Τα πούλια

Γράφει ο ΑΛΕΞΗΣ Ν. ΔΕΡΜΕΝΤΖΟΓΛΟΥ

Η συνείδηση δεν είναι μόνο κάτι εσωτερικό και προσωπικό, αλλά διαπλάθεται και συλλογικά. Κοινωνική αγωγή, αρνητικές συμπεριφορές μεγάλων ομάδων, λάθος πρότυπα που καλλιεργούνται συστηματικά αλλοιώνουν τις ισορροπίες και την ανθρώπινη φύση.

Σε τέτοιες δύσκολες καταστάσεις τον παντοτινό ρόλο του διαφωτιστή αναλαμβάνουν είτε οι ελάχιστοι εμπνευσμένοι ιστορικοί ηγέτες (που σπανίζουν όσο περνάει ο καιρός) και παντοτινά οι καλλιτέχνες.

Αυτοί βρίσκονται στην πρωτοπορία και πολεμούν τις στρεβλώσεις, προτείνουν ή μεταφέρουν προγνώσεις.

Κάνουν αρμονική παρέα στους ερευνητές επιστήμονες που, από άλλη πλευρά όμως και με άλλη ματιά, χαρτογραφούν τον κόσμο, τον περιγράφουν, τον τέμνουν, τον εξηγούν. Στο πλαίσιο της παντελούς ανισορροπίας που μας έχει μεταφέρει η παγκόσμια κοινωνία της άφρονης εκβιομηχάνισης και κατανάλωσης, το άτομο παραπαίει μεταξύ αλήθειας, εικονικής πραγματικότητας και αλλοιωμένης συνείδησης.

Από τα προφητικά κείμενα της "Αποκάλυψης" μέχρι τα οικολογικά και φιλοσοφικά συγγράμματα, από τις προειδοποιήσεις των επιστημόνων μέχρι τις εφιαλτικές εικόνες των σκηνοθετών κινηματογράφου σ' ένα πεδίο άγονο, κρυφό και αποψιλωμένο, η προσπάθεια γίνεται για να χαμηλώσουν οι ρυθμοί και να αυξηθεί η περισυλλογή.

Τη δεκαετία του '60 οι θεατές παρακολούθησαν με επιφυλάξεις και απρόθυμα τα τρομακτικά "Πουλιά" του Χίτσκοκ. Σήμερα τα αποδημητικά πουλιά εφορμούν ως πραγματικές απειλές, ως καμικάζι που αντί για βόμβες και τορπίλες μεταφέρουν τον ιό, μία απειλή λίγο μεταφυσική, λίγο αόρατη, αλλά και χειροπιαστή, ιδίως τηλεοπτικά.

Τα αποδημητικά πουλιά και δίπλα τους τα καλοσυνάτα περιστέρια, που σκοντάφτουμε συνεχώς πάνω τους. Δεκάδες απ' αυτά έχουν φωλιές στο μπαλκόνι του σπιτιού μας κάπου στο κέντρο της πόλης. Άκακα, έχουν συνηθίσει τόσο πολύ τους ανθρώπους, σκουντουφλάνε πάνω τους και αυτοί δεν παραμερίζουν. Δεν μας φοβούνται ή μας έχουν ξεπεράσει, μας νιώθουν τρυφερούς ή ξεγραμμένους. Έχουν τα πουλιά συνείδηση ή μάλλον συνειδητοποιούνται.

Κι αυτά τα περιστέρια θεωρούνται οικόσιτα 100% ή όχι, ή μήπως είναι κάτι το ενδιάμεσο; Τα πουλιά που έρχονται και φεύγουν, τα κοτόπουλα, τα προϊόντα τους και το μεγάλο μπέρδεμα. Οι πολίτες που μπλέκονται με τα περιστέρια και οι άλλοι με τα κοτέτσια θυμούνται τα χιτσκοκικά πουλιά και διατυπώνουν απορίες που δεν έχουν ξεκάθαρες απαντήσεις.

Αν ο ιός είναι μόνον των πουλερικών, γιατί απαγορεύονται από πληγείσες χώρες προϊόντα γάλακτος και γενικά κρέας; Γιατί άραγε (ρωτώ ως απλός πολίτης, που εκ των γνώσεών μου όμως νιώθω κάτι παραπάνω) πρέπει να ψήνουμε καλά και το κρέας που δεν προέρχεται από πουλερικά; Μήπως αύριο μας πουν και για τα ψάρια;

Τι είναι αυτό που πρέπει να μάθουμε ακριβώς για τις μεταλλάξεις; Πόσο για τις τελευταίες είναι υπεύθυνη η αλόγιστη χρήση αντιβιοτικών στον άνθρωπο (που τα παίρνουμε για ψύλλου πήδημα) και στις καλλιέργειες των μεταλλαγμένων λαχανικών;

Τώρα όσο ποτέ πρέπει να φροντίσουμε τη διαμόρφωση της συνείδησής μας. Δεν υπάρχουν άλλα περιθώρια.