Μεταφόρτωση ως PDF Εκτύπωση <>

Θεωρητικό Μέρος: Κατανόηση Προφορικού Λόγου

Περιεχόμενα

• 1. Χαρακτηριστικά της κατανόησης του προφορικού λόγου
• 2. Χαρακτηριστικά περιστάσεων που αφορούν τη δεξιότητα κατανόησης προφορικού λόγου
• 3. Δυσκολίες των μαθητών στην κατανόηση προφορικού λόγου: Προβλήματα και λύσεις
• 4. Σκοπός της διδασκαλίας της κατανόησης προφορικού λόγου
• 5. Στρατηγικές κατανόησης προφορικού λόγου
• 6. Δραστηριότητες για την ανάπτυξη των στρατηγικών
  • 6.1 Είδη κειμένων που προσφέρονται για την ανάπτυξη της δεξιότητας της κατανόησης του προφορικού λόγου
  • 6.2 Τα χαρακτηριστικά των δραστηριοτήτων για την κατανόηση του προφορικού λόγου
  • 6.3 Παραδοσιακή πορεία διδασκαλίας (ενδεικτική)

1. Χαρακτηριστικά της κατανόησης του προφορικού λόγου

Η κατανόηση του προφορικού λόγου αποτελεί μια δεξιότητα κατά την οποία αναμειγνύονται τόσο φυσικές/σωματικές όσο και διανοητικές ψυχολογικές διαδικασίες, η ακρόαση και η κατανόηση (Turner, 1995). Το μέσο έκφρασης του προφορικού λόγου είναι η φωνολογία (McDonough, 1995), επομένως ο ακροατής πρέπει να προσλαμβάνει και να κατανοεί τα φωνήματα, τους ήχους της γλώσσας, τα οποία, παρόλο που δεν φέρουν καμία σημασία/νόημα, συνδυάζονται με τρόπο που σχηματίζουν τις λέξεις και τις φράσεις. Ο ακροατής πρέπει δηλαδή να κατανοεί μεγαλύτερες ενότητες λόγου από τους απλούς φθόγγους, καθώς επίσης κι ένα σύνολο υπερτεμαχιακών και παραγλωσσικών στοιχείων όπως η προφορά, ο επιτονισμός, οι χειρονομίες, η έκφραση του ομιλητή, κτλ (Harmer, 2001). Τέλος, όπως και η κατανόηση γραπτού λόγου, η κατανόηση προφορικού λόγου βασίζεται κι εξαρτάται από στοιχεία που σχετίζονται τόσο με το ίδιο το κείμενο όσο και με πολιτιστικά-πολιτισμικά στοιχεία μιας συγκεκριμένης κοινότητας.

Από τα παραπάνω προκύπτει ότι για την κατανόηση του προφορικού λόγου είναι απαραίτητη τόσο η ικανότητα της ακοής όσο και η απαιτούμενη προσοχή, η αποκωδικοποίηση και η ερμηνεία του μεταδιδόμενου μηνύματος (Turner, 1995).

Ο προφορικός λόγος μπορεί να είναι είτε συνεχής (ομιλία, ραδιόφωνο ειδήσεις, ανακοινώσεις σε σταθμούς κτλ.) είτε όχι (διάλογος). Σε κάθε περίπτωση ο ακροατής οφείλει να παρακολουθεί λόγο με συγκεκριμένη ροή η οποία εξαρτάται από τον ομιλητή που αποφασίζει πόσο γρήγορα και πόσο αναλυτικά θα παρουσιάσει τις πληροφορίες που μεταδίδει. Στις περισσότερες περιπτώσεις ο στόχος του δέκτη είναι κυρίως η άντληση πληροφοριών. Χαρακτηριστικό, μάλιστα, των καθημερινών περιστάσεων προφορικής συνομιλίας είναι ότι ο ακροατής οφείλει να κατανοήσει το λόγο του συνομιλητή του και να ανταποκριθεί άμεσα στο μεταδιδόμενο ακουστικό μήνυμα. Σε αυτές τις περιπτώσεις η συμμετοχή στον προφορικό λόγο χαρακτηρίζεται από ενεργητικότητα αφού ο ακροατής πρέπει να δηλώσει το βαθμό κατανόησης του μηνύματος που έλαβε με την απάντηση που θα κληθεί να δώσει άμεσα.

2. Χαρακτηριστικά περιστάσεων που αφορούν τη δεξιότητα κατανόησης προφορικού λόγου

Στις περιστάσεις επικοινωνίας στις οποίες εμπλέκεται η δεξιότητα κατανόησης προφορικού λόγου, το κείμενο το οποίο είναι απαραίτητο να κατανοήσουμε προκειμένου να επικοινωνήσουμε επιτυχώς με τους συνομιλητές μας έχει είτε επίσημο είτε καθημερινό, απλό ύφος.

Παρόλο που τα δύο αυτά είδη λόγου διαφέρουν τόσο ως προς την προφορά, το λεξιλόγιο και τη γραμματική και στις δύο περιπτώσεις οι ακροατές συνήθως έχουν κάποια γνώση του θέματος για το οποίο γίνεται λόγος. Επίσης ο ακροατής σχεδόν πάντα γνωρίζει εκ των προτέρων αρκετές πληροφορίες σχετικά με την περίσταση επικοινωνίας μέσα στην οποία καλείται να κατανοήσει το λόγο του συνομιλητή του, γνωρίζει δηλαδή ποιος, για ποιο λόγο καθώς και το θέμα για το οποίο μιλάει. Τέλος, κάθε ακροατής προσπαθεί να κατανοήσει ένα προφορικό κείμενο για κάποιο συγκεκριμένο σκοπό από τον οποίο εξαρτάται το είδος των πληροφοριών στις οποίες εστιάζει την προσοχή του και συνεπώς το βαθμό στον οποίο κατανοεί το λόγο που ακούει.

Σε περιπτώσεις καθημερινού διαλόγου, εκτός από τις πληροφορίες που δέχεται ο ακροατής μέσω του λόγου του συνομιλητή του, αντλεί σημαντικές πληροφορίες από οπτικά ερεθίσματα που δέχεται, όπως π.χ. τα παραγλωσσικά στοιχεία. Ο ακροατής δίνει πληροφορίες στο συνομιλητή του σε τακτά διαστήματα (με το βλέμμα ή με κινήσεις) σχετικά με το αν κατανοεί τα όσα ακούει. Επιπλέον, έχει τη δυνατότητα να ζητήσει οποιεσδήποτε διευκρινήσεις (επανάληψη της φράσης, αργότερο ρυθμό κτλ) προκειμένου να αντιμετωπίσει πιθανές δυσκολίες κατανόησης. Δεν είναι συνηθισμένο φαινόμενο κάποιος ακροατής να αντιδρά μόνο στο τέλος της ομιλίας του συνομιλητή του (Ur, 1996).

Η πρόσληψη και η ερμηνεία του μεταδιδόμενου μηνύματος διευκολύνεται επίσης στις περιπτώσεις κατά τις οποίες ο ακροατής είναι απαραίτητο να κατανοήσει συνεχή λόγο (ανακοινώσεις, ραδιοφωνικές και τηλεοπτικές εκπομπές, διαλέξεις) στον οποίο δεν έχει τη δυνατότητα να επέμβει για να ζητήσει διευκρινήσεις ή επανάληψη κάποιας φράσης που δεν κατανόησε. Σημαντικό ρόλο έχουν οι πληροφορίες που μεταδίδονται από παραγλωσσικά και εξωγλωσσικά στοιχεία όταν υπάρχει η οπτική επαφή, η γνώση του θέματος καθώς και η γνώση των πολιτισμικών στοιχείων που χαρακτηρίζουν το λόγο του ομιλητή.

Ακόμη και στην τηλεφωνική επικοινωνία η οποία δε διευκολύνεται από οπτική επαφή, υπάρχουν στοιχεία, όπως ο επιτονισμός, τα οποία βοηθούν τον ακροατή να κατανοήσει το λόγο του συνομιλητή του. Επιπλέον, ο ακροατής με μικρές φράσεις δηλώνει ότι παρακολουθεί και κατανοεί τα λεγόμενα του συνομιλητή του.

3. Δυσκολίες των μαθητών στην κατανόηση προφορικού λόγου: Προβλήματα και λύσεις

Αξιοποιώντας τα χαρακτηριστικά της κατανόησης του προφορικού λόγου (ενεργητικότητα, αμεσότητα) καθώς και αυτά των δεξιοτήτων (ακοή, βραχύχρονη μνήμη) που την αφορούν, μπορούμε να κατανοήσουμε τις δυσκολίες που αντιμετωπίζει ο χρήστης της γλώσσας, κυρίως βέβαια ο μαθητής της ξένης γλώσσας στο ρόλο του ακροατή.

Η πρώτη δυσκολία αφορά το ρυθμό και την προφορά της ομιλίας των φυσικών ομιλητών οι οποίοι μιλούν γρήγορα και προκαλούν προβλήματα στην κατανόηση των μαθητών της ξένης γλώσσας. Οι μαθητές μιας ξένης γλώσσας χρειάζονται περισσότερο χρόνο από τους φυσικούς ομιλητές για να κωδικοποιήσουν και να ερμηνεύσουν το λόγο που προσλαμβάνουν προφορικά και επομένως ο ρυθμός των φυσικών ομιλητών τους προκαλεί δυσκολίες σε αυτό το επίπεδο.

Επίσης, οι περισσότεροι μαθητές εξαρτούν την κατανόηση του λόγου από την προσήλωση σε κάθε λέξη και φράση του ομιλητή. Αυτή η τακτική καθιστά απαραίτητη τη γνώση της σημασίας όλων των λέξεων και φράσεων και η ύπαρξη άγνωστων λέξεων μπλοκάρει τους ακροατές και μειώνει την κατανόηση του μηνύματος. Επιπλέον, η ελλιπής σύνδεση ανάμεσα στο σημασιολογικό και στο φωνολογικό επίπεδο της λεκτικής πληροφορίας τους δημιουργεί σοβαρές δυσκολίες. Δηλαδή ένα άτομο είναι δυνατό να έχει άριστη γνώση σε σημασιολογικό επίπεδο, κατέχει τη σημασία της λέξης αλλά να βρίσκεται σε σύγχυση στο φωνολογικό-αρθρωτικό επίπεδο.

Μια άλλη δυσκολία για τους μαθητές οφείλεται στην προσωπική διαφορετική αντίληψη των πολιτιστικών αναφορών και της δομής του λόγου από αυτή που αντανακλάται και εκφράζεται στα κείμενα, γραπτά ή προφορικά, της γλώσσας που μαθαίνουν. Έτσι, ενώ κατανοούν το σημασιολογικό νόημα κάθε μεμονωμένης λέξης του μηνύματος που προσλαμβάνουν, δεν κατανοούν τη σημασία του συνόλου του μηνύματος.

Πολύ συχνά οι μαθητές της ξένης γλώσσας δυσκολεύονται κατά την κατανόηση του προφορικού λόγου επειδή θα πρέπει να ανταποκριθούν άμεσα στο γλωσσικό ερέθισμα που λαμβάνουν παράγοντας προφορικό λόγο οι ίδιοι, δεξιότητα που επίσης παρουσιάζει ιδιαίτερες δυσκολίες στους χρήστες της ξένης γλώσσας.

Τέλος, όταν είναι απαραίτητο να κρατήσουν σημειώσεις στη ξένη γλώσσα, συχνά παρουσιάζεται κάποια αδυναμία της βραχυπρόθεσμης μνήμης να συγκρατήσει την πληροφορία που παίρνει και να την αναπαραγάγει αμέσως σε γραπτό λόγο. Επιπλέον, δεν μπορούν να συγκρατήσουν τις πληροφορίες που λαμβάνουν στην ξένη γλώσσα. Προσηλώνουν την προσοχή τους στο να κατανοήσουν τη κάθε λέξη ξεχωριστά και δεν εστιάζουν στην κατανόηση του γενικού νοήματος που θα τους βοηθήσει να επικοινωνήσουν με το συνομιλητή τους.

Από τα παραπάνω προκύπτει ότι υπάρχουν αρκετά στοιχεία που κάνουν ένα κείμενο δύσκολο στην κατανόηση του. Ιδιαίτερα όταν αναφερόμαστε σε προφορικό λόγο, σημαντικό ρόλο παίζει η ικανότητα του ακροατή να αξιοποιεί άμεσα τις πληροφορίες που λαμβάνει για να κατανοήσει στοιχεία που ειπώθηκαν και δεν έγιναν πλήρως αντιληπτά.

Το ξενόγλωσσο μάθημα πρέπει να προετοιμάσει τους μαθητές προς αυτή την κατεύθυνση, της άμεσης αξιοποίησης όλων των πληροφοριών για να αντιμετωπίζουν επιτυχώς δυσνόητα κείμενα ή λόγο και να κατανοούν μεγάλο μέρος των πληροφοριών που προσλαμβάνουν ακόμη και σε δύσκολες συνθήκες όπου η κατανόηση είναι προβληματική.

Η συνεχής επαφή των μαθητών με τη γλώσσα που μαθαίνουν ασφαλώς αποτελεί έναν τρόπο εξοικείωσής τους με αυτή. Ωστόσο, υπάρχουν πολλά άλλα μέσα με τα οποία ο καθηγητής μπορεί να εξασφαλίσει την αποτελεσματική εξάσκηση των μαθητών του στην κατανόηση του προφορικού λόγου.

