ΕΠΙΛΟΓΕΣ
Ανθολογίες
Ανθολόγηση νεοελληνικής λογοτεχνίας (19ος-20ός αι.)
Σαμαρτσίδης Χριστόφορος
Απόκρυφα Κωνσταντινουπόλεως (απόσπασμα)
ΑΠΟΚΡΥΦΑ ΚΩΝΣΤΑΝΤΙΝΟΥΠΟΛΕΩΣΟΙ ΤΡΙΑΚΟΝΤΑ ΕΞ ΚΑΙ Ο ΑΡΙΘΜΟΣ 1800.Τὴν αὐτὴν ἐκείνην ἑσπέραν, καθ' ἣν συνέβησαν ταύτα εἰς Καδίκιοϊ, περὶ τὴν ἑβδόμην ἑσπερινὴν ὥραν, μεταξὺ τοῦ διὰ τῆς ἐκ Γαλατᾶ εἰς Σταυροδρόμιον ἀγούσης ἀνηφορικῆς εὐθείας λιθοστρώτου ὁδοῦ ἀναβαίνοντος πλήθους, ἀνὴρ ἔφιππος καὶ περιτετυλιγμένον ἔχων τὸ πρόσωπον δι' ἐριούχου περιλαιμίου, εἵλκυε τὴν προσοχὴν παντὸς περιέργου παρατηρητοῦ, διὰ τὸ παράδοξον τῆς ἐνδυμασίας του. Ἐφόρει ἐπενδύτην χρώματος πρασίνου, περισκελίδα μέλαιναν, περιχειρίδας πλεκτὰς ἐξ ἐρίου, χρώματος ἐπίσης πρασίνου· καὶ ἐνῷ ἡ ἐνδυμασία του αὕτη ἀπῄτει ὅπως τὸ κάλυμμα τῆς κεφαλῆς του ᾖ ἐπίσης Εὐρωπαϊκὸν, ὁ ἄνθρωπος οὗτος ἐφόρει ὑψηλὸν φ έ σ ι ο ν, σύνηθες κάλυμμα τῆς κεφαλῆς τῶν φορούντων βράκεα καὶ οὐχὶ Εὐρωπαϊκοῦ συρμοῦ περισκελίδας. Φθὰς ἔμπροσθεν τῆς θύρας τοῦ ξενοδοχείου τῆς Μ. Βρεττανίας, ἔνευσε πρὸς ἐπαίτην τινὰ ἐπὶ τῆς γωνίας τῆς εἰς Γαλατᾶν ἀγούσης πλαγίας κατηφορικῆς ὁδοῦ, ὅστις καὶ ἐπλησίασεν. Ἅμα τῇ προσελεύσει τοῦ ἐπαίτου ἀφίπευσε, καὶ ἐνῷ παρέδιδε τὸν ἵππον εἰς τὸν ἐπαίτην καὶ ἔδιδεν αὐτῷ νόμισμά τι, εἶπε τοὺς ἑξῆς λόγους· - Τριάκοντα ἕξ· εἰς τὸν Ἀ μ ί λ η τ ο ν· ἀπόψε! Ὁ ἐπαίτης ἄνευ περαιτέρω ἐξηγήσεων ἵππευσε καὶ ἐχάθη ὄπισθεν τῆς εἰς Μ ν η μ α τ ά κ ι α ἀγούσης πλαγίας ὁδοῦ, ἐνῷ ὁ πρὸς αὐτὸν λαλήσας ἐξηκολούθησε συνωθούμενος καὶ προβαίνων διὰ τῆς εὐθείας ὁδοῦ. Περὶ τὴν ἑνδεκάτην ὥραν τῆς νυκτὸς ὀλίγοι τινὲς ἐφαίνετο διερχόμενοι τὰς σκοτεινὰς ὁδοὺς τοῦ Σταυροδρομίου. Εἰς τὴν διασταύρωσιν μόνον τῆς εὐθείας ὁδοῦ, πρὸ τοῦ ξενοδοχείου τῆς Μ. Βρεττανίας, ἓν σύμπλεγμα ἐκ τριῶν ἀγνώστων ἐφαίνετο βαδίζον καὶ διευθυνόμενον πρὸς τὸ Ταξίμιον, καὶ ὄπισθεν τούτου δύω ἄλλοι ἄγνωστοι εἰς ἀπόστασιν τριάκοντα