Κόσμος πολύς μαζώχτηκε ν' ακούσει
την ποίηση στο Αττικό Μετρό·
λογής λογής πολιτικοί και καλλιτέχνες,
ακόμη και ποιητές - ανάμεσό τους
και μια γυναίκα που χωρίς τα χάλκινα
λωρία της Σιωπής εκατρακύλα.

Τουλάχιστο μας αποζημιώνει
το βιολοντσέλο κι η φτερούγα που το κάνει
να βγάζει βόγκο ερωτικό, την ώρα
που ανεβοκατέβαιναν ωτακουστές
οι επιβάτες και ρυθμίζαν τα ρολόγια τους
οι χελιδόνες της ισημερίας.
Στιγμή όπου το φως ισορροπεί
με το σκοτάδι. Τούτο μαρτυρεί
και τη μεγάλη προσοχή με την οποία
ο πιο καλός ακροατής (άγρυπνο μάτι)
τ' απορροφούσε όλα· όνομα: κιονόκρανο.

Κυριάκος Χαραλαμπίδης, «Παγκόσμια ημέρα ποίησης στο Αττικό Μετρό», Κυδώνιον μήλον, Άγρα, 2006, σ. 133.