Αναζήτηση για: "εκλαι"

έκλαια (4): ΚΒΦ ΑΝΓ00 03 0059 013εξ αργύρου και χρυσού. | Στέκομουν κι έκλαια σε μια άκρη του διαδρόμου. | Και; ΠΑΛ ΠΟΜ00 03 0005 011απ’ τ’ αρνί κι από το μακελάρη, | δεν έκλαια μόνο τ’ άμοιρα του σκοτωμένου χρόνια·; ΣΛΜ ΚΡΗ01 01 0005 στ. 41 | Κι εκοίταα κι έκλαια κι άπλωνα τα χέρια με καμάρι | *; ΡΙΤ ΠΥΡ01 01 0013 044κραυγές, | κι ώρες το πέλαο βλέποντας έκλαια κι ονειρευόμουν. | Και πρόσμενε το

έκλαιαν (1): ΚΑΡ ΕΛΣ01 05 0005 012όταν σ’ επρόσμενε η αγχόνη | κι έκλαιαν οι Μούσες! | Τάχα τρεκλίζοντας ακόμα,

έκλαιγα (6): ΒΡΤ ΜΝΗ02 00 0006 033Σούλι, | που κοίταζα τη στάχτη του κι έκλαιγα την ερμιά του. | —Οι πεθαμένοι θα; ΠΑΛ ΠΕΝ00 05 0010 021Μη με κολάσεις! | Κι έκλαιγα ανήμπορος προς το φως | μες στη νυχτιά μου, της άλλης; ΣΧΤ ΕΚΟ02 00 0005 008δωμάτιο, το σπίτι μας. | Εγώ έκλαιγα, έκλαιγα γοερά… | Κι αυτή: Μη κλαις, ο καθένας; ΣΧΤ ΕΚΟ02 00 0005 008δωμάτιο, το σπίτι μας. | Εγώ έκλαιγα, έκλαιγα γοερά… | Κι αυτή: Μη κλαις, ο καθένας; ΕΛΥ ΕΤΕ00 01 0004 036Μόνος εγώ στα σκαλοπάτια σαν διωγμένος έκλαιγα | Και σε παρακαλούσα: πάρε με πάρε; ΡΙΤ ΤΕΔ08 00 0010 358για τί να ζήσει πια. Πιότερο ακόμη | έκλαιγα για την ήσυχη φυγή του αδελφού μου· — καθώς περνούσε το φράχτη,

έκλαιγαν (3): ΒΡΤ ΠΡΦ08 00 0006 055τα μάτια μου πάνω σε κάθε κλήρα. | Έκλαιγαν όλα τα φτωχά. Μόνος εγώ δεν κλαίγω,; ΡΙΤ ΤΕΔ08 00 0007 183αυτό κι οι γυναίκες | ακούγοντάς τους έκλαιγαν υστερικά, | σκίζαν τα ρούχα τους,; ΡΙΤ ΧΠΤ11 00 0057 008πίσω απ’ την κουρτίνα | έκλαιγαν μαζί | Κάλαμος, 3 [=4;]. IV. [19]77

εκλαίγαν (3): ΚΒΦ ΚΡΜ00 01 0058 001του Αντωνίου | Αλλά σαν άκουσε που εκλαίγαν οι γυναίκες | και για το χάλι του που; ΠΑΛ ΤΠΜ00 01 0004 014και πώς καθώς τα χάιδευαν, τόσο με κάκια εκλαίγαν. | Σαν κόρη που καμαρωτά να τα; ΠΑΛ ΤΠΜ00 03 0012 021τα χείλη που γελούσανε, τα μάτια που εκλαίγαν, | τα γέλια που δεν πλήγωναν, τα