Προ-διδασκαλία λεξιλογίου: διδάσκοντας τις άγνωστες λέξεις στους μαθητές ο καθηγητής μπορεί να εξασφαλίσει σε υψηλό βαθμό την κατανόηση των κειμένων που ακούνε προφορικά μέσα στην τάξη. Ωστόσο, είναι πολύ σημαντικό οι μαθητές να μάθουν να αντιμετωπίζουν δυσνόητα κείμενα σε αυθεντικές περιστάσεις όπου δεν θα υπάρχει η δυνατότητα να έχουν τη βοήθεια κάποιου που γνωρίζει περισσότερο την ξένη γλώσσα από ό,τι αυτοί. Ένας τρόπος προετοιμασίας των μαθητών για αυτές τις περιπτώσεις είναι να μην εξηγούνται όλες οι άγνωστες λέξεις εκ των προτέρων έτσι ώστε οι μαθητές να μπαίνουν στη διαδικασία να συνάγουν την ερμηνεία τους χρησιμοποιώντας άλλα στοιχεία του κειμένου όπως τα συμφραζόμενα ή τα παραγλωσσικά στοιχεία (χρήση συμφραζομένων για την κατανόηση του μηνύματος).

Ακρόαση εκτός μαθήματος για ευχαρίστηση(extensive listening): αυτού του είδους η ακρόαση γίνεται κυρίως για λόγους ευχαρίστησης όταν οι μαθητές είναι μόνοι τους. Διαφέρει από την επικεντρωμένη (intensive listening) ακρόαση που χαρακτηρίζεται από το γεγονός ότι οι μαθητές είναι πιο συγκεντρωμένοι και προσέχουν περισσότερο τις πληροφορίες που δέχονται ενώ έχουν περισσότερο άγχος για την κατανόησή τους.

Αυθεντικότητα των κειμένων που επιλέγονται: Τα αυθεντικά κείμενα ενδείκνυνται για να φέρουν τους μαθητές σε μια άμεση και ρεαλιστική επαφή με κείμενα της γλώσσας που μαθαίνουν. Το αυθεντικό υλικό μπορεί να χρησιμοποιηθεί ακόμα και σε μαθητές πρώτων επιπέδων. Στην περίπτωση αυτή βέβαια είναι απαραίτητο οι δραστηριότητες που θα εξετάζουν το βαθμό κατανόησης των κειμένων αυτών να είναι απλές και οι πληροφορίες που θα ζητώνται από τους μαθητές να είναι ανάλογες του επιπέδου τους, έτσι ώστε να μην αποθαρρύνονται εξαιτίας των δυσκολιών κατανόησης που θα παρουσιάζει το κείμενο (Harmer, 2001).

Ενδιαφέρον: Πολλές από τις δραστηριότητες που σχεδιάζονται από τον καθηγητή με στόχο την ανάπτυξη της δεξιότητας της κατανόησης προφορικού λόγου δεν είναι αποτελεσματικές γιατί τα θέματα των κειμένων που επιλέγονται δεν εντάσσονται στο πλαίσιο των ενδιαφερόντων των μαθητών. Έτσι, οι μαθητές, χωρίς ενδιαφέρον να κατανοήσουν το περιεχόμενο των κειμένων, δεν καταβάλλουν την απαιτούμενη προσπάθεια να ξεπεράσουν τις δυσκολίες που αντιμετωπίζουν με αποτέλεσμα να μην κατανοούν τελικά το περιεχόμενό τους και να αποθαρρύνονται, γεγονός που έχει ιδιαίτερα αρνητικές συνέπειες στη γενικότερη διαδικασία εκμάθησης της ξένης γλώσσας. Για να αποφευχθούν τέτοιου είδους φαινόμενα θα πρέπει ο δάσκαλος της ξένης γλώσσας να γνωρίζει τους τρόπους με τους οποίους θα επιλέγει τα θέματα των κειμένων με τα οποία θα ασχολείται η τάξη του. Κυρίως, όταν ο δάσκαλος γνωρίζει τα ενδιαφέροντα των μαθητών μπορεί να επιλέξει κείμενα των οποίων το περιεχόμενο θα επιθυμούν να κατανοήσουν.

Αν δεν είναι απόλυτα σίγουρο ότι η επιλογή του θέματος του κειμένου είναι σωστή μπορεί ο καθηγητής να προκαλέσει ο ίδιος ενδιαφέρον στους μαθητές του. Με ερωτήσεις για το θέμα, με δραστηριότητες που θα καλούν τους μαθητές να προβλέψουν το περιεχόμενό του στηριζόμενοι στις εικόνες ή τις λεζάντες που το συνοδεύουν τους προκαλεί να προσπαθήσουν να το κατανοήσουν για να διαπιστώσουν κατά πόσο οι προβλέψεις τους είναι έγκυρες.

Επιπλέον, δεδομένου ότι οι μαθητές στην καθημερινή τους ζωή θα κληθούν να κατανοήσουν ποικίλες μορφές προφορικού λόγου, ο καθηγητής θα πρέπει να τους εξοικειώσει με κάθε μια από αυτές έτσι ώστε να αποκτήσουν γνώσεις που θα τους βοηθήσουν στην κατανόησή τους όταν προκύψει ανάλογη ανάγκη (Harmer, 2001).

Τέλος ο καθηγητής θα πρέπει συνεχώς να έχει υπόψη του ότι η δυσκολία των κειμένων θα πρέπει να είναι ανάλογη με το επίπεδο γνώσης της γλώσσας των μαθητών του. Ένα δύσκολο κείμενο αποθαρρύνει τους μαθητές, ενώ ένα πολύ εύκολο δεν προάγει τη γνώση τους και παράλληλα δεν τους κεντρίζει το ενδιαφέρον.

4. Σκοπός της διδασκαλίας της κατανόησης προφορικού λόγου

Οι δραστηριότητες της κατανόησης του προφορικού λόγου θα πρέπει να έχουν στόχο:

• α) να αποκτήσουν οι μαθητές την ικανότητα να ανταποκρίνονται επιτυχώς στις καθημερινές περιστάσεις επικοινωνίας που εμπλέκεται η συγκεκριμένη δεξιότητα (Ur, 1996).
• β) να αποκτήσουν οι μαθητές επίγνωση των προβλημάτων που έχουν σε αυτή τη δεξιότητα και να αναπτύξουν τις στρατηγικές που θα τους βοηθήσουν να ξεπεράσουν τις δυσκολίες που αντιμετωπίζουν
• γ) να αποκτήσουν οι μαθητές ενεργητική συμμετοχή και να μην είναι παθητικοί ακροατές
• δ) να υπάρχει ουσιαστική σύνδεση μεταξύ των δεξιοτήτων που αναπτύσσονται στο μάθημα αφού στην καθημερινή ζωή η δεξιότητα κατανόησης προφορικού λόγου συνδέεται άμεσα με άλλες, κυρίως παραγωγικές, δεξιότητες.
• ε) τέλος, μέσω της ανάπτυξης της δεξιότητας της κατανόησης προφορικού λόγου είναι απαραίτητο οι μαθητές να αναπτύξουν κριτική επίγνωση της γλώσσας, να είναι ικανοί να διακρίνουν και να κατανοήσουν τη στάση και τη θέση του ομιλητή απέναντι στο θέμα για το οποίο αυτός εκφράζεται.

