«Οι μελέτες μας έχουν για υλικό τους τα κείμενα και μνημεία που ερευνούν οι ειδικοί, φιλόλογοι και ιστορικοί της αρχαιότητας. Η προοπτική μας πάντως είναι διαφορετική. Τα θρησκευτικά δεδομένα (μύθους, τελετουργίες, εικονιστικές παραστάσεις), τη φιλοσοφία, την επιστήμη, την τέχνη, τους κοινωνικούς θεσμούς, τα τεχνικά και οικονομικά φαινόμενα, όλα αυτά τα θεωρούμε πάντα ως έργα που δημιούργησε ο άνθρωπος, ως έκφραση μιας οργανωμένης νοητικής δραστηριότητας. […] Αναπτύσσοντας όσο μπορούσαμε περισσότερο τη δομική ανάλυση ενός συγκεκριμένου μύθου, του ησιοδικού μύθου των γενών, θελήσαμε να περιγράψουμε μια μορφή σκέψης, που δεν της λείπει καθόλου η συνοχή, αλλά, που η κίνηση, η αυστηρότητα και η λογική της έχουν έναν δικό τους χαρακτήρα, αφού η μυθική κατασκευή βασίζεται στην ισορροπία και στην ένταση πολικών εννοιών».
J.-P. Vernant, Μύθος και Σκέψη στην Αρχαία Ελλάδα, μτφ. Σ. Γεωργούδη, Ζαχαρόπουλος, Αθήνα 21989, τ.Α΄, σ.11&15