ΒΑΣΙΚΟ ΚΕΙΜΕΝΟ
ΠΕΡΙΣΣΟΤΕΡΕΣ ΠΛΗΡΟΦΟΡΙΕΣ
Εγκυκλοπαιδικός Οδηγός
Γλωσσικός δανεισμός [Α7]
Γιώργος Παπαναστασίου (2001)
Κείμενο 1: Σετάτος, Μ. 1971. Ιστορικοσυγκριτική γραμματική των ινδοευρωπαϊκών γλωσσών. Θεσσαλονίκη, σελ. 26, © Μ. Σετάτος.
Ο δανεισμός, αυθόρμητος ή προσχεδιασμένος, αποτελεί μια από τις σπουδαιότερες επιδράσεις που μπορεί να δεχτεί μια γλώσσα. Για να επιτύχουμε ανετότερη επικοινωνία, τροποποιούμε συνεχώς τα φωνολογικά και γραμματικά συστήματά μας, το λεξιλόγιό μας προς την ομιλία των συνεργατών μας.
Για την ιστορικοσυγκριτική γλωσσολογία η κατανόηση των φαινομένων παρέμβασης και επαφής μεταξύ γλωσσών αποτελεί όργανο διάγνωσης και ερμηνείας των ξένων στοιχείων μιας γλώσσας. Με κατάλληλη μέθοδο μπορούμε να αντλήσουμε από τις δάνειες λέξεις πληροφορίες σχετικά με τη δομή δύο γλωσσών σε μια ορισμένη χρονική περίοδο, π.χ. το γοτθ. Aipiskaupus, δάνειο από το ελλ. επίσκοπος, δείχνει ότι η προφορά των γοτθ. ai, au ήταν [e], [o]· το [w] του αγγλικού wine 'κρασί' μας πληροφορεί ότι το λατ. v (vinum) τον 1ο αιώνα ήταν [w], ενώ αργότερα έχουμε αγγλ. vine 'άμπελος' <αρχ. γαλλ. vigne <λατ. vinea.