βημάτων. Τὸ σύμπλεγμα τῶν τριῶν ἐκράτει χάρτινον φανὸν καὶ ἀπὸ καιροῦ εἰς καιρὸν συνέψαλλε διὰ ταπεινῆς φωνῆς ᾆσμα. Τὸ ἐν λόγῳ σύμπλεγμα, ἀφοῦ ἔφθασεν πρὸ τοῦ εἰς Τ α ξ ί μ ι ο ν μεγάλου στρατῶνος τοῦ πυροβολικοῦ διῆλθε βραδέως καὶ ἀφελῶς ἀλληλοσκωπτόμενον πρὸ τῶν νυκτερινῶν σκοπῶν καὶ ἐκρύβη ὄπισθεν τοῦ ἀρμενικοῦ νεκροταφείου, κειμένου τότε παρὰ τῷ ἐν λόγῳ στρατῶνι. Ἐβάδισε δὲ τὴν πρὸς τὰ νῦν ἀνάκτορα τοῦ Δ ο λ μ ᾷ Β α ξ ὲ καὶ ἔστη ἐνώπιον μακρᾶς ξυλίνης καὶ χθαμαλῆς οἰκοδομῆς μᾶλλον πρὸς ἀχυρῶνα παρομοιαζούσης. Λάμψις φωτὸς οὐδεμία διεκρίνετο ἐντὸς τῆς ἐν λόγῳ οἰκοδομῆς ἢ πέριξ. Εἷς ἐκ τῶν τριῶν τῶν ἀποτελούντων τὸ σύμπλεγμα ἐκτύπησεν ἐλαφρῶς τὴν χθαμαλὴν τῆς οἰκοδομῆς θύραν. Οὐδεμία φωνή· οὐδεμία ἀπάντησις. Ὁ ἄγνωστος ἔκρουσεν ἐκ νέου τὴν θύραν. Σιωπὴ ἄκρα. Ἐπλησίασε τότε τὰ χείλη του πρὸς τὴν κλειδωνιὰν τῆς θύρας καὶ εἶπε τὰς τρεῖς ταύτας λέξεις· - Δ ε κ α ε π τ ὰ, ε ἴ κ ο σ ι δ ύ ω, τ έ σ σ α ρ α. Πάραυτα ἡ θύρα ἠνεῴχθη καὶ οἱ τρεῖς ἄγνωστοι εἰσῆλθον ἐντὸς τοῦ σκοτεινοῦ καὶ μυστηριώδους ἐκείνου καταφυγίου· ἐκλείσθη δὲ ἐκ νέου ἡ θύρα ὄπισθεν αὐτῶν. Μόλις τὸ σύμπλεγμα τῶν τριῶν εἰσῆλθε καὶ ἡ θύρα ἐκλείσθη· σκοτεινῆς οὔσης ἔτι τῆς μυστηριώδους αἰθούσης, ἠκούσθη ἡ ἀκόλουθος ἀρίθμησις γενομένη κατὰ σειρὰν ὑπὸ διαφόρων φωνῶν· ἓν, δύω, τρία, τέσσαρα, πέντε, ἓξ, ἑπτὰ, ὀκτὼ, … δέκα. - Λείπει τὸ ἐννέα (εἶπε μία φωνή). Ἕνδεκα, δώδεκα, δεκατρία, δέκα τέσσαρα, δέκα πένετε, δέκα ἓξ, δέκα ἑπτά, … - Λείπουσι τὰ δέκα ὀκτώ, δέκα ἐννέα, εἴκοσι, καὶ εἴκοσι ἕν. … Εἴκοσι δύω, εἴκοσι τρία, εἴκοσι τέσσαρα, εἴκοσι πέντε, εἴκοσι ἓξ, ἑπτὰ, ὀκτὼ, ἐννέα, τριάντα, τριάντα ἓν, τριάντα δύω, τριάντα τρία, τριάντα τέσσαρα, τριάντα πέντε, τριάντα ἕξ. - Λείπει τὸ 1800. - Χίλια ὀκτακόσια (εἶπέ τις ἐκ τοῦ βάθους). - Τριάντα ἕνας παρόντες. Περιμένεται τὸ ἐννέα καὶ ἕνα δεύτερο χίλια ὀκτακόσια. Αὐτὸ δὲν θὰ ζήσῃ. - Θ' ἀποθάνῃ! (ἀνεβόησαν τριάκοντα καὶ μία φωναί). - Φορέσατε προσωπίδας. - Ποῖος τὸ λέγει; - Τὸ χίλια ὀκτακόσια! - Ἐφορέσαμεν (εἶπον τριάκοντα καὶ μία φωναί). - Τὸ δύω! - Παρόν. - Νὰ ἑτοιμασθῇ λάκκος. - Εἶναι ἕτοιμος πρὸ τριῶν ἡμερῶν. - Ἑτοιμάσετε τοὺς Γ ρ η γ ο ρ ί ο υ ς[1] καὶ τοὺς Κ α λ ο γ έ ρ ο υ ς[2]. - Εἶναι ἕτοιμοι. - Ἐξυπνίσατε τοὺς λ ύ κ ο υ ς[3]. Καὶ ἂν ἡ ἀνάγκη τὸ θελήσῃ κτυπᾶτε· ἂν ὅμως ὄχι, οἱ βωβοὶ[4] ἂς κάμουν τὴν δουλειά τους. Ἠκούσθη πάραυτα ὁ τριγμὸς τῶν ἀναβιβαζομένων σφυρῶν τῶν πιστολίων. - Τώρα φῶς. Ἐν τῷ ἅμα δέκα λαμπτῆρες ἀνήφθησαν καὶ ἡ μυστηριώδης αἴθουσα ἐφωτίσθη. Τὸ ἐσωτερικὸν της αἰθούσης ἠδύνατο νὰ προξενήσῃ φρίκην. Οἱ τοῖχοι ἦσαν μέλανες· ἡ ὀροφὴ μέλαινα· δύω τράπεζαι τεθειμέναι εἰς τὸ βάθος ἦσαν μέλαναι. Τὸ ἔδαφος ἦτο ἐστρωμένον διὰ παχέος στρώματος ἀχύρου. Στόμιον κλιβάνου ἐφαίνετο εἰς τὸ βάθος· ἀλλ' ἐντὸς αὐτοῦ ἐφαίνετο λαμπτήρ. Ἅμα τῆς αἰθούσης φωτισθείσης τριάκοντα καὶ εἷς ἄνδρες φέροντες ψευδεῖς μύστακας, ψευδεῖς γενειάδας, ψευδεῖς ῥίνας καὶ φενάκας, ἐφάνησαν ἱστάμενοι ἔνθεν καὶ ἔνθεν καὶ ἐν μέσῳ αὐτῶν ἄνθρωπος, οὗ τινος ἡ παράδοξος ἐνδυμασία δὲν εἶναι ἄγνωστος εἰς ἡμᾶς. Τὴν ἐνδυμασίαν ταύτην περιεγράψαμεν ἐν ἀρχῇ τοῦ κεφαλαίου τούτου. Ἡ ψευδὴς ῥὶς ἣν ἐφόρει, αἱ διόπτραι αἱ κρύπτουσαι τοὺς ὀφθαλμούς του καὶ ἡ φενάκη, δὲν ἄφηνον τὸν προσεκτικώτερον παρατηρητὴν νὰ ἐννοήσῃ τίς ἦν ὁ ἄνθρωπος οὗτος, εἰς τοῦ ὁποίου τὴν φωνὴν ὑπήκουον τυφλῶς, οἱ ἐν τῇ μυστηριώδει αἰθούσῃ. - Τὸ ἓν (εἶπεν οὗτος στραφεὶς πρός τινα μακρὰν αὐτοῦ ἱστάμενον). Οὗτος ἐπλησίασε. - Τί ἔκαμες, Πλουμιστέ; - Ἐτελείωσα. - Ἐτελείωσες; - Ναί. - Τὴν ἀπόδειξιν. Ὁ Πλουμιστὸς εἰσῆλθεν εἰς τὸ στόμιον τοῦ κλιβάνου καὶ ἐξαγαγὼν ἔῤῥιψεν ἐν τῷ μέσῳ σάκκον βαρύν. Ἠνέωξεν αὐτὸν καὶ ἄφθονος χρυσὸς ἐξεχύθη ἐπὶ τῆς μιᾶς τῶν εἰς τὸ βάθος τραπεζῶν. - Τὸ πέντε! Ἄνθρωπος φέρων πρόσθετον ῥίνα