ΣΤΟ ΣΠΥΡΟ ΚΑΓΙΑΛΕ^[1]

Εκεί στο Ακρωτήρι!

Στους τετιμημένους βράχους,

όπου η αιμάτινη πορεία των προγονικών βημάτων

σημαδεύεται και σημαδεύει!

Στου ενός λεπτού τη σιγή,

όπου υπό την σκιάν της αθανασίας

οι ωραίες μορφές των παππούδων επανέρχονται!

Στις πλεξούδες του θυμιάματος,

όπου η αυστηρή ευωδία της δάφνης

ανοιχτή μνήμη γίνεται.

Εκεί, στο Άγιον Όρος της Κρήτης

και Άγριον Όριον της των ανθρώπων μεγαλοσύνης,

στρέφοντας το βλέμμα μου, Σε συναντώ!

Να υψώνεις καθ’ εκάστην

στο νοητό κοντάρι, που φτάνει μεσούρανα

την πληγιασμένη ψυχή του Τόπου μας.

[1] Σπύρος Καγιαλές. Αγωνιστής των κρητικών επαναστάσεων εναντίον των Τούρκων. Στις 9 Φεβρουαρίου 1897 και περί ώραν 15:30΄, όταν τα πλοία των Μεγάλων Δυνάμεων κατέρριψαν την ελληνική σημαία στο Ακρωτήρι Χανίων, αυτός έκαμε το κορμί του ιστό για να την κρατήσει στη θέση της.

Βαγγέλης Κακατσάκης, «Στο Σπύρο Καγιαλέ», Ανθολογία Κρητικής Ποίησης 1950-2007, επιμέλεια: Σ. Λ. Σκαρτσής, Ταξιδευτής, Αθήνα 2007, σ.194