Έως το 2030 η Ε.Ε. θα καλύπτει με εισαγωγές το 70% του συνόλου των ενεργειακών αναγκών της και το 90% των αναγκών της σε πετρέλαιο.

Η ΚΡΙΣΗ ΤΟΥ ΦΥΣΙΚΟΥ ΑΕΡΙΟΥ ΑΦΥΠΝΙΣΕ ΤΗΝ ΕΥΡΩΠΗ

Ζητείται κοινή ενεργειακή πολιτική

Το μοναδικό ίσως κέρδος από την κρίση που ξέσπασε για την τιμή του φυσικού αερίου ανάμεσα στη Ρωσία και την Ουκρανία -από όπου περνούν οι αγωγοί που τροφοδοτούν την ευρωπαϊκή αγορά- είναι ότι υποχρεώθηκε η Ευρώπη να συνειδητοποιήσει πως είναι επείγον να προωθήσει μία κοινή πολιτική στον τομέα της ενέργειας.

Η Βιέννη έχει ήδη πει ότι το ζήτημα της ενεργειακής ασφάλειας βρίσκεται στην κορυφή της ατζέντας της εξάμηνης προεδρίας της. "Η μισή από την ενέργεια που καταναλώνουμε σήμερα προέρχεται από το εξωτερικό. Αυτό σημαίνει ότι η Ευρωπαϊκή Ένωση είναι εξαιρετικά ευάλωτη απέναντι στους προμηθευτές της και αυτό είναι ένα θέμα που πρέπει να το αντιμετωπίσουμε σε πανευρωπαϊκό επίπεδο", δήλωσε προ ημερών αξιωματούχος της Ευρωπαϊκής Επιτροπής, που συντάσσει ειδική έκθεση επί του θέματος. Η έκθεση θα συζητηθεί από τους ηγέτες της Ε.Ε. στη σύνοδο κορυφής του Μαρτίου.

ΔΥΣΟΙΩΝΕΣ ΠΡΟΟΠΤΙΚΕΣ

Σύμφωνα με τις προβλέψεις της Κομισιόν, η εξάρτηση της Ε.Ε. από τις εισαγωγές μπορεί να φτάσει έως το 70% του συνόλου της ενεργειακής κατανάλωσης των "25" μέχρι το 2030. Στην περίπτωση δε του πετρελαίου, η εξάρτηση θα αγγίξει το 90%.

Όσον αφορά το φυσικό αέριο, η Ευρώπη εξαρτάται από τη Ρωσία για το 25% των αναγκών της. Το 80% των ρωσικών προμηθειών περνά από το έδαφος της Ουκρανίας, εξ ου και η σπουδή της Ευρώπης να εξομαλύνει τις σχέσεις Μόσχας-Κιέβου.

Ο Αυστριακός καγκελάριος Βόλφγκανγκ Σούσελ αναρωτήθηκε προ ημερών σε συνέντευξη Τύπου αν "υπάρχει έστω και ένας… που να πιστεύει ότι τα κράτη-μέλη μπορούν να αντιμετωπίσουν το πρόβλημα αυτό πιο αποτελεσματικά από μόνα τους παρά σε σύμπνοια με την Ε.Ε.". Μέχρι πρότινος τουλάχιστον η απάντηση θα ήταν ότι υπάρχουν πολλές τέτοιες χώρες. Τα κράτη-μέλη της Ε.Ε. θεωρούν ότι η ενέργεια είναι ζήτημα εθνικής ασφαλείας και δεν έχουν στηρίξει (τουλάχιστον ουσιαστικά) πρωτοβουλίες που θα βοηθούσαν την κοινότητα να βγει από τα ενεργειακά αδιέξοδά της.

Τα πράγματα δείχνουν όμως να αλλάζουν. "Σκοπός μιας κοινής ενεργειακής πολιτικής είναι η σταθερότητα, η σταθερότητα και η σταθερότητα!", δήλωσε χαρακτηριστικά εκπρόσωπος του υπουργείου Βιομηχανίας της Ισπανίας.

Τι περιεχόμενο όμως θα έχει αυτή η κοινή ενεργειακή πολιτική της Ε.Ε.; Εδώ υπάρχουν πολλά εναλλακτικά σενάρια. Ο Βρετανός πρωθυπουργός Τόνι Μπλερ για παράδειγμα έχει πει ότι η πολιτική αυτή πρέπει να περιλαμβάνει την προώθηση της κοινής αγοράς ενέργειας στην Ε.Ε., την ενιαία έκφραση της Ε.Ε. στις διαπραγματεύσεις με τις προμηθεύτριες χώρες, την αναζήτηση εναλλακτικών προμηθευτών και δικτύων διανομής και την προώθηση "καθαρών" και ανεξάντλητων τεχνολογιών, όπως η ηλιακή και η αιολική ενέργεια.

Η Ελλάδα από την πλευρά της κινείται ήδη δραστήρια προς την κατεύθυνση της διαφοροποίησης των προμηθευτών της, για παράδειγμα μέσω του αγωγού φυσικού αερίου που συνδέει τη χώρα μας με την Τουρκία και την Ιταλία. Ζήτημα ταμπού θεωρείται ακόμη στην Ευρώπη το ενδεχόμενο καταφυγής στην πυρηνική ενέργεια, μολονότι πολλοί ειδικοί υποστηρίζουν ότι η γηραιά ήπειρος θα υποχρεωθεί εκ των πραγμάτων να το πράξει.