Ο ρόλος του κράτους στην τυποποίηση της γλώσσας

Η γλωσσική πολιτική και ο γλωσσικός σχεδιασμός στην εκπαίδευση, που στοχεύει στην επιβολή μιας μοναδικής, πρότυπης γλώσσας, συνδέεται με την αντίληψη του εθνικού κράτους, που διατηρεί για τον εαυτό του το αδιαμφισβήτητο δικαίωμα να εμπλέκεται στο ζήτημα των γλωσσικών δικαιωμάτων και να καθορίζει ποια θα είναι η επίσημη γλώσσα (πρβ. Tollefson 1991). Ο Bourdieu (1991, 45) αντεπιχειρηματολογεί λέγοντας ότι οι συνθήκες για την κατασκευή μιας ενοποιημένης γλωσσικής αγοράς, που κυριαρχείται από την επίσημη γλώσσα, δημιουργούνται κατά τη διαδικασία του σχηματισμού του κράτους. Αυτή η γλώσσα -που χρησιμοποιείται σε επίσημες περιστάσεις και σε επίσημους χώρους (δημόσια διοίκηση, μέσα ενημέρωσης, πολιτικά και εκπαιδευτικά ιδρύματα) και η οποία διδάσκεται στα σχολεία- γίνεται η θεωρητική νόρμα με βάση την οποία μετρούνται θεωρητικά όλες οι γλωσσικές πρακτικές. Προκειμένου να επιβληθεί ένα προϊόν ως το μόνο νομιμοποιημένο, λέει ο Bourdieu (ό.π. 46), πρέπει να ενοποιηθεί η γλωσσική αγορά. Και συνεχίζει: "Η ενοποίηση σε μία και μόνο "γλωσσική κοινότητα", που είναι προϊόν της πολιτικής κυριαρχίας, η οποία αναπαράγεται αέναα από θεσμούς ικανούς να επιβάλουν οικουμενική αναγνώριση της κυρίαρχης γλώσσας, είναι η προϋπόθεση για την εγκαθίδρυση γλωσσικής κυριαρχίας".

Μετάφραση Νίκος Γεωργίου