Εφημερίδα "Μακεδονία"
Γράμμα από την Αθήνα: "Cosi fan tutte"
"Cosi fan tutte" ("Έτσι κάνουν όλες") του Μότσαρτ στο Μέγαρο Μουσικής Αθηνών.
Έτσι κάνουν όλες; Αλήθεια; Με ποιον άραγε συγγενικό "θηλυκό" τρόπο συμπεριφέρονται γυναίκες πολιτικοί, όπως η πρόεδρος της Χιλής Μισέλ Μπασελέτ ή η πρόεδρος της τριτοκοσμικής Λιβερίας Έλεν Τζόναν Σέρλιφ, η πάλι η Τάνια Χάλονεν της Φιλανδίας, η καγκελάριος Α. Μέρκελ της Γερμανίας, οι Αμερικανίδες Κοντολίζα Ράις και Χίλαρι Κλίντον -για να μην αναφερθούμε και στη δική μας Ντόρα Μπακογιάννη, την οποία η γερμανική έγκριτη "Φρανκφούρτερ Αλγκεμάινε" τρεις μέρες μετά την τοποθέτησή της στο προβεβλημένο χαρτοφυλάκιο του υπουργείου Εξωτερικών αναφέρει ήδη ως την "εν δυνάμει" μέλλουσα πρωθυπουργό ή και πρόεδρο της Ελλάδα;
Όταν η κωμική όπερα του Μότσαρτ "Έτσι κάνουν όλες" (στο εξαιρετικά τολμηρό για τα τέλη του 18ου αιώνα λιμπρέτο του Λορέντζο Ντα Πόντε) πρωτοπαρουσιάστηκε στη Βιέννη εμφανίζοντας τις γυναίκες τη μια στιγμή να ορκίζονται αιώνια πίστη και την άλλη να παρασύρονται από νέα πάθη, ουδείς ασφαλώς θα έβαζε στο μυαλό του μια γυναίκα σε υπουργικό αξίωμα.
Σήμερα η ελάχιστα κολακευτική αξιολόγηση του λιμπρέτο που επέμενε πως: "Γιατί νέες ή γριές, κούκλες ή φόλες, Ας το πούμε ξανά: Έτσι κάνουν όλες"!
Δικαίως θα κινητοποιούσε τις σύγχρονες φεμινίστριες σε νέες μαχητικές κινητοποιήσεις.
Όμως "Ευτυχώς, η εποχή μας έχει παραμερίσει τα ταμπού για να μας αφήσει ελεύθερους… κτλ, κτλ." αναφέρει εισαγωγικό σημείωμα (του σπόνσορα IMPREGILO)! στο πρόγραμμα (κόστους 15 ευρώ) της δίπρακτης όπερας που ανεβαίνει στη νέα αίθουσα "Αλεξάνδρα Τριάντη " του Μεγάρου Μουσικής Αθηνών στις 17, 18, 19 και 20 Φεβρουαρίου. Κι όπως πρόκειται για ένα ιδιαίτερα προβεβλημένο, ένα ιστορικό ανέβασμα της τελευταίας λιτής παράστασης του διάσημου Τζιόρτζιο Στρέλερ -ο οποίος πέθανε τα Χριστούγεννα του 1997- από το "Πίκολο Θέατρο" του Μιλάνου τα εισιτήρια είχαν ήδη εξαντληθεί πολλές μέρες πριν από την πρεμιέρα.
Είχα την ευκαιρία να παρακολουθήσω την Πέμπτη τη γενική δοκιμή, όπου οι τραγουδιστές περισσότερο "μαρκάριζαν" παρά τραγουδούσαν, έτσι ώστε να διαφυλάξουν τις φωνές τους για τις "καλές" παραστάσεις που θ' ακολουθούσαν, κι όπου ο μαέστρος -ο Τζουζέππε Λα Μάλφα- διέκοψε αρκετές φορές την Καμεράτα, για να κάνει τις παρατηρήσεις του στα μέλη της ορχήστρας.
Εντάξει, δεν ήταν ένα "κοσμικό" γεγονός. Όμως σίγουρα μαθαίνει κανείς περισσότερα πράγματα έτσι, κι άλλωστε προσωπικά προτιμώ τις αβίαστες φωνές μιας πρόβας από τους υπερβολικά έντεχνους λαρυγγισμούς, οι οποίοι αποσκοπούν στον εντυπωσιασμό του μουσικόφιλου κοινού.
