Μεταφόρτωση ως PDF Εκτύπωση <>

Κείμενο 1: Hudson, R. A. 1980. Sociolinguistics.Κεφ. 2, Varieties of language, σελ. 39. Cambridge: Cambridge University Press,© Cambridge University Press.

Εξετάζοντας τις πιο εμφανείς διαφορές μεταξύ των ποικιλιών βάσει της γεωγραφικής τους κατανομής, θα ήταν δυνατό, αν το μοντέλο του οικογενειακού δέντρου ισχύει, να ταυτίσουμε τις καλούμενες τοπικές διαλέκτους στο πλαίσιο μιας ευρύτερης ποικιλίας, όπως η αγγλική. Ευτυχώς διαθέτουμε πάρα πολλά στοιχεία που συμβάλλουν προς αυτή την κατεύθυνση, στοιχεία που είναι το προϊόν της επιστήμης της διαλεκτολογίας και ιδιαίτερα του κλάδου της διαλεκτικής γεωγραφίας. Από τον 19ο αιώνα οι διαλεκτολόγοι στην Ευρώπη και στις Η.Π.Α. (και σε μικρότερη κλίμακα στη Βρετανία) μελετούν τη γεωγραφική κατανομή γλωσσικών στοιχείων όπως ζεύγη συνώνυμων λέξεων (π.χ.

pail/bucket) ή διαφορετικές προφορές της ίδιας λέξης, όπως του farm με ή χωρίς /r/. Τα αποτελέσματα των μελετών τους σημειώνονται σε ένα χάρτη, ο οποίος δείχνει ποια στοιχεία βρέθηκαν σε ποια χωριά (εφόσον η διαλεκτική γεωγραφία συνήθως επικεντρώνεται σε αγροτικές περιοχές, για να αποφύγει τις περιπλοκότητες των πόλεων). Ο γεωγράφος των διαλέκτων μπορεί στη συνέχεια να χαράξει μια γραμμή μεταξύ της περιοχής όπου βρέθηκε ένα στοιχείο και των περιοχών όπου βρέθηκαν άλλα, υποδεικνύοντας ένα όριο για κάθε περιοχή, το οποίο ονομάζεται ισόγλωσσος (από τα ελληνικά στοιχεία ισο- 'όμοιος' και γλωσσ-).

Μετάφραση Μαρία Αραποπούλου