ΒΑΣΙΚΟ ΚΕΙΜΕΝΟ
Άλλες Κρητικές
Γραμματικές της νέας Ελληνικής
Τσοπανάκης, Α. Γ. 1994. Νεοελληνική Γραμματική.
Α. Τσαγγαλίδης
Γιαννούλα Γιαννουλοπούλου & Ελένη Καρατζόλα: Γλωσσικός Υπολογιστής 2(1-2)
Γλωσσικός Υπολογιστής 2(1-2), Δεκέμβριος 2000. Θεσσαλονίκη: Κέντρο Ελληνικής Γλώσσας. http://www.komvos.edu.gr/periodiko/periodiko2nd/default.htm
Τσοπανάκης, Α. 1994. Nεοελληνική Γραμματική
H Γραμματική του Tσοπανάκη ασχολείται κυρίως με την κλίση/παραγωγή των λέξεων και, σε μικρότερο βαθμό, με τη σύνταξη (σ. 573-625) της νέας ελληνικής. Στα θετικά της στοιχεία εντάσσονται: η ορθολογικότερη οργάνωση των κλίσεων των ονομάτων στη βάση της ισοσυλλαβίας-ανισοσυλλαβίας αντί του γένους (Γραμματική Tριανταφυλλίδη)Χ η φωνητική απόδοση των λέξεων, παρόλο που ο συγγραφέας δεν διακρίνει τη φωνητική από τη φωνολογία και δεν χρησιμοποιεί το διεθνές φωνητικό αλφάβητοΧ η οργανωμένη παρουσίαση της παραγωγής των λέξεωνΧ η παράθεση πολλών παραδειγμάτων γλωσσικής χρήσης. Στη σύσταση του ελληνικού λεξιλογίου ο συγγραφέας αναφέρεται ορθά στα "Ξένα γλωσσικά στοιχεία" (6ο Mέρος) και εξετάζει τα δάνεια της νέας ελληνικής από διάφορες πηγές, με πληθώρα παραδειγμάτων, εξαιρώντας όμως από την εξέταση αυτή τόσο τα μεταφραστικά δάνεια, όσο και τα δάνεια από το διεθνές επιστημονικό λεξιλόγιο. Mειονέκτημα ίσως του έργου είναι ότι δεν λαμβάνει υπόψη τις εξελίξεις της διεθνούς βιλιογραφίας στην ανάπτυξη της γλωσσολογικής θεωρίας. H στάση αυτή έχει συνέπειες στον τρόπο αντιμετώπισης συγκεκριμένων ζητημάτων, όπως, λ.χ., η άποψη ότι στην αρχαία ελληνική υπήρχε "δασύ" και "λεπτότερο" πνεύμα. Aπό την άλλη πλευρά, η πρόθεση του συγγραφέα να συστηματοποιήσει τους κανόνες της δημοτικής στηριζόμενος κυρίως στη γραπτή παράδοση, τον οδηγεί στην υποτίμηση του διγλωσσικού παρελθόντος της NE και των επιπτώσεών του στη διάκριση προφορικού/ γραπτού λόγου. H έκδοση δεν ακολουθεί τις καθιερωμένες ορθρογραφικές αλλαγές μετά τη γλωσσική μεταρρύθμιση του 1976/1982.