Φυσιολόγος: Φυσιολ.

Το έργο πρέπει να ανάγει την αρχή του στο έργο κάποιου Βώλου από τη Μένδη της Αιγύπτου (3.αι.π.Χ.), τα Φυσικά. Παραδόθηκε σε τρεις διασκευές:

• Ι. Χριστιανική διασκευή (το 2.αι.μ.Χ. ή 350-400). Διασώθηκε σε πάνω από 25 χφφ, με σπουδαιότερο τον Pierpont Morgan Library 397 της Ν. Υόρκης (προηγουμένως στην Grottaferrata) του 10.-11.αι.
• ΙΙ. Βυζαντινή παραλλαγή (5.αι. ή 11.αι.): σ' αυτήν παραλείπονται τα φυτά και οι πέτρες και η γλώσσα είναι δημωδέστερη. Το πιο σημαντικό χφ είναι ο Vaticanus Palatinus 367 (13.αι.).
• ΙΙΙ. Ομάδα του Ψευδο-Βασιλείου (λίγο μεταγενέστερη από την προηγούμενη), με 11 χφφ του 17.αι., που βρίσκονται όλα στο Άγιο Όρος

Εκτός από αυτήν την ομάδα, υπάρχει και μια ιταλική με σπουδαιότερο κώδικα τον Vat. Chis. R IV 11 του 13.αι.

Εκδόσεις

1. Φυσιολ. (Legr.): E. Legrand, Εκ του φυσιολόγου …, AAEEG 7, 1873 (ποιητική παραλλαγή)
2. Φυσιολ.: J. Pitra, 1855 (δημοσίευσε μια μορφή της παραλλαγής Ι, με βάση τον κώδικα Paris. 2426 (16.αι.), παίρνοντας υπόψη του και άλλα 5 χφφ
3. Φυσιολ. Β: V. Puntoni, 1894 (έκδοση λίγων κεφαλαίων από τον κώδικα Bonon. Univ. 2702 (15.αι.) της παραλλαγής Ι.
4. Φυσιολ. (Zur.): C.O. Zuretti, 1896 (εκδίδει από τον κώδικα Ambrosianus E 16 supp. (273) της παραλλαγής Ι, με διαφοροποιήσεις από τις παραλλαγές ΙΙ και ΙΙΙ).
5. Φυσιολ. (Kaim.): D. Kaimakis, 1974
6. Φυσιολ. (Sbord.): F. Sbordone, 1936 (κάνει συνολική έκδοση πάνω από 70 χφφ, αγνοώντας ωστόσο το αρχαιότερο, τον κώδικα Pierpont Morgan 397 (olim Cryptof. A 33, 10.αι.).
7. Φυσιολ. V: C.O. Zuretti, Encora per la critica del Physiologus greco, BZ 9, 1900 (1956) 170-188

Βοηθητικές εκδόσεις

1. Φυσιολ. G και M (Offerm.): D. Offermanns, 1966 (εκδίδει από τους Ambrosianus gr. A 45 supp. και Pierpont Morgan Ms. 397, olim Cryptof. A 33).
2. Φυσιολ. Μ: A. Karnejev, BZ 3, 1894 (εκδίδει τον Mosquensis 432 (Vladimir 317) από την παραλλαγή I του 11.αι.).