Εφημερίδα "Τα Νέα"
Το Δικαστήριο οφείλει να σταθμίσει με περίσκεψη το ζήτημα της αρμοδιότητάς του
Και όμως, ήταν πολιτικά εγκλήματα
Το δεύτερο μεγάλο δικονομικό ζήτημα της δίκης της 17 Νοέμβρη δεν συνδέεται απλώς με μια ατυχή πολιτική επιλογή της κυβέρνησης, όπως αυτή της συρρίκνωσης της δημοσιότητας. Αφορά, ταυτόχρονα, κατά την ταπεινή μας γνώμη, και μία αντισυνταγματική επιλογή του λεγόμενου "τρομονόμου" (άρθρο 4 ν. 2928/2001) που αντικατέστησε αυθαίρετα - και υπό την επήρεια αμφίβολων σκοπιμοτήτων - τον φυσικό δικαστή των εγκλημάτων που συνδέονται με την τρομοκρατία, αναθέτοντάς τα στο Τριμελές Δικαστήριο Εφετών.
Τα εγκλήματα αυτά αποτελούν, στον πυρήνα τους, τη σύγχρονη εκδοχή των πολιτικών εγκλημάτων, η εκδίκαση των οποίων υπάγεται ρητά, κατά το άρθρο 97 του Συντάγματός μας, στα Μεικτά Ορκωτά Δικαστήρια. Και τούτο διότι και τα κίνητρα της εν λόγω οργάνωσης (και του ΕΛΑ) υπήρξαν - ιδίως κατά την πρώτη φάση τους - εξόχως πολιτικά και οι στόχοι που επιλέχθηκαν ανήκαν εν πολλοίς στους στυλοβάτες του κοινωνικο-οικονομικού καθεστώτος που ήθελαν να ανατρέψουν και το αποτέλεσμα της δράσης τους είχε σοβαρές επιπτώσεις για το κύρος και την αξιοπιστία του ελληνικού κράτους, τόσο στο εσωτερικό όσο και στο εξωτερικό.
Στην πραγματικότητα, αν δεν δεχθούμε ότι τα εγκλήματα αυτά είναι πολιτικά τότε θα πρέπει να δεχθούμε, ταυτόχρονα, ότι η συνταγματική διάταξη του άρθρου 97 σε συνθήκες δημοκρατικού πολιτεύματος είναι άνευ περιεχομένου.
Επειδή όμως καμία συνταγματική διάταξη δεν βρίσκεται στο Σύνταγμα χωρίς λόγο, πολλώ μάλλον όταν μεσολάβησε μια τόσο πρόσφατη αναθεώρηση, το Δικαστήριο οφείλει να σταθμίσει με περίσκεψη το ζήτημα της αρμοδιότητάς του.
Και αν μεν αποδειχθεί στην ακροαματική διαδικασία είτε ότι κάποια από τα αδικήματα διαπράχθηκαν από κατηγορουμένους που απλώς συνέπραξαν, χωρίς να έχουν συνείδηση της ταυτότητας και του ρόλου της οργάνωσης, είτε ότι και η ίδια η οργάνωση παρεκτράπηκε, από ένα σημείο και μετά, σε σκοπούς αλλότριους προς την αρχική πολιτική της στόχευση, είναι εύλογο να εκδικάσει το ίδιο αυτά τα αδικήματα.
Τα υπόλοιπα όμως, ιδίως της πρώτης φάσης της οργάνωσης, είναι προφανές ότι δεν ανήκουν στη δικαιοδοσία του αλλά στον φυσικό τους δικαστή, που είναι κατά τα ανωτέρω το Μεικτό Ορκωτό Δικαστήριο. Κάθε άλλη εκδοχή, κατά την άποψή μας, βρίσκεται έξω τόσο από το γράμμα όσο και από το πνεύμα του Συντάγματος…
