συντάγματος.

Η αναρμοδιότητα του Δικαστηρίου σας, στη δεδομένη περίπτωση, με εφαρμογή των διατάξεων της παρ. 4 του άρθρου 1 του 2928, ανακύπτει και για έναν πρόσθετο λόγο, το γεγονός ότι για το σύνολο σχεδόν των πράξεων τις οποίες καλείστε να δικάσετε, έχει ήδη ασκηθεί ποινική δίωξη, έχει ήδη σχηματιστεί δικογραφία και έχει οριστεί ο φυσικός Δικαστής, ο οποίος είναι το Μεικτό Ορκωτό Δικαστήριο, και η απόσπαση από την αρμοδιότητα αυτού συνιστά και πάλι παραβίαση των συνταγματικών διατάξεων περί του φυσικού Δικαστή και γι' αυτόν τον λόγο, το Δικαστήριό σας είναι αναρμόδιο να δικάσει. Οι ενστάσεις οι οποίες θα προβληθούν και θα αναπτυχθούν στη συνέχεια φαντάζομαι από τους συναδέλφους μου, εγώ θα περιοριστώ στον έτερο λόγο για τον οποίο το Δικαστήριό σας είναι αναρμόδιο. Υποστηρίζουμε ότι οι πράξεις τις οποίες καλείστε να δικάσετε, όπως περιγράφονται στο παραπεμπτικό βούλευμα, όπως εισάγεται η κατηγορία, είναι πράξεις οι οποίες έχουν χαρακτηριστικά πολιτικά και υπάγονται, υπό την έννοια αυτή, στην κατηγορία των πολιτικών εγκλημάτων, όπως ορίζονται στο Εφετικό μας Δίκαιο.

Να επισημάνω και να σημειώσω ότι θέτω αυτά τα ζητήματα κατ' αρχήν, την ένσταση την οποία θέτω, ως συνήγορος του Δημήτρη Κουφοντίνα και μόνον, σ' αυτήν τη φάση, και επικαλούμαι εν προκειμένω το γεγονός ότι ο κατηγορούμενος, εμφανιζόμενος στη Γενική Ασφάλεια στις 5/9 του προηγουμένου χρόνου, αυτοβούλως, και θέτοντας τον εαυτό του στη διάθεση των Αρχών και της Δικαιοσύνης, για να είναι σαφές ότι έθεσε τον εαυτό του προ των ποινικών ευθυνών, κάτι που συχνά προβάλλεται από διάφορα μέρη και παράγοντες αυτής της δίκης και κυρίως από τον δημοσιογραφικό κόσμο, έθεσε λοιπόν εαυτόν στη διάθεση των Αρχών και της Δικαιοσύνης, δηλώνοντας ότι αναλαμβάνει την πολιτική ευθύνη για τη δράση της οργάνωσης, τη δραστηριότητα της οποίας καλείστε να κρίνετε.

Ότι αναγνωρίζει και αποδέχεται τη συμμετοχή του σε αυτή την οργάνωση και ότι τη συμμετοχή του σε αυτή την οργάνωση, τη στάση του και την όποια ανάπτυξη δράσης μέσα σε αυτήν, είναι δικό σας θέμα να το αποδείξετε, έκανε στα πλαίσια των πολιτικών και ιδεολογικών του πεποιθήσεων, της πεποίθησής του για την ανάγκη ανατροπής του πολιτικού συστήματος και εγκαθίδρυσης ενός καθεστώτος σοσιαλιστικού, με διαδικασίες άμεσης δημοκρατίας, αυτοδιαχειριζόμενου σοσιαλισμού, με διαδικασίες άμεσης δημοκρατίας, τουλάχιστον όπως ελπίζω να αποδίδω ακριβώς τη διατύπωση, κ. κατηγορούμενε. Δήλωση που πιστεύω ότι έθετε, τοποθετούσε τη δική του θέση, τη δική του σχέση με την κατηγορία. Σύμφωνα λοιπόν με το βούλευμα που εκδόθηκε, παραπέμπονται οι κατηγορούμενοι για τις πράξεις που αναφέρονται σε αυτό και κρίνεται το ζήτημα του πολιτικού εγκλήματος, το οποίο ήδη η υπεράσπιση είχε βάλει και με τα υπομνήματά της και με τις ενστάσεις που προβάλαμε στη διάρκεια της φάσης εκείνης της προδικασίας.

