Δροσερή, μικρούλα ὁποὖνε
Ἡ καλύβα τοῦ ψαρᾶ!
Λὲς πουλάκι τὴ θαρροῦνε
Τὰ ῥηχὰ νερά.

Καὶ δειλὰ τὴν τριγυρνοῦνε
Μὴ σκιαχθῇ καμμιὰ φορὰ
Καὶ ν' ἀνοίξῃ τὴν ἰδοῦνε
Γλήγορα φτερά.

Καὶ τῆς κλειοῦνε μ' ἀλαφρὸ
Μὲ κλουβάκι ἀπὸ ἀφρό,
Μήπως φύγῃ, κάθε μέρος.

Τοῦ ψαρᾶ φωλιὰ εἶν' αὐτή·
Ὅμως βρίσκει ζηλευτὴ
Μέσα της φωλιὰ −κι' ὁ ἔρως!

Ἀπρίλιος 1884
Από τη συλλογή
Τα Τραγούδια της Πατρίδος μου