Η ριζική αντιπαράθεση μύθου-λόγου δεν είναι καθαρά περιγραφική, αλλά στηρίζεται σε ρητές ή άρρητες αξιολογήσεις. Συγκεκριμένα, στόχος της είναι να στηρίξει ανάλογα με τις προτιμήσεις του κάθε μελετητή, είτε την υπεροχή του λόγου έναντι του μύθου (τυπικό παράδειγμα η αναλυτική φιλοσοφία, για την οποία ο μύθος, όπως και ο λόγος της ποίησης ή της μεταφυσικής στερείται νοήματος), είτε αντίστροφα την υπεροχή του μύθου, προκειμένου αυτός να χρησιμοποιηθεί για να ασκηθεί κριτική στον διαφωτιστικό λόγο (αρκεί να αναφέρει κανείς τη λειτουργία του μύθου και του ποιητικού λόγου στη φιλοσοφία του Nietzsche, του Heidegger και του Benjamin, ή τη συχνή χρήση μύθων στη νεωτερική λογοτεχνία).