Λέει λοιπόν το βούλευμα, υιοθετώντας εν προκειμένω την εισαγγελική πρόταση, ότι "πολιτικό έγκλημα είναι το έγκλημα το οποίο απευθύνεται αμέσως κατά της πολιτείας και τείνει στην ανατροπή ή αλλοίωση της καθεστηκυίας τάξης" και, αφού προβαίνει σε μια σειρά από σκέψεις για τον τρόπο με τον οποίο τελέστηκαν οι πράξεις, σημειώνει ότι "συνεπώς", καταλήγει, "τρομοκρατικές ενέργειες που έπληξαν αθώα θύματα ή προκάλεσαν κίνδυνο σε ανυπεράσπιστους ανθρώπους, συνδυαζόμενες μάλιστα με ληστείες, κλοπές κ.τ.λ., δεν αποτελούν πολιτικά εγκλήματα, αλλά συγκροτούν αδικήματα του κοινού Ποινικού Δικαίου". Με βάση τη μείζονα σκέψη, δεν αποτελούν πολιτικά εγκλήματα, αλλά εγκλήματα του κοινού Ποινικού Δικαίου, αυτά που διέπραξαν οι κατηγορούμενοι και αυτά για τα οποία παραπέμπονται οι κατηγορούμενοι. Με τις σκέψεις αυτές, το βούλευμα υπέπεσε σε μια σειρά από σφάλματα. Πρώτο σφάλμα

Η έννοια της τρομοκρατίας δεν υπάρχει στο δικό μας Δίκαιο, δεν υπάρχει στο δικό μας Ποινικό Δίκαιο, βεβαίως και θα προβάλλει η Πολιτική Αγωγή τη σύμβαση του νόμου 1789 - έχουν προστεθεί πιθανόν και άλλες στη συνέχεια - περί έκδοσης, στην οποία αναφέρονται και προσδιορίζονται τρομοκρατικά εγκλήματα, μόνον όμως, όπως και από πλευράς της έχει επισημανθεί, για τις ανάγκες της έκδοσης και μόνο στα πλαίσια αυτής της συγκεκριμένης δηλαδή σύμβασης, της διεθνούς σύμβασης. Δεν υπάρχει λοιπόν στο δικό μας Δίκαιο, δεν υπάρχει στον δικό μας ποινικό νόμο, δεν τυποποιείται το τρομοκρατικό έγκλημα, δεν υπάρχει ο ορισμός της τρομοκρατίας.

"Οι πράξεις τους έχουν πολιτικό χαρακτήρα"

Γ. Αγιοστρατίτης: Αρμόδιο δικαστήριο το Μεικτό με δικαστές και ενόρκους

Δεν υπάρχει ορισμόςτης τρομοκρατίας

Δεν υπάρχει ο ορισμός της τρομοκρατίας, πράγμα το οποίο αναγνωρίζει και η ίδια η εισαγγελική πρόταση ως το σημείο αυτό, το ότι δηλαδή δεν υπάρχει αποδεκτός ορισμός στο εσωτερικό Δίκαιο, ούτε ως προς την έννοια του πολιτικού εγκλήματος ούτε ως προς την έννοια της τρομοκρατίας. Εφόσον δεν υπάρχει τέτοια κατηγορία εγκλημάτων δεν μπορεί να υπάρχει και παραπομπή με βάση τέτοιου είδους διατάξεις. Η παραπομπή με τέτοιου είδους διατάξεις και τέτοιου είδους χαρακτηρισμό, συνιστώντας κατηγορία εγκλήματος η οποία δεν υπάρχει στον νόμο προσκρούει στις διατάξεις του άρθρου 14 του Ποινικού Κώδικα και στις διατάξεις, βεβαίως, του άρθρου 7 του Συντάγματος. Η δεύτερη επισήμανση ως προς το βούλευμα που θα πρέπει να γίνει είναι ότι έχουμε έναν όρο, "την τρομοκρατία", ο οποίος δεν είναι όρος νομικός. Είναι όρος πολιτικός. Είναι όρος πολιτικός και πολιτική είναι η συζήτηση γύρω από τον ορισμό της τρομοκρατίας, πολιτικές είναι οι σκοπιμότητες τις οποίες εξυπηρετεί. Τα λέω αυτά, κ. Δικαστές, όχι αναφερόμενη στις απόψεις του κατηγορουμένου, όχι αναφερόμενη στις φτωχές απόψεις τις δικές μου, δεν είμαι επιστήμονας.

