«Τα πριν φθαρέντα και πεπτωκότα τείχη
ίστησι στερρώς Βασίλειος ο Κλάδων
στρατηγός Στρυμόνος ανδρείος…»
μας πληροφορεί ενεπίγραφη βυζαντινή στήλη,
τείχη γνωστά της πόλεως που από μικρός κατοικώ
μόνον που τότε ο λόγος της ύπαρξής των μου διέφευγε
τα περιεργαζόμουν απλώς η γραφικότητα τους μ’ έθελγε
καθώς επιβλητικά εδέσποζαν της θαλάσσης.
Τώρα που μεγάλος τα ζω
σκέπτομαι τη χρησιμότητά τους την άδεια,
τι τα ’θελαν και τα ξανάχτισαν
πάλιωσαν που πάλιωσαν ας τ’ άφηναν να πέσουν
αφού ο καθένας φροντίζει για τα δικά του τείχη
έτσι που ο ένας τον άλλον να μη εννοεί
ο ένας τον άλλον να μη κατακτά
ανδρείοι μέσα στην ερημιά τους.

Στογιαννίδης Γ.Ξ., «Τα τείχη», Αφήγηση Ξεναγού, Θεσσαλονίκη 1979, εκδ. Σκαπτή Ύλη, σ. 57