Κόπιασε, μοίρα μας καλη,
το γιο μας να μοιρώσεις,
στο χαϊδεμένο μας πουλι
κάθε αγαθο να δώσεις.

Κάλλη μην πεις, τι με πολλα
μας ήρθε στολισμένος…
Γιά δες τον πώς χαμογελα
σαν κάμπος ανθισμένος!

Μον δώσ' του στήθια σπλαχνικα,
καρδια χαριτωμένη,
που εφκες ο γιος μας να αγρικα
απ' όθες κι' αν διαβαίνει.

Κι' αχ! δώς' του, μοίρα μας καλη,
χρόνια πολλα να ζήσει,
σαν έχουμε άσπρη κεφαλη
να μας γεροκομήσει.