Είμαι νομικός της μαχόμενης δικηγορίας. Αναφέρομαι στις απόψεις της καθηγήτριας, της κ. Συμεωνίδου Καστανίδου, αναφέρομαι στις απόψεις της Εγκληματολογίας του κ. Γιάννη Πανούση, όπως έχουν εκφραστεί σε άρθρα σε επίσημα νομικά περιοδικά και σε επανειλημμένες θα έλεγα δηλώσεις τους, άρθρα τα οποία και θα προσκομίσουμε στη συνέχεια στο Δικαστήριο ή τουλάχιστον αύριο το πρωί, κ. Πρόεδρε.

ΠΡΟΕΔΡΟΣ: Φοβάμαι ότι αύριο δεν θα είμαστε κανένας εδώ.

Ι. ΚΟΥΡΤΟΒΙΚ: Την Τρίτη το πρωί, συγγνώμη. Υπήρχε μία φήμη, κ. Πρόεδρε, ότι επειδή είστε χαλκέντερος και έχετε εξαιρετικές αντοχές ότι θα δικάζαμε και τα Σάββατα.

ΠΡΟΕΔΡΟΣ: Δεν επεκτείνω τις δικές μου αντοχές και στους άλλους. Άλλωστε, θα είμαι και βασανιστικός εάν το πράξω.

Ι. ΚΟΥΡΤΟΒΙΚ: Είναι γεγονός.

ΠΡΟΕΔΡΟΣ: Σέβομαι πολύ τον κάματο των κ.κ. Δικηγόρων και φυσικά δεν πρόκειται εγώ να πιέσω για κάτι διαφορετικό από αυτό που επιτρέπει ο νόμος.

Ι. ΚΟΥΡΤΟΒΙΚ: Είναι πολιτικός ο χαρακτηρισμός της έννοιας "τρομοκρατία", είναι πολιτικός ο όρος και είναι πολιτικές οι σκοπιμότητες τις οποίες εξυπηρετεί και είναι σαφές ή για να το κάνουμε σαφές καμία νομική τάξη σε όλη την Ευρώπη σήμερα δεν έχει επιχειρήσει και δεν έχει αποτολμήσει να χαρακτηρίσει τρομοκρατικά στα πλαίσια του Ποινικού της Δικαίου εγκλήματα όπως ο βομβαρδισμός ενός άμαχου πληθυσμού από μία χώρα η οποία δεν έχει κηρύξει τον πόλεμο, από τα αεροπλάνα μιας χώρας η οποία δεν έχει κηρύξει τον πόλεμο.

Καμία νομοθετική τάξη δεν σκέφτηκε και δεν επιχείρησε να χαρακτηρίσει ως τρομοκρατικές τις μαζικές απελάσεις, με τον τρόπο που γίνονται, μεταναστών και με τρόπο που οδηγεί μία πλειάδα, μία πληθώρα ανάμεσά τους στον θάνατο. Καμία νομοθετική τάξη δεν έχει σκεφθεί μέχρι σήμερα να χαρακτηρίσει ως τρομοκρατικά εγκλήματα από αυτά που τελούνται κατά των μεταναστών για να έρθω και σε ένα οικείο αντικείμενο, εγκλήματα μαζικών δολοφονιών ή εκτελέσεων τόσο από πολίτες όσο και συχνά από ένστολους, οι οποίες μάλιστα τις περισσότερες φορές μένουν και ατιμώρητες. Βεβαίως θα μου πείτε ότι όλα αυτά τα εγκλήματα έχουν ακέραιη την ποινική τους απαξία και τιμωρούνται επαρκώς από τις διατάξεις του Ποινικού Δικαίου. Μα και το πολιτικό έγκλημα, θα σας απαντήσουμε, έχει ακέραιη την ποινική απαξία και τιμωρείται επαρκώς από τις διατάξεις του Ποινικού Δικαίου.

