Επιγραφές νέον
τα μάτια σου.
Τα μάτια σου μέσα στη νύχτα.
Πού το παλιό και πώς το καινούργιο;

in mediae sidera noctis
Παίρνω την Ερυθρού ως τη Ραψάνη.
Αφισοκολλημένη
στους κοχλίες του εγκεφάλου μου
με την ίδια βουλιμία
εσύ
καταπίνοντας όνειρα και αστρική σκόνη
την ίδια νύχτα, χρόνια τώρα

(σκληρή και αναπότρεπτη η άσφαλτος μνήμη)

τα σπλάχνα της πόλης που κοιμάται
τα άδεια
τα πάλι
τα πάντα
βαραίνοντας εγώ μες στο πρόστυχο, πλαστικό φως
το φουξ το μπλε το πράσινο.

Επιγραφές νέον
θαμπώνουν στο πρώτο φως της μέρας
στις εννιά
σβήνουν ολότελα

τα μάτια σου.

Μιχαλόπουλος Χάρης, «Νέον», Πιο νύχτα: ποιήματα, Αθήνα, εκδ. Μανδραγόρας, 2007, σ. 34