ἐπλησίασεν. - Ἄβραμ μέτρησε· εἶσαι Ἑβραῖος· νὰ μετρᾷ χρήματα ὁ Ἑβραῖος εἶναι ἡ χαρά του. Τί ἔκαμες; Κοντεύεις νὰ καταφέρῃς νὰ φᾶμε τὰ κτήματα τοῦ Βέη; - Ποίου εἴδους κτήματα; - Τὰς Μ ο υ σ ί α ς του. - Ὄχι! ἀκόμη. Κρατῶ διὰ χιλίας τριάντα λίρας ὡς ἐνέχειρον ἀδάμαντας δώδεκα χιλιάδων λιρῶν. Ἀλλὰ δὲν θ' ἀργήσουν καὶ αἱ μουσίαι. Ὁ Ἄβραμ εἰπὼν ταῦτα διηυθύνθη εἰς τὴν τράπεζαν, ἐφ' ἧς ἐχύθη ὁ χρυσὸς, καὶ ἤρξατο μετρῶν τὰ νομίσματα. - Τὸ ἑπτά! Ἄνθρωπος φορῶν ψευδῆ γενειάδα μέλαιναν καὶ διόπτρας ἐπλησίασε. - Τοννέρα. Τί ἔπαθες σήμερον. - Μικρὰ πράγματα. - Τί ἔχεις ἕτοιμα; - Ἑκατὸν χιλιάδες ἄ σ τ ρ α[5]. - Περιμένομεν τὸ τέταρτον. - Ἡ κ ά σ σ α εἶναι ἀνοικτὴ καὶ πρὶν ἐξοδευθοῦν. - Νὰ σημειώσῃς τὸν ἄνθρωπον τῆς ἐξουσίας ὁ ὁποῖος ἐπάτησε τὸ σπῆτί σου. - Τὸ ὄνομά του εἶν' ἐδῶ. Ὁ Τοννέρας ἐξήγαγε σημειωματάριον, ἔσχισε μίαν σελίδα καὶ ἐνεχείρισεν αὐτὴν τῷ λαλούντι ἀγνώστῳ. - Ἀλῆ Μουσταφᾶς. Ποῖος τὸν γνωρίζει; - Ἐγὼ (εἶπέ τις). - Ἀριθμός; - Δώδεκα. - Πλησίασε, Μ ο ρ φ ο ύ λη. Ὁ Μορφούλης ἐπλησίασε. - Πόσαις ἡμέραις ζητεῖς; ἀνάγκη νὰ τὸν σ τ ε ί λ ῃ ς[6]. - Ὀκτώ. - Τὰς ἔχεις. - Εἴκοσι ἐννέα. Ἄνθρωπος βραχέος ἀναστήματος καὶ φορῶν ἐρυθρὰν φενάκην ἐπλησίασε. -Γλύστρα, τί νέα; - Ἐπάτησα τρία σπήτια. - Τὴν ἀπόδειξιν. Ὁ Γλύστρας εἰσῆλθεν εἰς τὸν κλίβανον καὶ ἐξήγαγε βαρὺ δέμα, ὅπερ ἠνέωξε καὶ ἐπέδειξεν ἀντικείμενα ἀργυρᾶ καὶ χρυσᾶ τῆς πολυτελείας. - Τὸ τριάντα! Ἄνθρωπος φέρων ἐπανοφώριον μακρὸν καὶ ψευδῆ μύστακα καὶ ῥῖνα ἐπλησίασεν. - Ἄγγελε· μέτρησε καὶ φύλαξε τὰ βάρη αὐτά. Κάτι ἔπαθες σήμερον. - Ἔστειλα τὸν φ ί λ ο νὰ εὕρῃ εἰς τὸν παράδεισο ταῖς τέσσαρες γυναῖκές του. - Καὶ πῶς; - Ἐκινδυνεύσαμε. - Τί τρέχει; - Τὸν εἶδα μίαν βραδυὰν μαζὺ μὲ ἕνα ἀπὸ τὰ λ α γ ω ν ι κ ά[7]. - Καὶ πῶς τὸν ἔστειλες; - Μὲ τὸ γεμάτο ποτηράκι[8]. - Εἶσαι βέβαιος; - Σήμερα ἔμαθα ὅτι ἐ π έ τ α ξ ε[9]. - Ὁ Θεὸς νὰ τὸν