Η τρίτη παρατήρηση που θα είχα να κάνω σε σχέση με τη χρήση του όρου "τρομοκρατία" είναι ότι όπως έχει παρατηρηθεί, και πάλι όχι από τον κατηγορούμενο αλλά από καθηγητές και πάλι θα επικαλεστώ τον κ. Μανωλεδάκη στην Ποινική Δικαιοσύνη την 1 του 2003 και την κ. Συμεωνίδου Καστανίδου στην αντίστοιχη του 2001, οι έννοιες του πολιτικού εγκλήματος και της τρομοκρατίας συμπίπτουν. Υπ' αυτήν επίσης την έννοια η εξαίρεση, η χρήση του όρου δεν οδηγεί στο να φωτίσει το Δικαστήριό σας δεν οδηγεί στο να φωτίσει και να διευκολύνει τις διαδικασίες απονομής της δικαιοσύνης. Πολύ περισσότερο θα έλεγα ότι χρησιμοποιώντας τους όρους αυτούς το βούλευμα υποπίπτει σε μία ταυτοσημία, σε μια ταυτολογία. Μας λέει το βούλευμα ότι η τρομοκρατία είναι έγκλημα. Το έγκλημα δηλαδή είναι έγκλημα και επειδή είναι έγκλημα μας λέει δεν είναι πολιτικό. Νομίζω ότι αυτός ο συλλογισμός πάσχει. Λείπει η μείζων πρόταση και ως τέτοιος δεν μπορεί να γίνει αποδεκτός από το Δικαστήριό σας.

Η. ΑΝΑΓΝΩΣΤΟΠΟΥΛΟΣ: Όταν προβάλλεται ο ισχυρισμός περί πολιτικού εγκλήματος, θα παρακαλούσα τους συναδέλφους της υπερασπίσεως να διευκρινίζουν εάν εννοούν ότι όλα τα εγκλήματα τα οποία απευθύνονται στους εντολείς τους είναι πολιτικά, γιατί το κατηγορητήριο έχει ληστείες, έχει κλοπές, έχει πλαστογραφίες ή αν εννοούν τινά εξ αυτών και σε καταφατική περίπτωση.

ΠΡΟΕΔΡΟΣ: Όλα, είπαν.

Η. ΑΝΑΓΝΩΣΤΟΠΟΥΛΟΣ: Αυτό δεν το ζητώ διότι επειδή εμείς εκπροσωπούμε συγκεκριμένους εντολείς του οποίους αφορούν συγκεκριμένα εγκλήματα, να ξέρουμε εάν η επιχειρηματολογία περί πολιτικού εγκλήματος αφορά εμάς και εμάς ή ποιους αφορά. Είναι 75 υποθέσεις και μερικές εκατοντάδες εγκλημάτων. Εάν λοιπόν προβάλλεται ο ισχυρισμός ότι όλα αυτά είναι πολιτικά, θα παρακαλούσα να διευκρινίζετε γιατί η κλοπή ενός αυτοκινήτου είναι πολιτικό έγκλημα ή η ληστεία στα ΕΛΤΑ ή στην Τράπεζα και ούτω καθεξής, η επ' αφορμή αυτή στη δολοφονία και ούτω καθεξής για να ξέρουμε κι εμείς επιστημονικά αν υπάρχουν, ποια είναι τα επιχειρήματα τα οποία προβάλλονται για να ενδυθούν τα εγκλήματα αυτά με πολιτική περιβολή.

ΠΡΟΕΔΡΟΣ: Ευχαριστούμε κ. Αναγνωστόπουλε.

ΠΑΡΑΣΚΕΥΟΠΟΥΛΟΣ: (εκτός μικροφώνου)

ΠΡΟΕΔΡΟΣ: Θα το διευκρινίσει η κ. Κούρτοβικ. Κύριε Παρασκευόπουλε όταν θα έρθει η ώρα σας θα τα εξηγήσετε όλα, αλλά για την ώρα είναι της κ. Κούρτοβικ ο λόγος.

ΠΡΟΕΔΡΟΣ: Ο κ. Αγιοστρατίτης των αδελφών Ξηρών έχει τον λόγο.

