Ιδανικό πρότυπο

γράφει ο ΠΑΡΙΣ ΚΑΛΗΜΕΡΙΔΗΣ

Ο Παναγιώτης Γιαννάκης, "ο δράκος" του ελληνικού μπάσκετ έχει τιμηθεί επανειλημμένα για την προσφορά του στον ελληνικό αθλητισμό, τόσο σαν παίκτης όσο και σαν προπονητής. Το πόσο μεγάλη εκτίμηση συγκεντρώνει αυτός ο ζωντανός "θρύλος" από όλα τα στρώματα της κοινωνίας αποτυπώνεται στην τιμή που του επεφύλαξε η εκκλησία. Η Ιερά σύνοδος, ως γνωστόν, αποφάσισε παμψηφεί να τον τιμήσει με το ανώτατο παράσημο της ελληνικής εκκλησίας, που είναι ο χρυσούς σταυρός του Αποστόλου Παύλου. Με αυτήν την κίνηση η εκκλησία δείχνει φανερά ότι θέλει να τιμήσει τον άνθρωπο Γιαννάκη, που διδάσκει ήθος μέσα και έξω από το γήπεδο. Ο χρυσούς σταυρός θα απονεμηθεί σήμερα σε μια πανηγυρική τελετή της Ιεράς συνόδου (στο μέγαρο της Ιεράς συνόδου) παρουσία και του αρχιεπισκόπου Χριστόδουλου.

Μου έκανε εντύπωση το γεγονός, που σημαντική μερίδα του Τύπου θορυβήθηκε από την αινιγματική δήλωση του Γιαννάκη, ότι δεν ξέρει αν θα είναι ο προπονητής της Εθνικής στο παγκόσμιο της Ιαπωνίας και άρχισαν κάποιοι να πλάθουν διάφορα σενάρια για ένα πιθανό "διαζύγιο" του "δράκου" με την ΕΟΚ. Τα πράγματα είναι πολύ απλά. Είχε δίκαιο ο Γιαννάκης να αναρωτηθεί στη σχετική ερώτηση των δημοσιογράφων όσον αφορά το μέλλον του στην Εθνική. Πώς είναι δυνατόν να δεσμευθεί από τώρα για κάποια τουρνουά, αν θα γίνουν ή όχι, όταν αυτήν τη στιγμή έχει λήξει η συνεργασία του με την ΕΟΚ. Η ουσία είναι μία για τους "ανησυχούντες". Ο Γιαννάκης θα είναι κανονικά παρών στο επόμενο μεγάλο "ραντεβού", του παγκόσμιου -αυτή τη φορά- μπάσκετ. Και ο λόγος είναι πολύ απλός. Γιαννάκης και Εθνική είναι δύο έννοιες συνυφασμένες πλέον. Αλλά, αν θέλετε και για ένα ακόμη, επίσης σοβαρό λόγο. Γιατί "ο δράκος" όπως και να το κάνουμε απέδειξε "με έργα" ότι είναι αναντικατάστατος. Άλλωστε, ο ισχυρός άνδρας του ελληνικού μπάσκετ του τρέφει ιδιαίτερη εκτίμηση και εμπιστοσύνη και ούτε καν σκέφτεται ότι μπορεί να χωρίσουν οι δρόμοι τους.