ΠΡΟΕΔΡΟΣ. Το δικαστήριον αποσύρεται εις διάσκεψιν.
(Μετά την διάσκεψιν)

ΠΡΟΕΔΡΟΣ. (Αναγινώσκει την απόφασιν υπ’ αριθ.18)·
«Το Δικαστήριον
»Σκεφθέν

»Επειδή εκ της αποδεικτικής διαδικασίας και της συζητήσεως δεν προέκυψεν, ότι οι κατηγορούμενοι είτε κατά σύστασιν είτε ιδία έκαστος καθ’ οιονδήποτε τρόπον να ελκύσωσι προσηλύτους εις λεγόμενα θρησκευτικά δόγματα με τα οποία ενεργούμενα είναι ασυμβίβαστος η διατήρησις της πολιτικής τάξεως.
»Επειδή εκ της αποδεικτικής διαδικασίας προέκυψεν, ότι εκ των κατηγορουμένων οι Κόσσυβας, Κατσιρέλος και Σούλιος συγκεχυμένας έχοντες κοινωνιστικάς ιδέας, ων την επιστημονικήν σημασίαν και έκτασιν, ως εκ της μικράς διανοητικής αναπτύξεως αυτών και ατελεστάτης μορφώσεως δεν ηδύναντο να γνωρίζωσιν, εξέφραζον ταύτας προκαλούμενοι υπό άλλων εργατών εν ιδιωτικαίς ομιλίαις κατά τρόπον ατυχή, χωρίς να υπάρχει παρ’ αυτοίς η δολία προαίρεσις ήτοι η ενσυνείδητος δι’ αυτών προσβολή, εις πρόσκομμα άλλων του οφειλομένου σεβασμού εις τον δημιουργόν του παντός ή ενσυνείδητος έκφρασις αρχών, δοξών ή φρονημάτων αντιτιθεμένων εν γένει εις τας βάσεις της θρησκείας και της ηθικής ή άλλως επιβλαβών εις την θρησκείαν ή τα ήθη και ένεκεν του λόγου τούτου δι’ έλλειψιν του απαραιτήτου στοιχείου της δολίας προαιρέσεως απαλλακτέοι τυγχάνουσιν.
»Επειδή εκ της αυτής διαδικασίας και της συζητήσεως δεν πρόεκυψεν, ότι οι κατηγορούμενοι Δελμούζος, Σαράτσης και Ζάχος είτε κατά σύστασιν προς τους τρεις ανωτέρω αναφερομένους άλλους, είτε αυτοτελώς ενεργούντες εξετέλεσαν την δευτέραν εν των κατηγορητηρίω αναφερομένην πράξιν κατά τους εν αυτώ τόπους και χρόνους· διότι ούτε αι εν τω Εργατικών Κέντρω διαλέξεις αυτών ούτε η εν τω Παρθεναγωγείω διδασκαλία των δύο πρώτων προσέκρουον εις τας βάσεις της θρησκείας ή της ηθικής ή άλλως ήσαν επιβλαβείς εις την θρησκείαν και τα ήθη ή ότι εν γένει καθ’ οιονδήποτε άλλον τρόπον προφορικώς ή εγγράφως εξέφραζον τοιαύτας ιδέας ή άλλας προσπιπτούσας εις το άρθρον 18 του περί εξυβρίσεως νόμου, το δε μόνον δια τον πρώτον Δελμούζον προκύψαν γεγονός, ότι εν φιλικών συναδελφικώ κύκλω την Μεγάλην Παρασκευήν εν Βόλω ηρμήνευε ορθολογικώς την προσέλευσιν του Αποστόλου Παύλου εις την χριστιανικήν θρησκείαν, δεν αποτελεί παράβασιν ούτε του άρθρου 18 αλλ’ ούτε και του άρθρου 17, όπερ απαιτεί δημοσίας ομιλίας, ελλειπούσας εν προκειμένω.
»Επειδή και ως προς τους λοιπούς κατηγορουμένους δεν προέκυψεν ουδεμία απόδειξις ενοχής αυτών

»Δια ταύτα

»Κηρύττει αθώους πάντας τους κατηγορουμένους και επιβάλλει τα έξοδα της δίκης εις βάρος του Δημοσίου». (Παταγώδη χειροκροτήματα εκ του ακροατηρίου και παρατεταμέναι επευφημίαι: Ζήτω η Δικαιοσύνη, ζήτω το Ναύπλιον).

Γιαλτσίν Κεμάλ, Μια προίκα αμανάτι. Οι άνθρωποι της Ανταλλαγής, Νέα Σύνορα – Α. Α. Λιβάνη, Αθήνα 2000, σ. 409-413, 421-428, 433-436.