Το μάθημα της ξένης γλώσσας είναι ένα γλωσσικό μάθημα, επομένως θα πρέπει ο εκπαιδευτικός μέσα από αυτό να επιδιώξει έναν γενικότερο εκπαιδευτικό στόχο της δημιουργίας αυτόνομων, σκεπτόμενων και υποψιασμένων ομιλητών-πολιτών.

5. Στρατηγικές κατανόησης προφορικού λόγου

Η κύρια δυσκολία του προφορικού λόγου είναι το γεγονός της συνεχούς ροής του. Ο ακροατής δεν έχει την ευκαιρία, όπως συμβαίνει με τα γραπτά κείμενα, να ανατρέξει σε προηγούμενες πληροφορίες για να αξιοποιήσει στοιχεία που θα τον βοηθήσουν να ξεπεράσει πιθανές δυσκολίες που αντιμετωπίζει. Έτσι, στους στόχους του ξενόγλωσσου μαθήματος θα πρέπει να συμπεριληφθεί και η απόκτηση στρατηγικών που θα διευκολύνουν την κατανόηση του προφορικού λόγου ακόμη και σε περιπτώσεις που πρόκειται για κείμενο με δυσκολίες. Οι μαθητές στο μάθημα της ξένης γλώσσας θα πρέπει να μάθουν πώς να αντιδρούν σε περιπτώσεις που θα χρειάζεται να κατανοήσουν μια δύσκολη προφορική συζήτηση σε περιστάσεις επικοινωνίας όπου δεν θα έχουν τη βοήθεια του καθηγητή ή κάποιου που γνωρίζει τη γλώσσα.

Μερικές από τις πιο αποτελεσματικές στρατηγικές είναι (Oxford, 1990):

Καταιγισμός ιδεών: Ο καταιγισμός ιδεών είναι μια στρατηγική κατά την οποία οι μαθητές ενθαρρύνονται να συμβάλουν με όποια ιδέα έχουν στο ερώτημα ή στα ερωτήματα που τους θέτει ο καθηγητής. Η διαδικασία αυτή γίνεται μέσα σε ένα φιλικό κλίμα έτσι ώστε οι μαθητές να μπορούν να εκφράσουν ελεύθερα την άποψή τους χωρίς να έχουν την αίσθηση ότι θα κριθούν αρνητικά αν πουν κάτι που δεν ισχύει. Επίσης, ο καθηγητής πρέπει να προσπαθήσει να ενθαρρύνει τους πιο ντροπαλούς μαθητές να συμμετάσχουν στη διαδικασία αυτή χωρίς να έχουν αναστολές.

Ενεργοποίηση προϋπάρχουσας γνώσης: Με ερωτήσεις σχετικές με το θέμα του κειμένου, ο καθηγητής μπορεί να ενεργοποιήσει τις παλαιότερες γνώσεις των μαθητών ώστε να δημιουργήσουν συνειρμούς που θα τους βοηθήσουν στην κατανόησή του.

Προκειμένου να εξασφαλίσει ο δάσκαλος ότι οι μαθητές του έχουν κάποια γνώση σχετικά με το θέμα που θα τους απασχολήσει στην κατανόηση του προφορικού λόγου, μπορεί να τους το αναφέρει από το προηγούμενο μάθημα έτσι ώστε αυτοί να έχουν την ευκαιρία να ενημερωθούν σχετικά είτε συζητώντας με τους συμμαθητές τους, είτε ανατρέχοντας σε γραπτές ή άλλες πηγές. Ο δάσκαλος μπορεί ακόμη να τους προτείνει πηγές στην ξένη γλώσσα που μαθαίνουν, και σε αυτή την περίπτωση η δραστηριότητα εμπλέκει εκτός από την κατανόηση του προφορικού και την κατανόηση του γραπτού λόγου. Ωστόσο, αν το επίπεδό τους στα ελληνικά δεν είναι ακόμη ιδιαίτερα ικανοποιητικό μπορούν να ενημερωθούν σχετικά με το θέμα που θα τους απασχολήσει στη μητρική τους γλώσσα. Επίσης όταν ο δάσκαλος επιλέγει ιστορίες που έχουν σχέση με τη χώρα καταγωγής των μαθητών ή όταν τους λέει στην ελληνική γλώσσα ιστορίες που είναι γνωστές σε όλες τις χώρες όπως π.χ η Σταχτοπούτα, εξασφαλίζει ότι οι μαθητές του γνωρίζουν σχετικά με το θέμα του κειμένου της κατανόησης προφορικού λόγου.

Προβλέψεις: Αυτή η στρατηγική σχετίζεται με τις υποθέσεις που μπορεί να κάνει ο μαθητής σχετικά με το κείμενο που θα ακούσει. Όταν οι μαθητές, πριν την ακρόαση του προφορικού κειμένου, προβλέπουν το περιεχόμενό του αποκτούν κίνητρο για την κατανόησή του αφού έχουν στόχο να ελέγξουν το βαθμό στον οποίο οι προβλέψεις τους είναι σωστές. Στις υποθέσεις που θα κάνουν θα τους βοηθήσουν πολύ οι γνώσεις που έχουν γενικά για το θέμα του προφορικού κειμένου (βλ. προηγούμενη στρατηγική).

Χρήση παραγλωσσικών στοιχείων των ομιλητών: ο τονισμός, οι χειρονομίες και κυρίως οι εκφράσεις του προσώπου των ομιλητών μπορούν να βοηθήσουν πολύ αποτελεσματικά τον ακροατή να συμπεράνει την άποψη που εκφράζει ο συνομιλητής του. Οι μαθητές έχουν την ευκαιρία να αξιοποιήσουν τα παραγλωσσικά στοιχεία όταν στο μάθημα χρησιμοποιείται το βίντεο στο οποίο συνδυάζεται η εικόνα με τον ήχο. Έτσι, αν ο δάσκαλος έχει στη διάθεσή του τον ανάλογο εξοπλισμό, μπορεί να χρησιμοποιήσει ποικίλο αυθεντικό υλικό στο μάθημά του, όπως διαφημίσεις, ταινίες κτλ. Αν ο δάσκαλος αφήσει τους μαθητές του να δουν μια φορά το υλικό που έφερε στην τάξη χρησιμοποιώντας μόνο την εικόνα (χωρίς ήχο) και μια φορά χωρίς εικόνα (μόνο με ήχο) θα συνειδητοποιήσουν οι μαθητές ότι ο συνδυασμός ήχου-εικόνας μπορεί να τους διευκολύνει κατά την προσπάθειά τους να κατανοήσουν ένα κείμενο στη γλώσσα που μαθαίνουν.

