0,1643 +0,4778i

Γραμμές, σκέφτηκα, όρθιος
Καθώς με ανακάτευε το βαγόνι ρυθμικά
Επάνω στις γυαλιστερές του ράγες
Καθίσματα, κεφάλια στη σειρά, παράθυρα
Που στρίμωχναν στο κάδρο τους ένα τοπίο επιγραφών
Διατρέχοντας μιαν έρημο τσιμέντου, εκτείνοντας
Στιγμές ιστοριών που δεν τις έβλεπα
Τροχιές ερώτων που δεν διασταυρώθηκαν ποτέ
Χαϊδεύοντας από μακριά σε μηνυματική μορφή
Κλισέ περιγραφές συντετμημένες
Περιελιγμένες επαναληπτικά σε
Σύρματα, καλώδια, τηλεφωνικές γραμμές
Που ενώνουν ατελείωτα
Διαδρόμους με παραταγμένες πόρτες
Μοναχικών ανθρώπων - δωματίων - ποιητών
(Σε οριστική σύνδεση με τον σωλήνα του γκαζιού)
Λεωφορεία, τρόλλεϋ, ταξί
Διαβάσεις με φανάρια να διακόπτουν ολοένα τη ροή
Και να την ξαναρχίζουν πάλι σταυρωτά
Μια πόλη-πλέγμα δίχως συναντήσεις
Σε έψαχνα μέρες
Διεύθυνση οδηγία καμιά
Στην τύχη οδηγούσα έστριβα γωνίες έλπιζα
Να δω το βλέμμα σου
Να σπάει το γραμμικό μου πεπρωμένο
Να με κοιτάζει να έρχομαι
Ή έστω να φεύγω
Τη γραμμή της ματιάς σου να συν-
Τρέξει τη δική μου ή
Να της αντισταθεί
Τυχαία όμως συνέβη;
Ένα SMS υπερακόντισε τον δορυφόρο του
Ανακάτεψε ηλεκτρομαγνητισμούς
Χώθηκε σε πολυκατοικίες με κεραίες παράνομες
Αντάρτικος τηλέγραφος συναισθημάτων
Άλλων εποχών, το σήμα δόθηκε
Ως εδώ
Ως τις γραμμές του ΗΣΑΠ που οδηγούσαν
Στο εργαστήριό σου
(Όπως μου έγραψες).
Γλίστρησαν πλάγια οι πόρτες
Τα μάτια μου ακολούθησαν και βγήκα
Μπροστά σε μια μικρή προθήκη
Με ολοστρόγγυλα
Ψωμιά.

Γιάννης Ζέρβας, «The story», Τζούλια 2, Άγρα, 2010, σ. 50-51.