συγχωρέσῃ. - Εἴκοσι τέσσαρα! Σκιά τις, ὑπὸ μέλανα κεκαλυμμένη πέπλον καὶ ὑπὸ κουκούλαν κρύπτουσα τὸ πρόσωπόν της, ἐπλησίασε. - Διαμάντω, γνωρίζεις ὅτι τὸ δέκα ὀκτὼ, δέκα ἐννέα, εἴκοσι, καὶ εἴκοσι ἓν λείπουν; - Τὸ γνωρίζω, εἶπε σοβαρὰ γυναικεία φωνή. - Ἀπαιτῶ καὶ εἶναι ἀνάγκη νὰ φροντίσῃς καὶ κατορθώσῃς τὴν ἀπολύτρωσίν τους. - Θὰ φροντίσω ὅσον ἠμπορῶ. Καὶ, νὰ σᾶς εἴπω τὴν ἀλήθεια, ἐφρόντισα ἕως τώρα καὶ κατόρθωσα κάτι. - Νὰ τὸ μάθωμεν. - Εἰσῆλθα μίαν φορὰν εἰς τὴν φυλακὴν τὴν μεγάλην τοῦ Ζ α π τ ι έ. Καὶ μέσα εἰς ἕνα ψωμὶ εἶχα τὸ σίδερο μιᾶς ἀξίνης, καὶ μίαν λίμα ἀξιόλογον. Τὴν δευτέραν φορὰ ὁποῦ ἐμβῆκα, εἰς ἕνα ἄλλο ψωμὶ εἶχα βαλμένα δύω πιστόλια τῆς τ σ έ π η ς γεμάτα. Θαῤῥῶ πῶς εἶναι κάμποσον τὸ ἀνδραγάθημα. - Εἶσαι λαμπρὰ γυναίκα! - Τὸ χρέος μου κάμνω. - Τὸ ὄνομά σου σοῦ ἀξίζει, Διαμάντω. Ἀλλὰ δὲν ἠμποροῦσες νὰ λάβῃς τὴν γνωριμία τῆς γυναικὸς τοῦ δεσμοφύλακος καὶ νὰ τῆς θαμπώσωμε τὰ μάτια μὲ τὸ χρυσάφι; - Θὰ προσπαθήσω. - Ξεύρεις ποῦ κατοικεῖ ὁ δεσμοφύλαξ; - Εἰς τὸ Σ ο υ λ τ ὰ ν Μ ε χ μ ὲ τ, ἕνα πράσινο χαμηλὸ σπῆτι. - Πῶς λέγουν τὸν δεσμοφύλακα; - Ἀρὶφ ἀγᾶ. - Καλά· πράξε λοιπόν, καὶ πάρε μαζύ σου καὶ ὅσα χρήματα νομίζεις ὅτι ἠμποροῦν νὰ χρειασθοῦν. - Ζητῶ χίλιαις χρυσαῖς. - Νὰ μετρηθοῦν! Ἄβραμ, ἄκουσε καὶ μέτρησε. - Δὲν ἐτελείωσα ἀκόμη! - Τί τρέχει; - Θὰ σᾶς εἰπῶ κάτι εἰς τὸ αὐτί. Ἡ σκιὰ ἡ ἔχουσα γυναικείαν τὴν φωνὴν ἔκυψε εἰς τὸ οὖς τοῦ ἀρχηγοῦ τῆς μυστηριώδους συμμορίας καὶ ἐψιθύρισε λόγους τινάς. - Καλά! ἂν ἠμπορέσῃς· εἶπεν οὗτος, εἰδεμὴ, ἂς χαθοῦν. Κατ' ἐκείνην τὴν στιγμὴν ἡ θύρα τῆς αἰθούσης ἐκρούσθη. Εἰς ἓν νεῦμα τοῦ ἀρχηγοῦ ἅπαντα τὰ φῶτα ἐσβέσθησαν, ἐκτὸς τοῦ ἐν τῷ στομίῳ τοῦ κλιβάνου. - Τοὺς βωβούς! ἐψιθύρισεν ὁ ἀρχηγός. Ἡ θύρα ἐκρούσθη ἐκ νέου καὶ ἠκούσθη φωνὴ λέγουσα· χ ί λ ι α ὀ χ τ α γ κ ό σ ι α. Ἀνοιγείσης δὲ τῆς θύρας ἄνθρωπός τις, εἰπὼν ἐ ν ν έ α, εἰσέδυσε μεταξὺ τοῦ ὁμίλου, ἕτερος δέ τις ἐπαναλαβὼν τὸ χίλια ὀ χ τ α γ κ ό σ ι α περιεστοιχίσθη ὑπὸ τῶν μελῶν τῆς μυστηριώδους συμμορίας· τὸ στόμα αὐτοῦ ἐκλείσθη διὰ φιμώτρου ἰσχυρῶς, καὶ βροχηδὸν κατέπεσον ἐπ' αὐτοῦ κτυπήματα οὐδένα ἀποτελοῦντα κρότον. Μετά τινα λεπτὰ βαθεῖα σιγὴ ἐπεκράτησεν. - Ἀπέθανεν! ἐψιθύρισέ τις. - Ναί, ἀπέθανεν· εἶπον πολλοί. Ἠκούσθη πάλιν ἡ φωνὴ τοῦ ἀρχηγοῦ. - Τὸ δύο! Νὰ σκεπάζῃ τοὺς ἀποθαμένους! Ἄνθρωπος, ὃν ἀνωτέρω εἴδομεν, ἐπλησίασεν, ἔσυρεν εἰς τὸ βάθος τὸ πτῶμα τοῦ θύματος καὶ ἐχάθη ὄπισθεν τῶν ἄλλων. - Φῶς! εἶπεν ὁ ἀρχηγός. Οἱ δὲ λαμπτῆρες ἀνήφθησαν ἐκ νέου. Ὁ τὸ πτῶμα θάψας ἦλθεν ἐν μέσῳ τῶν ἄλλων. - Ἀμήν! εἶπεν. - Ἀμήν! ἐψιθύρισεν ἡ φοβερὰ συνοδία. Ὁ Πλουμιστὸς τότε παρουσιάσθη ἐν τῷ μέσῳ καὶ εἶπε· - Τώρα πλέον ὅπου ὁ μακαρίτης Νετζὶπ-ἀγᾶς εὗρε τὸν παπποῦ του εἰς τὸν ἄλλον κόσμο, θὰ μοῦ δώσετε τὴν ἄδεια νὰ σᾶς συστήσω καὶ τὸν διάβολό μου. - Ποῦ εἶναί τος; Ὁ Πλουμιστὸς ἔλυσε σάκκον τινὰ, ἔχοντα μεγάλην ὀπὴν, καὶ ὁ Μουντζούρης ἕρπων ἐξῆλθε καὶ ἔστη ἐν μέσῳ τῶν μυστηριωδῶν ἑταίρων. - Βρὲ διάβολε! (εἶπεν ὁ πρόεδρος·) βαστᾷ ἡ ψυχή σου; - Τί νὰ βαστᾷ; - Νὰ βλέπῃ καὶ νὰ μὴν ὁμιλῇ· ν' ἀκούῃ καὶ νὰ φυλάγῃ μυστικὰ καὶ νὰ θυσιάζεται διὰ τοὺς ἄλλους. - Ἀκοῦς! Μήπως οἱ ἄλλοι δὲν θὰ κάνουν τὸ ἴδιο; - Ψεύτης εἶσαι. - Ἐγώ; - Σκότωμα· εἶπεν ὁ ἀρχηγός. Τριάκοντα καὶ ἓν πιστόλια ἐστράφησαν κατὰ τοῦ δυστυχοῦς Μουντζούρη καὶ αἱ σφύραι αὐτῶν ἀνεβιβάσθησαν τρίζουσαι. - Χά! χά! χά! (εἶπεν ἀτάραχος ὁ Μουντζούρης). Οὔτε κομμάτι μου δὲν θὰ μείνῃ. Ἡ ἀταραξία τοῦ παιδὸς ἐξέπληξε πάντας. - Γειά σου, Μουντζούρη! εἶπεν ὁ Πλουμιστός. - Γειά σου! γειά σου! ἐπανέλαβον οἱ ἄλλοι. - Ἄκουσε, διάβολε· εἶπεν ὁ ἀρχηγός. Ἕνα χρόνο θὰ εἶσαι μαζὺ μὲ τὸν Πλουμιστὸ καὶ κύτταξε νὰ γίνῃς ὅπως καὶ ἐκεῖνος. Εἰς πῦρ καὶ εἰς θάνατον. - Θὰ σᾶς δείξω, μωρέ, ἐγὼ τί πραμματάκι εἶμαι· εἶπεν ὁ Μουντζούρης. Μὰ γιατί