Δεν μένει πια
κανείς σ’ αυτό το σπίτι.
Χορτάριασε η αυλή
κι η στέγη στάζει.
Οι ψυχές, αυτών που τη ζωή
εδώ γευτήκαν,
κάπου τριγύρα θάνε.
Μαζί τους θάθελα
παλιό κρασί να πιω
ένα βράδυ.
Της ζωής τους
στιγμές μοναδικές
να μου ιστορήσουν.
Ανώνυμοι καθώς διαβήκαν
καμιά γι’ αυτούς
δεν έγραψε ιστορία.

Θ.Γ.

Φλώρινα, Φλεβάρης του ’97

Θ. Γ., «Ανώνυμοι», περ. Εταιρία, τχ. 27-28, Φλεβάρης 1997, σ. 60.