Η Αλεξανδρούπολη έχει συνδεθεί με τη στρατιωτική θητεία ως συνοριακή πόλη και αυτό το στοιχείο εμφανίζεται συχνά και στα τραγούδια που αναφέρονται στην πόλη αλλά και στα κείμενα που ιχνηλατούν την παρουσία της. Ίσως αυτό το δεδομένο να δίνει μια μονοδιάστατη οπτική. Όπως κάθε πόλη που βρίσκεται μακριά από το κέντρο, διατηρεί μια ιδιαιτερότητα, τη μελαγχολία της μοναχικής πορείας και τη μοναδικότητα της ελευθερίας -από τους καταναγκασμούς της μητρόπολης. Η Αλεξανδρούπολη δεν έγινε δορυφόρος και δεν απαίτησε την ιδιαίτερη προσοχή του ‘κέντρου’∙ έμεινε εγκρατής και αυτάρκης, χωρίς αυταρέσκειες. Η φυσική της ομορφιά και η στρατηγική της θέση, παρέχουν πλεονεκτήματα και προκλήσεις για τους κατοίκους της. Κάποια από αυτά τα στοιχεία διαφαίνονται και στο ανθολογούμενο υλικό, χωρίς να μπορεί κανείς να ισχυριστεί βέβαια ότι έχει καταφέρει να αποτυπώσει με ακρίβεια τον πολυσύνθετο χαρακτήρα αυτής της πόλης. Ελπίζουμε ότι η περιδιάβαση θα είναι δημιουργική, επιμορφωτική και ευχάριστη. Οι εικονικοί περίπατοι, άλλωστε ανοίγουν τα μονοπάτια για τις πραγματικές επαφές με τον κόσμο μιας πόλης και τους ανθρώπους της.