Χρήση των συμφραζομένων για την κατανόηση του μηνύματος: παρόλο που ο δάσκαλος θα πρέπει να διδάξει κάποιο λεξιλόγιο για να διευκολύνει την κατανόηση των κειμένων από τους μαθητές, θα πρέπει να επιμείνει και να ενθαρρύνει την τάξη του να αξιοποιεί τα συμφραζόμενα για να κατανοήσει άγνωστα μέρη του μηνύματος.

Αναγνώριση της δομής του λόγου: λέξεις όπως κατ' αρχήν, στη συνέχεια, τελικά, όμως, αλλά, έτσι, προσφέρουν πολύτιμη βοήθεια στον ακροατή για το νόημα του μηνύματος που θα εκφράσει ο ομιλητής στη συνέχεια. Ιδιαίτερα χρήσιμη αποδεικνύεται αυτή η στρατηγική στην κατανόηση της εξιστόρησης ενός γεγονότος, την αφήγηση μιας ιστορίας.

Αξιοποίηση της γνώσης σχετικά με τα μοντέλα λόγου (patterns): στον προφορικό λόγο επαναλαμβάνονται συχνά, στις ίδιες περιστάσεις επικοινωνίας, ίδια εκφραστικά μοντέλα τα οποία μπορούν να παράσχουν σημαντική πληροφορία στους μαθητές σχετικά με την επικοινωνιακή περίσταση την οποία θα πρέπει να κατανοήσουν π.χ. βοηθούν τους μαθητές να καταλάβουν ότι πρόκειται για παραγγελία σε εστιατόριο, τηλεφωνική επικοινωνία, κτλ (Oxford, 1990).

Προσοχή: διακρίνεται στη γενική (directed) και επιλεκτική (selective) προσοχή για την κατανόηση πληροφοριών. Η συγκεκριμένη στρατηγική βοηθά τους μαθητές να εστιάσουν την προσοχή τους ή σε γενικές πληροφορίες ή σε πληροφορίες που τους ενδιαφέρουν χωρίς να ασχοληθούν με τα στοιχεία του κειμένου που δεν τους αφορούν. Έτσι ξεχωρίζουμε την ακρόαση του κειμένου με στόχο την αναζήτηση των γενικών πληροφοριών/κεντρικών ιδεών (skimming) και την ακρόαση του κειμένου όπου ο μαθητής ενδιαφέρεται και για επιμέρους λεπτομέρειες που μεταδίδονται από αυτό (scanning). Με προκαταρκτικές ερωτήσεις (preview questions) ο δάσκαλος μπορεί να βοηθήσει τους μαθητές και στις δύο παραπάνω υποστρατηγικές. Για τους αρχάριους μαθητές οι ερωτήσεις αυτές πολύ συχνά δίνουν πολλές πληροφορίες για το κείμενο διευκολύνοντάς τους ταυτόχρονα να κατανοήσουν το κείμενο που θα ακούσουν. Είναι σημαντικό οι απαντήσεις που αναμένεται να δώσουν οι μαθητές να είναι απλές (σωστό/λάθος, ναι/όχι). Στους πιο προχωρημένους μαθητές αυτές οι ερωτήσεις δεν είναι απαραίτητο να δίνουν πολλές πληροφορίες για το κείμενο. Με γενικές ερωτήσεις, όπως «ποιες είναι οι 3 κύριες ιδέες του κειμένου», ο δάσκαλος μπορεί να καθοδηγήσει τους μαθητές να εντοπίσουν το γενικό νόημα του κειμένου (skimming). Οι ερωτήσεις γενικού περιεχομένου μπορούν να γίνονται στη μητρική γλώσσα των μαθητών ή ακόμη και στην ξένη γλώσσα αν το επιτρέπει το επίπεδό τους σε αυτή. Ερωτήσεις με αντικείμενο λεπτομέρειες του κειμένου βοηθούν τους μαθητές να εστιάσουν την προσοχή τους σε συγκεκριμένες πληροφορίες. Η χρήση της γλώσσας στόχου για τις συγκεκριμένες ερωτήσεις παρέχει στους μαθητές λεξιλόγιο-κλειδί το οποίο αποτελεί σημαντική βοήθεια για να εντοπίσουν τις απαντήσεις που χρειάζονται. Ωστόσο, με αυτή τη τακτική είναι δυνατό οι μαθητές να βρίσκουν την απάντηση αναζητώντας στο κείμενο που ακούν το συγκεκριμένο λεξιλόγιο χωρίς να κατανοήσουν πλήρως την ερώτηση. Τονίζεται ότι οι συγκεκριμένες τακτικές, παρόλο που είναι πολύ συχνές και βοηθητικές για τους μαθητές της ξένης γλώσσας δεν είναι κατάλληλες για όλους τους τύπους των κειμένων. Κείμενα που ως βασικά στοιχεία έχουν την ειρωνεία, το χιούμορ δεν προσφέρονται για αυτές.

Μετάφραση: Οι μαθητές των πρώτων κυρίως επιπέδων προστρέχουν στη πιστή μετάφραση του προσλαμβανόμενου κειμένου. Αυτό που θα πρέπει να κάνει ο δάσκαλος είναι να αποθαρρύνει τους μαθητές από αυτή την τεχνική η οποία πολύ συχνά μπορεί να τους παραπλανήσει και να τους οδηγήσει στη μη κατανόηση του κειμένου. Σε ό,τι αφορά τη σημασία των λέξεων, οι μαθητές θα πρέπει να συνειδητοποιήσουν την ύπαρξη των ψευδόφιλων λέξεων (εμπάθεια-empathy) οι οποίες είναι δυνατό να τους παραπλανήσουν σε ό,τι αφορά τη σημασία του κειμένου.

Σημειώσεις: Παρόλο που η στρατηγική αυτή είναι πολύ σημαντική για την κατανόηση του προφορικού λόγου, συνήθως δεν αξιοποιείται όσο θα έπρεπε στο μάθημα της ξένης γλώσσας. Οι μαθητές είναι απαραίτητο να συνειδητοποιήσουν ότι το σημαντικό στις σημειώσεις είναι η κατανόηση και όχι η παραγωγή γραπτού κειμένου. Ακόμα και για τα πρώτα στάδια της εκμάθησης μιας γλώσσας είναι κατάλληλη η συγκεκριμένη άσκηση. Στα πρώτα στάδια οι μαθητές μπορούν να κρατούν σημειώσεις στην μητρική τους γλώσσα. Στη συνέχεια είναι δυνατό να χρησιμοποιούνται και οι δύο κώδικες. Σε προχωρημένα επίπεδα οι σημειώσεις μπορούν να είναι στη γλώσσα στόχο. Οι τρόποι με τους οποίους είναι δυνατό οι μαθητές να κρατήσουν σημειώσεις είναι πολλοί. Π.χ. οι ακατέργαστες σημειώσεις στις οποίες όμως είναι απαραίτητο πολύ γρήγορα μετά την ακρόαση του κειμένου να επιστρέψουν σε αυτές για να οργανώσουν τη δομή τους. Επιπλέον, ο καθηγητής μπορεί να τους δώσει στοιχεία για τις πληροφορίες που θα πρέπει να κρατήσουν σε σημειώσεις. Σχεδιαγράμματα, χάρτες κτλ. είναι καλοί τύποι ασκήσεων με τις οποίες μπορούν να κάνουν εξάσκηση οι μαθητές στην ανάπτυξη αυτής της στρατηγικής.

