ΚΕΙΜΕΝΟ
ΠΕΡΙΣΣΟΤΕΡΕΣ ΠΛΗΡΟΦΟΡΙΕΣ
- Κείμενο 1: Haugen, E. 1972. Dialect, language, nation. Στο Sociolinguistics: Selected Readings, επιμ. J. B. Pride & J. Holmes.
- Κείμενο 2: Hudson, R. A. 1980. Sociolinguistics. Cambridge: Cambridge University Press
- Κείμενο 3: Hudson, R. A. 1980. Sociolinguistics. Cambridge: Cambridge University Press.
- Κείμενο 4: Haugen, E. 1972. Dialect, language, nation. Στο Sociolinguistics: Selected Readings, επιμ. J. B. Pride & J. Holmes, 97-111.
- Κείμενο 5: Haugen, E. 1972. Dialect, language, nation. Στο Sociolinguistics: Selected Readings, επιμ. J. B. Pride & J. Holmes.
- Κείμενο 6: Hudson, R. A. 1980. Sociolinguistics. Cambridge: Cambridge University Press.
- Κείμενο 7: Haugen, E. 1972. Dialect, language, nation. Στο Sociolinguistics: Selected Readings, επιμ. J. B. Pride & J. Holmes, 97-111. Λονδίνο: Penguin Books, σελ. 103.
- Κείμενο 8: Saussure, F. de. [1916] 1979. Mαθήματα γενικής γλωσσολογίας. Μτφρ. Φ. Δ. Aποστολόπουλος.
- Κείμενο 9: Petyt, K. M. 1980. The Study of Dialect: An Introduction to Dialectology. Κεφ.1, Language, dialect and accent. Λονδίνο: André Deutsch, σελ. 13.
- Κείμενο 10: Petyt, K. M. 1980. The Study of Dialect: An Introduction to Dialectology. Κεφ.1, Language, dialect and accent. Λονδίνο: André Deutsch, σελ. 13.
- Κείμενο 11: Petyt, K. M. 1980. The Study of Dialect: An Introduction to Dialectology. Λονδίνο: André Deutsch, σελ. 15.
- Κείμενο 12: Chambers, J. K. & P. Trudgill. 1984-5. Διάλεκτος και γλώσσα. Μτφρ. A. Σακελλαρίου.
- Κείμενο 13: Chambers, J. K. & P. Trudgill. 1984-5. Διάλεκτος και γλώσσα. Μτφρ. A. Σακελλαρίου. Γλώσσα 7:52-61.
- Κείμενο 14: Saussure, F. de. [1916] 1979. Mαθήματα γενικής γλωσσολογίας. Μτφρ. Φ. Δ. Aποστολόπουλος.
- Κείμενο 15: Saussure, F. de. [1916] 1979. Mαθήματα γενικής γλωσσολογίας. Μτφρ. Φ. Δ. Aποστολόπουλος.
- Κείμενο 16: Haugen, E. 1972. Dialect, language, nation. Στο Sociolinguistics: Selected Readings, επιμ. J. B. Pride & J. Holmes, 97-111. Λονδίνο: Penguin Books, σελ. 104-105.
- Κείμενο 17: Chambers, J. K. & P. Trudgill. 1984-5. Διάλεκτος και γλώσσα. Μτφρ. A. Σακελλαρίου. Γλώσσα 7:52-61, σελ. 59-61.
- Κείμενο 18: Petyt, K. M. 1980. The Study of Dialect: An Introduction to Dialectology.
- Κείμενο 19: Hudson, R. A. 1980. Sociolinguistics. Cambridge: Cambridge University Press.
- Κείμενο 20: Holmes, J. 1992. An Introduction to Sociolinguistics. Λονδίνο & N. Yόρκη: Longman, σελ. 143-144.
- Κείμενο 21: Holmes, J. 1992. An Introduction to Sociolinguistics. Λονδίνο & N. Yόρκη: Longman, σελ. 146-147.
- Κείμενο 22: Andersson, L. G. & P. Trudgill 1990. Bad Language. Λονδίνο: Penguin Books, σελ. 167-169.
- Κείμενο 23: Andersson, L. G. & P. Trudgill 1990. Bad Language.
- Κείμενο 24: Saussure, F. de. [1916] 1979. Mαθήματα γενικής γλωσσολογίας. Μτφρ. Φ. Δ. Aποστολόπουλος.
- ΒΙΒΛΙΟΓΡΑΦΙΑ
Εγκυκλοπαιδικός Οδηγός
Γλώσσα και διάλεκτος [Α8]
Ρέα Δελβερούδη (2001)
Κείμενο 12: Chambers, J. K. & P. Trudgill. 1984-5. Διάλεκτος και γλώσσα. Μτφρ. A. Σακελλαρίου. Γλώσσα 7:52-61, σελ. 52-53, © Γλώσσα.
[…] Αυτός ο χαρακτηρισμός της "γλώσσας" και της "διαλέκτου" όμως δεν είναι απόλυτα πετυχημένος και είναι σχετικά εύκολο να αναλογιστούμε δυο είδη φανερά αντίθετων παραδειγμάτων. Αν εξετάσουμε, πρώτα πρώτα, τις σκανδιναβικές γλώσσες, θα παρατηρήσουμε ότι η νορβηγική, η σουηδική και η δανική συνήθως θεωρούνται διαφορετικές γλώσσες. Ατυχώς για τον ορισμό μας είναι αμοιβαία κατανοητές. Όσοι μιλούν μια από τις τρεις αυτές γλώσσες εύκολα καταλαβαίνονται και επικοινωνούν μεταξύ τους. Δεύτερον, ενώ κανονικά θεωρούμε τα γερμανικά ως μία ενιαία γλώσσα, υπάρχουν κάποιες μορφές (types) της γερμανικής που δεν είναι κατανοητές σε όσους μιλούν μια διαφορετική μορφή αυτής της γλώσσας. Κατά τον ορισμό μας επομένως θα δεχτούμε ότι τα δανικά δεν αποτελούν καλά καλά γλώσσα, ενώ τα γερμανικά είναι κάτι περισσότερο από γλώσσα.
Υπάρχουν και άλλες δυσκολίες σχετικά με το κριτήριο της αμοιβαίας κατανοήσεως. Το κυριότερο πρόβλημα συνίσταται στο ότι το κριτήριο αυτό επιδέχεται βαθμούς κατανοήσεως, μεγαλύτερης ή μικρότερης. Ενώ είναι αλήθεια, π.χ., ότι πολλοί Σουηδοί πολύ εύκολα καταλαβαίνουν πολλούς Νορβηγούς, είναι επίσης φανερό πως συχνά δεν τους καταλαβαίνουν τόσο καλά, όσο άλλοι Σουηδοί. Γι' αυτό το λόγο η ενδο-σκανδιναβική αμοιβαία κατανόηση δεν μπορεί να είναι τέλεια και θα χρειαστεί να γίνουν κάποιες υποχωρήσεις: οι ομιλητές θα πρέπει να μιλούν πιο αργά και να αποφεύγουν κάποιες λέξεις ή προφορές, που -όπως υποψιάζονται- θα προκαλέσουν δυσκολίες.
Η αμοιβαία κατανόηση μπορεί να μην είναι ίδια κι από τις δυο πλευρές. Συχνά λέγεται, π.χ., ότι οι Δανοί καταλαβαίνουν τους Νορβηγούς καλύτερα απ' ό,τι οι Νορβηγοί τους Δανούς. (Αν αυτό αληθεύει, ίσως συμβαίνει γιατί, όπως συχνά λένε οι Σκανδιναβοί, "Τα νορβηγικά τα προφέρεις όπως υπαγορεύεις κατά γράμμα τα δανικά", ενώ η δανική προφορά έχει πιο περίπλοκη σχέση με την ορθογραφία της. Ίσως οφείλεται τούτο σε ένα ή σε περισσότερους ειδικότερους γλωσσικούς παράγοντες). Η αμοιβαία κατανόηση θα εξαρτηθεί -όπως φαίνεται- και από άλλους παράγοντες, όπως το για πόσον καιρό ο ακροατής της άλλης γλώσσας την έχει ακούσει, το μορφωτικό του επίπεδο και -πράγμα αρκετά ενδιαφέρον- την απόφασή του να καταλάβει. Φαίνεται πως οι άνθρωποι δεν καταλαβαίνουν, γιατί, σε κάποιο επίπεδο της συνειδήσεώς τους, δεν επιθυμούν να καταλάβουν. Μια μελέτη που διεξήχθη στην Αφρική, π.χ., έδειξε ότι, ενώ η φυλή Α υποστήριζε ότι καταλαβαίνει τη γλώσσα μιας άλλης φυλής Β, η φυλή Β υποστήριζε πως δεν μπορούσε να καταλάβει τη γλώσσα Α. Αποκαλύφθηκε ότι η ομάδα Α, ομάδα ευρύτερη και ισχυρότερη, επιθυμούσε να ενσωματώσει το έδαφος της ομάδας Β στο δικό της με τα επιχειρήματα ότι οι δύο ομάδες αποτελούσαν ένα λαό και μιλούσαν την ίδια γλώσσα. Σαφώς, η αδυναμία της ομάδας Β να καταλάβει τη γλώσσα της ομάδας Α, αποτελούσε τμήμα της αντίστασής τους στην παραπάνω επεκτατική προσπάθεια.