Γ. ΑΓΙΟΣΤΡΑΤΙΤΗΣ: Κύριε Πρόεδρε, κύριοι Εφέτες, θεωρούμε ότι το δικαστήριό σας είναι αναρμόδιο να δικάσει την παρούσα υπόθεση κατά άρθρο 97 παρ. 1 του Συντάγματος, το οποίο προβλέπει ότι τα κακουργήματα και τα πολιτικά εγκλήματα δικάζονται από Μεικτά Ορκωτά Δικαστήρια που συγκροτούνται από τακτικούς δικαστές και ενόρκους, όπως νόμος ορίζει. Θεωρούμε ότι αρμόδιο δικαστήριο να δικάσει την παρούσα υπόθεση εκτός των άλλων λόγων στους οποίους στη συνέχεια θα αναφερθούμε, κυρίως διότι οι πράξεις τις οποίες φέρονται ότι έχουν τελέσει οι συγκεκριμένοι κατηγορούμενοι, έχουν πολιτικό χαρακτήρα, είναι πολιτικά εγκλήματα.

Ιωάννα Κούρτοβικ

Έχει γίνει πολύ μεγάλη συζήτηση και για τις συγκεκριμένες πράξεις των κατηγορουμένων, αλλά και για το πολιτικό έγκλημα γενικότερα. Δεν θα κάνω ειδικότερη αναφορά, δεν είναι ώρα τώρα για μελέτες με τόσους πολλούς συναδέλφους οι οποίοι πρέπει να μιλήσουν. Το πολιτικό έγκλημα υπάρχει απ' την αρχαιότητα, είναι πνευματικό δημιούργημα στην ουσία της φιλελεύθερης ιδεολογίας του 19ου αιώνα. Κυρίως εννοιολογικά άρχισε να διαμορφώνεται μετά τη γαλλική επανάσταση όταν σταμάτησε να υπάρχει η ταύτιση, το ενιαίο της μοναρχίας με το κράτος και του πολιτικού συστήματος με το έθνος. Αναπτύχθηκαν διάφορες θεωρίες από την επιστήμη σχετικά με το πολιτικό έγκλημα, οι οποίες είναι λίγο-πολύ γνωστές. Η υποκειμενική θεωρία που εξετάζει για την εννοιολογική συγκρότηση αυτού του εγκλήματος, τα κίνητρα του δράστη, τους σκοπούς του δράστη.

Η αντικειμενική θεωρία που εξετάζει τα προσβαλλόμενα αγαθά. Η μεικτή θεωρία η οποία εξετάζει και το κίνητρο και τον σκοπό του δράστη, αν είναι πολιτικό δηλαδή ή όχι το κίνητρό του και τα προσβαλλόμενα αγαθά. Υπάρχει βέβαια και η άποψη για το σύνθετο πολιτικό έγκλημα, η οποία σε ένα βαθμό έχει περάσει και απ' τη νομολογία. Δεν είναι αυτό το ιδιαίτερο πρόβλημά μας, αλλά επειδή το έθεσε ο κ. Αναγνωστόπουλος προηγουμένως και ρώτησε εάν οι ληστείες, οι κλοπές των αυτοκινήτων, οι αφαιρέσεις των πινακίδων, όλα αυτά τα θεωρούμε και αυτά πολιτικά εγκλήματα. Επειδή βέβαια διάφορες κραυγές, δικαιολογημένες ή αδικαιολόγητες, υπάρχουν από πολλές κατευθύνσεις, δηλαδή εγώ οσάκις επεχείρησα να μιλήσω, διότι μας έχει απαγορευτεί και να μιλάμε, οι πληρεξούσιοι δικηγόροι, οι συμπαθούντες κατά την άποψη ορισμένων ανοήτων, συνοδοιπόροι λέγονταν παλιά, εγώ συνοδοιπόρος είχα χαρακτηριστεί, ταυτισμένοι κατά ορισμένους άλλους, έχουμε πάρα πολλά προβλήματα και κυρίως αντιμετωπίζουμε τις κραυγές της άλλης πλευράς, δεν εννοώ των συναδέλφων εδώ, οι οποίοι λένε καλά και οι ληστείες και οι φονιάδες και οι κλέφτες και όλα αυτά τα πράγματα πολιτικό έγκλημα και αυτό;

