Εκστατικά παραληρήματα

Οι λεύκες της επαρμένης σιωπής

κράζουν το μεγαλείο τους

στα σύνολα των ηττημένων βουνών,

στους δρόμους που ορίζουνε βάθη,

στα βραδυνά πουλιά του έαρος

που τοξεύουν το διάστημα

με μαγεία και φωνές.

τα κατάρτια ας πανηγυρίζουν

η γη υπομένει τον θρίαμβο του φωτός.

Φωνάζομε:

Φως φως

και πόνος.

Γαλήνιοι ατάραχοι βουβοί

αντικρύζομε τα πεπρωμένα

και τον εαυτό μας.

Εμείς είμαστε σαν τις λεύκες

κάθετοι στα σύνορα

-τιτανικοί σταυροί καρτερίας

αντίθετοι προς τα ύψη

για τα ύψη

τραγουδάμε τη σιωπή του δέους

έτοιμοι για το άγνωστο.

Στέργιος «Στερίκας» Κούλης, Εκστατικά παραληρήματα, Ποίηση, Φλώρινα 1992.