Επανάληψη: προκειμένου οι μαθητές να εξοικειωθούν με συγκεκριμένα είδη λόγου ο δάσκαλος θα πρέπει να τους ενθαρρύνει να έρχονται συνεχώς σε επαφή με αυτά. Μπορεί π.χ. να αναθέσει σε κάποιους από τους μαθητές, οι οποίοι θα εναλλάσσονται κατά τη διάρκεια των μαθημάτων, να ακούν καθημερινά το δελτίο καιρού και να ενημερώνουν τους συμμαθητές τους σχετικά με αυτό (διαμεσολάβηση). Έτσι όλοι οι μαθητές θα έχουν την ευκαιρία να εξοικειωθούν με το λόγο των φυσικών ομιλητών σε αυτό το είδος, ενώ παράλληλα με την κατανόηση του προφορικού λόγου, οι μαθητές οι οποίοι θα πρέπει να ενημερώσουν για τον καιρό της ημέρας την τάξη θα εξασκούνται στην παραγωγή του προφορικού λόγου.

Χρήση αισθήσεων ή κίνησης: στους μικρούς κυρίως μαθητές αρέσει να χρωματίζουν σκίτσα, να ζωγραφίζουν, καθώς και να κάνουν διάφορες κατασκευές από χαρτί, μανταλάκια κτλ. Επομένως ο δάσκαλος της ξένης γλώσσας μπορεί να αξιοποιήσει αυτό το ενδιαφέρον των μαθητών του και κατά τη διάρκεια του μαθήματος δίνοντας οδηγίες στην ξένη γλώσσα να τους επιτρέψει να διασκεδάσουν ασκούμενοι ταυτόχρονα στην προφορική κατανόηση των οδηγιών. Ιδιαίτερα σε διάφορες γιορτές που ετοιμάζει το σχολείο οι μαθητές της ξένης γλώσσας μπορούν να συμμετέχουν με διάφορες εύκολες κατασκευές ή με τη διακόσμηση του χώρου την οποία θα ετοιμάσουν με τη βοήθεια των οδηγιών του δασκάλου τους.

Επίσης, στα πρώτα επίπεδα της ξένης γλώσσας οι μαθητές εξοικειώνονται με αυτή παίρνοντας οδηγίες από το δάσκαλο για να προχωρήσουν σε κάποια συγκεκριμένη ενέργεια. π.χ. όταν ο δάσκαλος χρησιμοποιεί την ξένη γλώσσα για να ζητήσει από τους μαθητές να κλείσουν το παράθυρο, να ανοίξουν την πόρτα, να μεταφέρουν ένα αντικείμενο από μια θέση σε μια άλλη έχει α) τη δυνατότητα να διαπιστώσει κατά πόσο γνωρίζει η τάξη συγκεκριμένα ρήματα, προθέσεις κτλ. και β) της δίνει τη δυνατότητα να εξοικειωθεί με την Κατανόηση Προφορικού Λόγου.

Συνεργασία: Η στρατηγική αυτή αφορά δραστηριότητες που ευνοούν τόσο τη συνεργασία των μαθητών μεταξύ τους όσο και με πιο έμπειρους χρήστες της γλώσσας-στόχου (όπως π.χ. ο δάσκαλος). Για την ανάπτυξη της συνεργασίας των μαθητών είναι χρήσιμο να χωρίζεται η τάξη σε ομάδες τα μέλη των οποίων έχουν ένα κοινό στόχο. Έτσι, πριν ξεκινήσει η ακρόαση του κειμένου, ο δάσκαλος μπορεί να χωρίσει την τάξη του σε ομάδες. Μια ομάδα έχει σκοπό να βρει τις ερωτήσεις που θα απαντήσουν στη συνέχεια τα μέλη των άλλων ομάδων. Με αυτόν τον τρόπο η ομάδα που βγάζει τις ερωτήσεις αποκτά σκοπό και ενδιαφέρον για να ακούσει προσεκτικά ενώ οι άλλες ομάδες θα πρέπει να απαντήσουν σε ερωτήσεις που ανταποκρίνονται στο επίπεδό τους αφού τις επέλεξαν άτομα του ίδιου επιπέδου στη ξένη γλώσσα με αυτούς.

Διαμεσολάβηση: Ο δάσκαλος ζητάει από τους μαθητές, αφού ακούσουν ένα κείμενο στην ελληνική γλώσσα να το μεταφέρουν προφορικά στη μητρική τους γλώσσα σε κάποιον από τους μαθητές που δεν το έχει κατανοήσει, κάνοντας το διαμεσολαβητή. Η συγκεκριμένη δραστηριότητα είναι ιδιαίτερα επικοινωνιακή, ωστόσο, απαιτείται όλοι οι μαθητές της τάξης να έχουν την ίδια μητρική γλώσσα και βέβαια ο δάσκαλος να τη γνωρίζει πολύ καλά. Είναι δυνατόν, όμως, να λειτουργήσει και αντίστροφα, δηλαδή, ο μαθητής να διαβάσει κάτι στη μητρική του γλώσσα και να το παρουσιάσει προφορικά (ή γραπτά) στους συμμαθητές του στην τάξη, μεταφέροντας τις πληροφορίες στην ελληνική γλώσσα, χωρίς όμως να κάνει κατά λέξη μετάφραση.

Περίληψη: Ο δάσκαλος ζητάει από τους μαθητές να ακούσουν ένα κείμενο που έχει επιλέξει ο ίδιος στην ελληνική γλώσσα και ζητάει στη συνέχεια σε έναν από αυτούς να το παρουσιάσει περιληπτικά και σε απλή γλώσσα σε κάποιον από τους συμμαθητές που δεν το έχει κατανοήσει. Η συγκεκριμένη άσκηση έχει ομοιότητες με την άσκηση της διαμεσολάβησης. Απευθύνεται σε μαθητές που χειρίζονται καλά και την παραγωγή προφορικού λόγου στην ελληνική γλώσσα, ενώ μπορεί να εφαρμοστεί και σε πολυπολιτισμικές τάξεις όπου οι μαθητές δεν έχουν όλοι τον ίδιοι πρώτο κώδικα επικοινωνίας.

