ΕΥΑΓΓΕΛΟΣ Β. ΒΟΓΑΖΙΑΝΟΣ

ΣΥΡΑ

Με τη συναίσθηση εφηβικών θριάμβων

θρεμμένος από την αιθρία του νησιού

γοητευμένος απ’ το πέπλο της εσπέρας

απ’ τη θωπεία του Αιγαίου στο κορμί

απ’ τα θερμά φιλιά της Λούλας

απ’ τα φαντάσματα στις σκοτεινές γωνίες

έρχομαι με τη γοητεία ονείρων

να σμίξω με τις μελαγχολικές κυρίες

τις Πέμπτες ή τις Κυριακές

με θέματα μαγειρικής και νοσταλγίας

την ώρα του καφέ ή της μαστίχας

μαζί μου οι ίσκιοι του Πατέρα της Μητέρας

του Αδελφού και κάποιων φίλων·

να προσκομίσω τέφρες και αναμνήσεις

με την καρδιά, το νου και τους αδένες

να συναντήσω τους λογίους στη Λέσχη

κοντά στην προτομή της Ρίτας,

εκείνα τα θεσπέσια κορμιά στην Ντελλαγκράτισα

να ψάξω για καινούργιες λέξεις στο μουράγιο

στα μάτια των μικρών παιδιών και των ψαράδων

να ευφρανθώ με κακαβιά και τηγανίτες

κι η μπάντα να παιανίζει στην Πλατεία.

Από το Γιουκατάν

που με παρέσυρε η ψυχή του Απολιναίρ

στον Άγιο Νικόλαο τον Πλούσιο·

τα μάτια ορθάνοιχτα να πλημμυρίζουν φως

να παραγράφονται τα κρίματα

και οι παραλείψεις

καιρός να προσκομίσω πια το σπόρο μου

στην πάτρια γη

ν’ αναγαλλιάσω με τη μυρωδιά της κάπαρης

του δυόσμου και της ζαφοράς.

… Έτσι τελειώνουν οι περιπλανήσεις των γενναίων.

Ελπίζω τ’ όνειρο να μη με ξεγελάσει

πίσω απ’ τα βλέφαρα να δω

το πιο γλυκό χαμόγελο της Μάνας

να συγχωρεί

να συμφωνεί

και να με ραίνει με του γιασεμιού τα άνθη.

Έρωτας και λουλούδια και ρετσίνα

και ανοιχτές οι αγκαλιές

να περιμένουν

να ρίξω τελεσίδικα τις άγκυρες

στο τελευταίο λιμάνι της ζωής μου.

Ευάγγελος Βογαζιανός, «Σύρα» (ποίημα), Σε πρώτο πρόσωπο, Σμυρνιωτάκης, Αθήνα 1991, σ.