έκλαιγε (47): ΑΝΑ ΕΠΧ00 00 0012 003Δε μου ’πε: «χαίρομαι που πας να πολεμήσεις». Έκλαιγε σαν ένα μικρό κοριτσάκι.; ΑΝΑ ΕΠΧ00 00 0012 015ένα παιδί στην αγκαλιά της. | (Έκλαιγε αλήθεια όταν έφευγα σαν ένα μικρό κοριτσάκι).; ΒΡΤ ΦΡΟ03 02 0001 533✳ | Κι έκλαιγε ο αλιτήριος, γιατ’ ήτανε γραμμένο | κι αυτά, κι αυτά τα δάκρυα, το

έκλαιγες (2): ΑΝΑ ΥΓ.00 00 0054 001[54] | Δεν έκλαιγες ποτέ στις κηδείες.; ΡΙΤ ΠΥΡ01 01 0009 042του ονείρου σου η κοιλάς | κι έκλαιγες μόνη κάποτε στο βραδινό μουράγιο, | μα

έκλαιε (9): ΒΡΤ ΑΝΕ09 01 0013 149την πανάθλιον Μαρίαν». | Και έκλαιε η δυστυχής σαν βρέφος που βυζαίνει, | εις; ΒΡΤ ΑΝΕ09 01 0016 113τα βάθη τας εσβούσε, | μι’ αηδών και έκλαιε την δυστυχή Μαρίαν | σ’ εκείνην την; ΒΡΝ ΕΛΚ00 04 0003 007κι έψαχνε το κάθε μέλος, | έκλαιε βράδυ και πρωί: | «δε σε θέλω πια ζωή»!; ΚΒΦ ΑΠΚ00 00 0018 028φτωχούς γονείς μου — | και η ψυχή μου έκλαιε για την φτωχή εμένα. | Πολύ καιρό δεν; ΠΑΛ ΒΩΜ00 04 0001 006δετή, βυζασταρούδι, | ζήταε βοήθεια κι έκλαιε, δε μιλούσε, | δειλή, άπλερη· μα; ΠΑΛ ΒΩΜ00 05 0004 213να σε γλιτώσει,— ένας κλαημός, κι έκλαιε για σε, Μελένια!; ΠΑΛ ΒΩΜ00 07 0026 011κι ένας κριτής· ο πρώτος | έκλαιε βουβός· ο δεύτερος | αφόριζε. Ω! το σκότος.; ΣΛΜ ΓΖΑ03 00 0002 18καθρέφτη, και κοιτώντας εγέλουνε κι έκλαιε,; ΣΛΜ ΓΖΑ03 00 0005 αναδεύοντας το ξεδοντιασμένο στόμα έκλαιε παρακαλώντας με τα ξερόχερα στον

εκλαϊκεύει (1): ΡΙΤ ΔΟΚ01 00 0013 152το κρασί του κόσμου. | Ο ήλιος εκλαϊκεύει τη χαρά του έξω απ’ τις πόρτες. | Δεν

έκλαιον (5): ΒΡΤ ΑΝΕ09 01 0005 020η δρόσος της εσπέρας· | εφαίνοντ’ ότι έκλαιον. Σημεία της ημέρας | δεν μένουν παρ’; ΒΡΤ ΑΝΕ09 01 0013 042τα δάκρυά μου, | ότ’ εθεώρουν κι έκλαιον τα πατρικά οστά μου, | πού ήσο και δεν; ΚΒΦ ΑΠΚ00 00 0022 008τον Ηριδανόν, | κι ημέραν, νύκτα έκλαιον αι τλήμονες. | Κι εθρήνουν μετ’ αυτών όλ’; ΚΒΦ ΑΠΚ00 00 0022 017παύσει πάσα προς τον ουρανόν ροπή. | Έκλαιον πάντοτε αι δυστυχείς, | έκλαιον του; ΚΒΦ ΑΠΚ00 00 0022 018Έκλαιον πάντοτε αι δυστυχείς, | έκλαιον του Φαέθοντος αι αδελφαί, | κι επί εκάστης

εκλαιόνταν (1): ΣΛΜ ΜΠΑ01 00 0001 355τον γαλάζιον ουρανό, | και εκλαιόνταν με την τύχη | και με τ’ άστρο το κακό,

Ψηφίδες για την ελληνική γλώσσα