Η Αλεξάνδρεια (αλ-Ισκεντερίγια, αραβικά), χτισμένη απέναντι από το μακρόστενο νησί Φάρος, στη μεσογειακή παραλία της Αιγύπτου, κοντά στις εκβολές του ποταμού Νείλου, ιδρύθηκε από τον Μέγα Αλέξανδρο (331 π. Χ.) και ήταν πρωτεύουσα της Αιγύπτου για 1000 περίπου χρόνια. Στη διάρκεια της ιστορικής της διαδρομής από την πτολεμαϊκή (ως το 31 π. Χ.), τη ρωμαϊκή (ως το 325 μ.Χ.), τη βυζαντινή περίοδο (ως το 641 μ. Χ.) ως την αραβική της κατάκτηση, η πόλη αποτέλεσε σημαντικό γεωπολιτικό και πολιτισμικό πόλο έλξης στην περιοχή, όπως έδειχνε και η φημισμένη Βιβλιοθήκη της. Στην Αλεξάνδρεια κυριαρχεί το υγρό στοιχείο από την εκτεταμένη παραλιακή ζώνη (Κορνίς), το δυτικό και το μεγάλο ανατολικό λιμάνι ως τη λίμνη Μαρεώτιδα, στα νότια της πόλης. Η μεσογειακή ατμόσφαιρα και οι ποικίλες επιδράσεις όσων πέρασαν και άφησαν τη σφραγίδα τους στην περιοχή συνθέτουν την ιδιότυπη ιστορική και πολυπολιτισμική γοητεία της πόλης, η καρδιά της οποίας κτυπά όχι μόνο στους πραγματικούς τόπους από την πολυσύχναστη Κορνίς ως τις πλατείες και τις λεωφόρους που οδηγούν στα προάστια και τις λαϊκές συνοικίες της αλλά και στο συμβολικό χώρο που δημιούργησε γι’ αυτήν η ποίηση του Κ.Π. Καβάφη και άλλα έργα αναφοράς, όπως το «Αλεξανδρινό κουαρτέτο» του Λώρενς Ντάρελ.