Εφημερίδα "Τα Νέα"
Μια γυναίκα που επί τριάντα χρόνια υπήρξε μανιώδης καπνίστρια, σταματάει την ολέθρια συνήθεια μέσα σε… μισή ώρα!
Το τσιγάρο κόβεται από… το αυτί!
«Ένιωθα ντροπή για την αδυναμία και την εξάρτησή μου…»
Ξόδευε μονάχα ένα… σπίρτο για πενήντα τσιγάρα την ημέρα! Άναβε το πρώτο πρωί πρωί, με τον ίδιο μηχανικό τρόπο που έκλεινε το ξυπνητήρι, πατούσε το κουμπί στην καφετιέρα κι αυτό ήταν όλο! Τα υπόλοιπα 49 άναβαν το ένα προτού σβήσει το άλλο…
«Μανιώδης καπνίστρια» είναι μάλλον φτωχός χαρακτηρισμός για να αποδώσει το μέγεθος της εξάρτησης που είχε η Κατερίνα Στεργίου από το τσιγάρο προτού καταφύγει σ' ένα από τα πολλά αντικαπνιστικά κέντρα που υπάρχουν στη χώρα και το κόβει μαχαίρι. Μπορούσε, λέει, να βγει στον δρόμο για δουλειά ή για διασκέδαση χωρίς λεφτά στο πορτοφόλι. Ποτέ, όμως, χωρίς τσιγάρα. Χωρίς αυτά έχανε την ψυχραιμία της, πάθαινε πανικό, τρελαινόταν! Αλλά αυτό γινόταν σπανίως, «αφού ήταν η μεγαλύτερή μου έγνοια και φρόντιζα να έχω πολλά πακέτα, σε… κομβικά σημεία μέσα στο σπίτι. Δίπλα στο τηλέφωνο, στο σαλόνι, στην κουζίνα…».
«Τέτοια κατάντια…». Κοιμόταν και ξυπνούσε με ένα τσιγάρο στο χέρι. Αυτή ήταν η «εικόνα» της Κατερίνας για όσους την γνώριζαν. «Αν ήταν δυνατόν να καπνίζω και τις ώρες που κοιμόμουν, φοβάμαι ότι θα το έκανα! Πολλές φορές που ξυπνούσα, μέσα στην άγρια νύχτα, το πρώτο πράγμα που έκανα ήταν ένα τσιγάρο! Είναι απίστευτο, αλλά μπορεί να φτάσει κανείς σε τέτοια κατάντια και να μην το αντιλαμβάνεται…».
Όταν άρχισε το κάπνισμα νόμιζε ότι θα είναι πιο γυναίκα με ένα τσιγάρο στο χέρι! Πέρασε την εφηβεία της… άκαπνη, αλλά ήταν μανιώδης καπνιστής ο Κώστας, ο άνδρας της, «και σιγά σιγά, τράκα την τράκα και δίχως να το καταλάβω, έφτασα να αναζητώ το δικό μου πακέτο - να μην παρεξηγούμαι και για τις… τράκες μου! Σύντομα το ένα πακέτο έγιναν δύο και τα δύο δυόμισι. Αυτό ήταν! Σταθεροποιήθηκα για… τριάντα χρόνια».
Καταφύγιο… Αυτή είναι η πιο μακρόχρονη σχέση της ζωής της. Τα 30 χρόνια του τσιγάρου. Ακόμη και με τον σύντροφό της, τον δικαστή Κώστα Στεργίου, έμειναν μαζί 28 χρόνια. Εκείνος έφυγε νωρίς και εντελώς απροειδοποίητα, από ανακοπή, τον Σεπτέμβριο του 2001. Είκοσι ημέρες πριν είχε πεθάνει και η μητέρα της. Μέσα στο βαρύτατο πένθος της η Κατερίνα βρίσκει καταφύγιο μονάχα στο τσιγάρο: «Να είμαι ένα ανθρώπινο κουρέλι και εγώ εκεί, να καπνίζω ασταμάτητα, το ένα μετά το άλλο, λες και είχα αποφασίσει να αυτοκτονήσω…».
Απέφευγα… Τίποτα δεν την αφύπνιζε. «Έφευγα μακριά από σχετικά ρεπορτάζ στην τηλεόραση, δεν ήθελα να ακούω για το κάπνισμα και τον καρκίνο, απέφευγα κάθε σχετικό δημοσίευμα. Δεν με φρέναραν, ούτε οι διαμαρτυρίες των συναδέλφων μου στη δουλειά ούτε οι παροτρύνσεις και οι συμβουλές των φίλων μου.
547.500 τσιγάρα. Τριάντα χρόνια επί πενήντα τσιγάρα την ημέρα, μας κάνουν 547.500 τσιγάρα! «Προφανώς όσα παράγει μια βιομηχανία τσιγάρων σε 24ωρη βάση για όλο τον… πληθυσμό. Αν κάθε καπνιστής υπολόγιζε πόσα τσιγάρα έχει κάνει στη ζωή του και πόσα χιλιόμετρα σχηματίζουν ενωμένα αυτά τα τσιγάρα, θά 'χε ένα ισχυρό κίνητρο για να κόψει το κάπνισμα! Προσωπικά, όλο έλεγα να το κόψω και όλο αθετούσα τις υποσχέσεις μου, ως απείθαρχο άτομο που είμαι. Δεν με ενδιέφερε τόσο η υπόσχεση που έδινα στον εαυτό μου όσο εκείνες που έδινα στους γιους μου, τον Βασίλη και τον Απόστολο, που μεγάλωσαν δίπλα σε δύο… τσιμινιέρες και ξόδεψαν πολύτιμο χρόνο από τη ζωή τους προσπαθώντας να πείσουν εμάς, τους γονείς τους, να κόψουμε το κάπνισμα. Μας σιχάθηκαν, μια ζωή να καπνίζουμε!».
Η διαδικασία κράτησε συνολικά μισή ώρα. Όταν βγήκε στον δρόμο δεν είχε την επιθυμία να καπνίσει. Κι όταν πήγε σπίτι, κοίταξε αδιάφορα τα πακέτα με τα τσιγάρα που υπήρχαν παντού: «Δεν τα πέταξα. Προτίμησα να τα έχω στο οπτικό μου πεδίο και να αναμετριέμαι μαζί τους. Γλιτώνεις από μια εξάρτηση όταν την αναγνωρίζεις. Αυτό κάνω. Και δεν είναι εύκολο. Στην αρχή μετρούσα ώρες άκαπνη. Μετά ημέρες. Και τώρα κλείνω τον πρώτο μήνα (ύστερα από τριάντα χρόνια) δίχως τσιγάρο. Δεν ξυπνώ πια κουρασμένη και με βαριές πλάτες. Είναι μια απίστευτη αίσθηση απελευθέρωσης…».
* Το κόστος της θεραπείας με την ηλεκτρονική μέθοδο που εφαρμόζεται στα αντικαπνιστικά κέντρα ανέρχεται στα 400 ευρώ.