Αυτά τα πράγματα πρέπει να τα εξηγήσουμε και απλά θέλω να επισημάνω ότι δεν θα χρησιμοποιήσω επιχειρηματολογία τής από εδώ πλευράς, διότι αυτή η επιχειρηματολογία δύσκολα εκφέρεται, δύσκολα διατυπώνεται. Διότι υπάρχει ο κίνδυνος μέσα σ' αυτό το καθεστώς που ζούμε, είδαμε τι έγινε στην Αγγλία, πολύ φριχτότερα συμβαίνουν στην Αμερική, υπάρχει και ο κίνδυνος να χαρακτηριστείς ότι εγκωμιάζεις κακούργημα ή ταυτίζεσαι μ' αυτούς τους στυγνούς δολοφόνους.

Τι ήταν αυτή η οργάνωση

Εγώ δεν αισθάνομαι την ανάγκη να απολογηθώ σε κανέναν, βρίσκομαι σε δικαστήριο, διατυπώνω ελεύθερα τις σκέψεις μου και τις απόψεις μου και δεν είμαι υποχρεωμένος σε κανένα να εξηγήσω τι πιστεύω. Έχουμε το σύνθετο πολιτικό έγκλημα και έχουμε ένα ερώτημα το οποίο ασφαλώς δημιουργείται. Είναι τι ήταν αυτή η οργάνωση τελικά. Έδρασε, κατά τον κύριο εισαγγελέα του βουλεύματος, από το 1973, κατά μία άποψη που τώρα την άκουσα, είναι εσφαλμένη η αναγραφή, προφανώς εγώ τη δέχομαι. Έδρασε μέχρι πρόσφατα 29.6.2002, είχε μια πολύ μεγάλη δραστηριότητα. Η ίδια η Οργάνωση αυτοχαρακτηρίζεται ως μία ένοπλη Οργάνωση αντιιμπεριαλιστική, αντικαπιταλιστική, με όραμα τον σοσιαλιστικό μετασχηματισμό, τον αυτοδιαχειριζόμενο σοσιαλιστικό μετασχηματισμό, με στοιχεία άμεσης δημοκρατίας. Τις απόψεις τους, τα κίνητρά τους, τους σκοπούς τους, ευτυχώς τους έχουμε απ' το έτος 1975 όταν εκδίδεται η πρώτη προκήρυξη για την ενέργεια εναντίον του Γουέλς. Η τελευταία προκήρυξη η οποία εξεδόθη αφορούσε τον κ. Μιχαλολιάκο, στην οποία επεξηγείτο ότι η Οργάνωση δεν είχε βάλει αυτή την βόμβα, απλά τη βόμβα αυτή την τοποθέτησαν οι αμερικάνικες μυστικές υπηρεσίες. Σε όλη της την πορεία εξέδωσε 76 προκηρύξεις και επιπλέον εξεδόθησαν 6 προκηρύξεις απ' την ΚΥΠ με την υπογραφή 17Ν, όπως επίσης μέσα στα πλαίσια των παιχνιδιών των μυστικών υπηρεσιών, δεν τις δέχονται οι κατηγορούμενοι. Και στη συνέχεια μετά την εξάρθρωση, τη σύλληψη των κατηγορουμένων, εξεδόθησαν άλλες 2 προκηρύξεις οι οποίες, όπως δηλώνουν οι κατηγορούμενοι, δεν είναι δικές τους. Το κίνητρό τους σε ανύποπτο χρόνο διετυπώνετο μετά από κάθε συγκεκριμένη ενέργειά τους, βόμβα, ανθρωποκτονία εκ προθέσεως, έκρηξη, οτιδήποτε μεσολαβούσε, εξεδίδετο μία προκήρυξη. Θα ήταν εσφαλμένο να επιλέξω κάποιες συγκεκριμένες προκηρύξεις προκειμένου να διατυπώσω το πολιτικό χαρακτήρα αυτής της Οργάνωσης. Γι' αυτό έκανα το εξής: Επέλεξα την πρώτη που αφορά τον Γουέλς, επέλεξα την τελευταία που αφορά τον Μιχαλολιάκο και τη μεσαία η οποία αφορά τον Παύλο Μπακογιάννη. Σε ανύποπτο χρόνο ξέρουμε αυτές τις προκηρύξεις, ξέρουμε πως δημοσιεύονταν.