Μεταφορά: Με αυτή τη στρατηγική ο μαθητής μπορεί να μεταφέρει γνώση που ήδη έχει προκειμένου να κατανοήσει νέα δεδομένα που προσλαμβάνει στη ξένη γλώσσα. Τέτοια στοιχεία μπορεί να είναι γλωσσικά στοιχεία της μητρικής του γλώσσας στην νέα γλώσσα που μαθαίνει ή στοιχεία της ξένης γλώσσας που γνωρίζει σε στοιχεία νέα. Πολύ συχνά βέβαια με τη μεταφορά οι μαθητές μπορεί να παραπλανηθούν. Π.χ αν κάποιος μαθητής συσχετίσει τις λέξεις εμπάθεια και empathy είναι προφανές ότι θα οδηγηθεί σε παρανόηση της μεταδιδόμενης πληροφορίας.

Αυτοέλεγχος: με τη στρατηγική αυτή οι μαθητές αξιολογούν την επίδοσή τους και αναζητούν τις αιτίες για τις οποίες έχουν κάνει λανθασμένες επιλογές στην ξένη γλώσσα. Μέσα από την προσπάθεια να ερμηνεύσουν τα λάθη τους, οι μαθητές συνειδητοποιούν περισσότερο το είδος των αδυναμιών που έχουν και ξεκαθαρίζουν τις πιθανές παρερμηνείες που έχουν κάνει ξεπερνώντας τελικά τις αδυναμίες τους στην ξένη γλώσσα.

Επιβράβευση: Πολύ συχνά οι μαθητές έχουν ανάγκη για επιβράβευση της προσπάθειάς τους. Εκτός από την επιβράβευση που παίρνουν από το δάσκαλο έχουν επίσης ανάγκη οι ίδιοι να αναγνωρίσουν και να επιβραβεύσουν τις προσπάθειες που κάνουν. Γι' αυτό το λόγο θα πρέπει ο κάθε μαθητής να μάθει να διακρίνει πότε οι προσπάθειές του έχουν αποτέλεσμα και να επιβραβεύει τον εαυτό του γι΄ αυτές.

Ανάπτυξη πολιτισμικής αντίληψης: η γνώση του πολιτισμού της χώρας όπου μιλιέται η γλώσσα-στόχος των μαθητών είναι απαραίτητο στοιχείο που διευκολύνει την εκμάθηση μιας ξένης γλώσσας. Πολύ συχνά αυτή η γνώση είναι καθοριστικό στοιχείο για την κατανόηση και την αποφυγή παρεξηγήσεων στην ξένη γλώσσα.

Κατανόηση της σκέψης και των συναισθημάτων των άλλων: οι μαθητές, παρατηρώντας τους ομιλητές καθώς μιλούν, μπορούν να κατανοήσουν τις σκέψεις και τα συναισθήματα που εκφράζουν. Επομένως είναι σκόπιμο να κατανοήσουν ποια στοιχεία της ομιλίας θα πρέπει να προσέχουν έτσι ώστε να διευκολύνουν την κατανόησή τους.

Ερωτήσεις: ο κάθε χρήστης της γλώσσας σε φυσικές περιστάσεις επικοινωνίας ζητάει διευκρινήσεις, επαναλήψεις, παραδείγματα, εξηγήσεις προκειμένου να κατανοήσει το λόγο του συνομιλητή του και επεμβαίνει σε κάθε διάλογο με στόχο να διευκρινιστούν στοιχεία που πιθανόν οδηγήσουν σε παρερμηνεία του μεταδιδόμενου μηνύματος.

Χρήση μουσικής/αστείου για χαλάρωση: με τη μουσική και το γέλιο είναι διαπιστωμένο ότι οι μαθητές χαλαρώνουν, απαλλάσσονται από το άγχος που δυσκολεύει την προσπάθειά τους και μπορούν καλύτερα να κατανοήσουν τα νέα στοιχεία που διδάσκονται στη ξένη γλώσσα.

6. Δραστηριότητες για την ανάπτυξη των στρατηγικών

Ένα από τα πιο δύσκολα τμήματα της διδασκαλίας των δεξιοτήτων κατανόησης είναι οι δραστηριότητες που επιλέγει ο καθηγητής. Για την εξασφάλιση μιας επιτυχημένης διδασκαλίας είναι απαραίτητο η δυσκολία των δραστηριοτήτων να είναι ανάλογη του επιπέδου των μαθητών. Οι εύκολες δραστηριότητες δεν διεγείρουν το ενδιαφέρον ενώ οι δύσκολες δραστηριότητες αποθαρρύνουν το μαθητικό κοινό. Και στις δυο περιπτώσεις είναι πολύ πιθανό οι μαθητές να μην καταβάλουν την απαραίτητη προσπάθεια και να μην κατανοήσουν το περιεχόμενο του κειμένου. Η αποτυχία των μαθητών μπορεί να οδηγήσει στην αρνητική ανατροφοδότησή τους με αποτέλεσμα να θεωρήσουν ότι δεν μπορούν να κατανοήσουν μεταδιδόμενα μηνύματα της ξένης γλώσσας που μαθαίνουν και να μειωθούν τα κίνητρα εκμάθησής της.

Οι καλύτερες δραστηριότητες είναι αυτές που οδηγούν τους μαθητές να καλλιεργήσουν διάφορες στρατηγικές κατανόησης έτσι ώστε να τους καταστήσουν ικανούς αναγνώστες και ακροατές σε περιστάσεις που δεν περιορίζονται στις ανάγκες της τάξης (Harmer, 2001).

6.1 Είδη κειμένων που προσφέρονται για την ανάπτυξη της δεξιότητας της κατανόησης του προφορικού λόγου

Μεταξύ των στόχων της διδασκαλίας της κατανόησης του προφορικού λόγου περιλαμβάνεται η απόκτηση της ικανότητας των μαθητών να ανταποκρίνονται επιτυχώς στις καθημερινές περιστάσεις επικοινωνίας που εμπλέκεται η συγκεκριμένη δεξιότητα. Επομένως ο δάσκαλος θα πρέπει να φέρει μέσα στην τάξη του υλικό το οποίο να εξοικειώνει τους μαθητές του με τον καθημερινό αυθόρμητο λόγο όπως και στην καθημερινή τους ζωή. Τέτοια κείμενα είναι οι διαφημίσεις, τα τραγούδια, τα ποιήματα, τα παραμύθια, οι εκπομπές (διάλογοι), το θέατρο, τα κινούμενα σχέδια, οι ταινίες (Ur, 1996).

