Αχ, πόσο άλλαξες, Σταμπούλ
Οι μιναρέδες σου να μίκρυναν
Ή μήπως να μεγάλωσα εγώ;
Παλιότερα δεν ήταν τόσο στενή αυτή η γέφυρα
Περπατούσες κι οι λεωφόροι σου έμοιαζαν ατέλειωτες
Και δεν περνούσες τόσο γρήγορα απ’ το τούνελ
Αλλιώς σφυρίζουν τώρα τα βαπόρια σου
Πιο ορμητικά πηγαίναν τα τραμάκια
Όλα τα παιδάκια ήταν ζωηρά
Κι όλες οι γυναίκες πανέμορφες
Αχ, πόσο άλλαξες, Σταμπούλ
Η θάλασσα σου έχασε τα κύματά της
Τα καράβια σου, τα ταξιδάκια τους
Οι βιτρίνες των μαγαζιών σα να μαζεύτηκαν
Το Καπαλί-τσαρσί γέμισε καινούργιους ανθρώπους
Σάμπως έχουν κάτι να πουν τα απαρτμάν σου
Στη θάλασσα και στα κύματα;

Şükrü Enis Regü, «Ιστανμπούλ», στο Τούρκοι ποιητές υμνούν την Κωνσταντινούπολη, Θωμάς Κοροβίνης (εισ. – μτφ. – ανθολ.), Οδός Πανός, 2000, 50.