Φλώρινα: Φλωρίνε, Λέριν, Χλέρνου, Φολορίνα, Φουρούν
Η Φλώρινα ήταν η Μούσα του Θ. Αγγελόπουλου, και όχι άδικα. Περιδιαβαίνοντας τα σοκάκια της παλιάς πόλης που περιβάλλει τον ποταμό Σακουλέβα, δημιουργείται η αίσθηση ότι μεταβαίνει κανείς σε μία άλλη πραγματικότητα. Τα διώροφα μακεδονικά σπίτια, ο ήχος του νερού, το χιόνι τρέπονται σε σκηνικό θεάτρου και αυθόρμητα ο διαβάτης γίνεται ο πρωταγωνιστής. Μπορεί να χτυπήσει την πόρτα του ατελιέ του Στερίκα Κούλη ή να γευτεί ένα γλυκό του κουταλιού στη «Ρόζα», το καφενείο που θα τον γεμίζει δροσιά πάνω στο ποτάμι. Λίγο παρακάτω, σ’ ένα στενό, μπορεί να απολαύσει εικόνες στο «Μουσείο Σύχρονης Τέχνης» και ν’ αναζητήσει πληροφορίες για τους καλλιτέχνες της πόλης, που δεν είναι λίγοι. Γι’ αυτό, είναι πολλά τα «πνευματικά σαλόνια» («Στέγη Φιλοτέχνων Φλώρινας», «Λέσχη Πολιτισμού Φλώρινας», «Εταιρεία Γραμμάτων και Τεχνών», πολιτιστικός σύλλογος Φ.Σ.Φ. «Αριστοτέλης», κ.ά.). που ανοίγουν τις πόρτες τους στο αδηφάγο κοινό γεμίζοντας τις κρύες νύχτες του χειμώνα.
Οι άνθρωποι της Φλώρινας έμαθαν και μαθαίνουν ν’ αντιμετωπίζουν τις δύσκολες συνθήκες διαβίωσης με δημιουργικό τρόπο εμπνεόμενοι από το φυσικό τοπίο γύρω τους. Το ποτάμι, αλλά και τα βουνά που την περιβάλλουν μαγνητίζουν τον Φλωριναίο, κι αν είσαι τυχερός μπορεί να συναντήσεις κάποιον φοιτητή της Σχολής Καλών Τεχνών Φλώρινας να σχεδιάζει σ’ ένα παγκάκι κατά μήκος του ποταμού. Ίσως κάποτε στο ίδιο παγκάκι να έγραφε στίχους ο Μίμης Σουλιώτης και να συζητούσε με τον Στερίκα Κούλη ή τον Κωστάκη Λούστα για τη δική τους Τέχνη, τη ζωγραφική.
Καμιά φορά, συνεχίζοντας την περιήγηση μπορεί ν’ ακούσεις να μιλούν μια άλλη γλώσσα και ν’ αναρωτηθείς. Είναι μια γλώσσα, που βγαίνει από το στόμα των γιαγιάδων και των παππούδων της πόλης. Η Φλώρινα ήταν ένα σταυροδρόμι λαών, γλωσσών, πολιτισμών, που για καιρό αποτελούσε εμπορικό σταθμό. Τα φαγητά, οι συνήθειες, ακόμη και η παχιά ομιλία, συνδέουν την πόλη με το παρελθόν της και τους υπόλοιπους λαούς της Βαλκανικής.
Οι πολλαπλές πτυχές της πόλης διαφαίνονται στο υλικό που συγκεντρώθηκε. Ήδη από τα τέλη του 19ου αιώνα, αλλά ιδιαίτερα από τις αρχές του 20ου, ανιχνεύονται τα χαρακτηριστικά που συγκροτούν τη σύγχρονη αστική κουλτούρα της Φλώρινας. Είναι η κατάλληλη στιγμή να ξεκινήσει η δίκη σας ψηφιακή περιήγηση και να γευτείτε το άρωμα αυτής της ακριτικής περιοχής.