φορεῖτε ψεύτικα μαλλιὰ καὶ μύταις ψεύτικαις καὶ ἕνα σωρὸ αὐτοῦ ἀνακατωμένα, - Γιὰ νὰ ῥωτᾷς καὶ νὰ μὴ μαθαίνῃς. - Καὶ τί νὰ μάθω; θαῤῥεῖτε πῶς εἶμαι κουτὸς ἐγώ; αἵ! ἐσένα λέγω! (εἶπε πρὸς τὸν Πλουμιστόν.) Δὲν σοῦ εἶπα πῶς ἐγὼ ὅταν ἐσεῖς πηγαίνετε κι' ἐγὼ ἐξεσχολνοῦσα; Βρὲ εἶσθε ὅλοι σας κλέφταις, ὅπως εἶμαι κι' ἐγώ. - Σιωπή! τοῦ εἶπον οἱ συνεταῖροι γελῶντες ἁβρῶς. - Ποῦ τὸν ἔτυχες, Πλουμιστέ; - 'Σ τὸ δρόμο μου 'μπροστά. Ἔπειτα τὸν ἔδεσα μέσα 'ς τὸ σακκὶ 'σαν μπακάλικο γάτο ποῦ πᾶνε νὰ τὸ ῥήξουνε καὶ 'ς τὸν ἀ ρ α μ π ᾶ κι' ἐδῶ. Ἅπαντες ἐγέλων. - Ἀκούσατε (εἶπεν ὁ ἀρχηγός). Ἅπαντες ἐσίγησαν καὶ ἐσιώπησαν ἐπιστήσαντες τὴν προσοχήν των, - Ἔχασα κάτι τι καὶ εἶναι ἀνάγκη ὅπου καὶ ἂν ἦναι νὰ τὸ ἀνεύρω. - Τί πρᾶγμα εἶναι; ἠρώτησαν πολλοί. - Θὰ τὸ μάθῃ ὁ Τοννέρας καὶ ὁ Ἄγγελος καὶ ἔπειτα ἂν αὐτοὶ δὲν κατορθώσουν νὰ τὸ ἀνεύρουν τότε τὸ μανθάνετε. Ὁ Τοννέρας καὶ ὁ Ἄγγελος ἐπλησιάσαν καὶ ἠρώτησαν τὸν ἀρχηγὸν τί ἦτο τὸ ἀπωλεσθὲν ἀντικείμενον. Ὁ ἀρχηγὸς κύψας τοῖς εἶπε χαμηλῇ τῇ φωνῇ· - Τὸ μαχαῖρι τοῦ Βοηθίδου! - Ποῖος σοῦ τὸ ἔκλεψε; ποῦ τὸ ἔχασες; εἶπον συγχρόνως οἱ δύω πρὸς οὓς ἐλάλει. - Δὲν γνωρίζω· ἴσως μοῦ ἔπεσε καὶ τὸ εὗρε κἀνείς. - Μεῖνε ἥσυχος· θὰ φροντίσωμεν. - Νὰ σᾶς ἰδῶ. - Τέλος! Καὶ ἔπειτα δὲν εἶναι δὰ καὶ τόσος φόβος. - Ὅπως δήποτε καλὸν θὰ εἶναι νὰ εὑρεθῇ. - Θὰ εὑρεθῇ· θὰ γίνῃ τρόπος. Μετὰ μίαν ὥραν οὐδεὶς ὑπῆρχε πλέον ἐντὸς τοῦ φοβεροῦ ἐκείνου καταγωγείου, ἐκτὸς μόνον τοῦ τεθαμμένου νεκροῦ πτώματος τοῦ Νεδζὶπ ἀγᾶ. |
Απόκρυφα Κωνσταντινουπόλεως. Μυθιστόρημα υπό Χριστοφόρου Σαμαρτσίδου, Μέρος πρώτον, τόμος πρώτος, εν Κωνσταντινουπόλει, τυπογραφείον Επταλόφου, 1868, σσ. 54-65
1 Πιστόλια.
2 Τὰ ἐντός μαύρων θηκῶν ἐγχειρίδια.
3 Ὑψώσατε τὰς σφύρας τῶν πιστολίων.
4 Περικνημίδες πλήρεις ἂμμου.
5 Εἰκοσάρια ἀργυρᾶ.
6 Νὰ τὸν φονεύσῃς.
7 Κατασκόπους τῆς Ἀστυνομίας.
8 Δηλητήριον.
9 Ἀπέθανεν.