Δεν αρκεί η απλή χρήση αυθεντικών κειμένων, είναι επίσης απαραίτητη η ένταξή τους στο μάθημα και η αξιοποίησή τους να έχουν αναλογίες με την καθημερινή ζωή. Από το γεγονός ότι στις περισσότερες περιστάσεις επικοινωνίας ο ομιλητής έχει οπτική επαφή με τον ακροατή προκύπτει ότι η αποκλειστική χρήση του κασετόφωνου δεν είναι ιδιαίτερα αποτελεσματική κατά την ανάπτυξη της κατανόησης προφορικού λόγου. Επομένως είναι σκόπιμο ο δάσκαλος ή ακόμα και οι μαθητές να είναι οι ομιλητές των κειμένων της κατανόησης του προφορικού λόγου. Αν ο δάσκαλος είναι ο ομιλητής τον οποίο πρέπει να κατανοήσουν είναι δυνατό να τον ρωτάνε ό,τι πληροφορίες δεν έχουν κατανοήσει όπως άλλωστε συμβαίνει και στην καθημερινή ζωή. Μαγνητοφωνημένα κείμενα μπορούν βέβαια να ενταχθούν στο μάθημα. Ραδιοφωνικές εκπομπές, διαφημίσεις καθώς επίσης και τραγούδια αποτελούν απαραίτητα κειμενικά είδη με τα οποία θα πρέπει να εξοικειωθεί ο μαθητής της ξένης γλώσσας (Ur, 1996).

6.2 Τα χαρακτηριστικά των δραστηριοτήτων για την κατανόηση του προφορικού λόγου

Προκειμένου οι μαθητές να αποκτήσουν την ικανότητα να επικοινωνούν αποτελεσματικά σε διαφορετικές καθημερινές περιστάσεις είναι απαραίτητο να έρθουν σε επαφή με ποικίλες περιστάσεις επικοινωνίας καθώς μαθαίνουν τη ξένη γλώσσα. Επομένως, ο δάσκαλος οφείλει να επιλέγει δραστηριότητες προσανατολισμένες προς αυτή την κατεύθυνση.

Είναι σημαντικό, καταρχήν, ο δάσκαλος, πριν ξεκινήσει η ακρόαση του προφορικού κειμένου, να προσανατολίζει τους μαθητές τόσο ως προς το θέμα του κειμένου όσο και ως προς τη δραστηριότητα που θα κάνουν. Στις πραγματικές περιστάσεις επικοινωνίας ο ακροατής είναι πάντα γνώστης για το περιεχόμενο της συνομιλίας. Αποκτώντας, πριν την ακρόαση, οι μαθητές γνώση του θέματος του κειμένου δραστηριοποιούν γνωστικά τους σχήματα και έτσι διευκολύνεται η κατανόησή τους.

Επιπλέον, είναι απαραίτητο ο δάσκαλος να κατευθύνει την προσοχή των μαθητών σε συγκεκριμένες πληροφορίες που θα πρέπει να κατανοήσουν και να συγκρατήσουν από το κείμενο που θα ακούσουν. Κατευθύνοντας την προσοχή των μαθητών και δίνοντας συγκεκριμένο ρόλο, από τον οποίο απορρέει ο στόχος της ακρόασης, ο δάσκαλος μιμείται τις καθημερινές περιστάσεις επικοινωνίας, κατά τις οποίες ο κάθε ακροατής ακούει με συγκεκριμένο στόχο και συγκρατεί πάντα τις πληροφορίες που τον ενδιαφέρουν και όχι το σύνολο των πληροφοριών που δέχεται.

Τέλος, όπως και στην πραγματική επικοινωνία, θα πρέπει μέσα στην τάξη, κατά τη διάρκεια της ακρόασης των προφορικών κειμένων και όχι στο τέλος τους, να υπάρχει δυνατότητα να δείχνουν οι μαθητές ότι κατάλαβαν την πληροφορία που άκουσαν. Είναι σημαντικό να έχουν τη δυνατότητα να ζητήσουν επανάληψη της πληροφορίας και περισσότερες διευκρινήσεις έτσι ώστε να εξασφαλίζεται η κατανόηση του κειμένου και να ενισχύεται η αυτοπεποίθησή τους για τις δυνατότητές τους στη συγκεκριμένη δεξιότητα (Ur, 1996).

Όπως προκύπτει από τα παραπάνω, για να αποκτήσει η κατανόηση του προφορικού λόγου αυθεντικό και ρεαλιστικό χαρακτήρα, θα πρέπει να συνδυάζεται με τις υπόλοιπες δεξιότητες. Στις περισσότερες περιστάσεις επικοινωνίας η κατανόηση του προφορικού λόγου συνδυάζεται με την παραγωγή προφορικού λόγου αφού οι ακροατές αποτελούν μέλη της συνομιλίας στην οποία εναλλάσσονται οι ρόλοι ακροατή και ομιλητή. Πολύ συχνά επίσης η κατανόηση του προφορικού λόγου συνδυάζεται με την παραγωγή γραπτού κειμένου κυρίως όταν πρόκειται για την κατανόηση ανακοινώσεων, διαλέξεων κατά την ακρόαση των οποίων οι ακροατές πολύ συχνά κρατούν σημειώσεις για να συγκρατήσουν τις πληροφορίες που προσλαμβάνουν. Λιγότερο συχνά προηγείται της κατανόησης προφορικού λόγου, η κατανόηση γραπτού λόγου. Αυτό συμβαίνει κυρίως πριν από διαλέξεις όπου κάποιες φορές οι ακροατές έχουν τη δυνατότητα να διαβάσουν περιλήψεις των εισηγήσεων που θα ακούσουν, ή σε τηλεοπτικά, θεατρικά προγράμματα όπου οι θεατές επίσης έχουν την ευκαιρία πριν παρακολουθήσουν το αντίστοιχο πρόγραμμα να διαβάσουν περιληπτικά την υπόθεσή του.

Τα είδη των ασκήσεων που έχει τη δυνατότητα να συμπεριλάβει ο δάσκαλος στις δραστηριότητες που θα επιλέξει μπορεί να είναι είτε κλειστού τύπου συμπλήρωση κενών, ασκήσεις πολλαπλής επιλογής, σημειώσεις, αντιστοιχίσεις είτε βέβαια ανοιχτού τύπου όπως ερωτήσεις με τις οποίες οι μαθητές θα καλλιεργήσουν τις παραγωγικές δεξιότητες, την παραγωγή γραπτού λόγου αν η απάντηση είναι γραπτή, και την παραγωγή προφορικού λόγου αν είναι προφορική.

6.3 Παραδοσιακή πορεία διδασκαλίας (ενδεικτική)

Σύμφωνα με τη διδασκαλία που βασίζεται σε συγκεκριμένα στάδια, ο δάσκαλος μπορεί να ακολουθήσει την παρακάτω πορεία διδασκαλίας. Στα στάδια που αναφέρονται παρακάτω, ο δάσκαλος έχει τη δυνατότητα να συμπεριλάβει δραστηριότητες που αναλύονται στη συνέχεια, έτσι ώστε να κάνει το μάθημά του πιο ενδιαφέρον.

• προ-διδασκαλία λεξιλογίου
• προσδιορισμός του θέματος
• πρόβλεψη του μεταδιδόμενου μηνύματος
• γενική κατανόηση προφορικού και γραπτού λόγου
• κατανόηση συγκεκριμένων πληροφοριών
• λεπτομερής κατανόηση προφορικού και γραπτού λόγου, ερμηνεία του λόγου που παράγεται