Γλυκιά καλοκαιριάτικη βραδιά

Η Υβόν ένιωθε το βήμα της ν’ αλαφραίνει πάλι. Έλεγε συνεχώς μέσα της ότι η εποχή των τεράτων έφτανε στο τέλος της. Δεν ήταν μόνο οι ειδήσεις του BBC ή η προκήρυξη του ΕΑΜ, αλλά και κάτι εξίσου σημαντικό που παρατήρησε η Ντόλυ. Το βάναυσο κόκκινο της ναζιστικής σημαίας, που κυμάτιζε στον Λευκό Πύργο, είχε ξεθωριάσει απ’ τον ήλιο… Έτσι, όταν στις έξι Φεβρουαρίου μαθεύτηκε η άφιξη μιας ειδικής επιτροπής των SS, δε συμμερίστηκε καθόλου την ανησυχία του Δημήτρη.
Κι όμως, σε λιγότερο από μια βδομάδα άρχισε ν’ ανεβοκατεβαίνει ο πέλεκυς χωρίς ανάπαυλα. Τα εβραϊκά καταστήματα υποχρεώθηκαν να αναρτήσουν πινακίδα με τις λέξεις «εβραϊκόν κατάστημα», οι κατοικίες και τα οικόπεδα των Εβραίων επιγραφή με άστρο της Σιών. Απαγορεύτηκε στους Εβραίους ν’ αλλάζουν τόπο διαμονής. Απαγορεύτηκε να χρησιμοποιούν το τραμ ή οποιοδήποτε άλλο μεταφορικό μέσο. Απαγορεύτηκε να εμφανίζονται στους δρόμους και στις πλατείες και κάθε δημόσιο χώρο μετά τη δύση του ηλίου. Απαγορεύτηκε να χρησιμοποιούν ιδιωτικά ή δημόσια τηλέφωνα. Οι Εβραίοι συνδρομητές έπρεπε να παραδώσουν τα τηλέφωνά τους στην εταιρεία και να πληρώσουν τις καθυστερημένες οφειλές τους. Επίσης όλοι οι Εβραίοι έπρεπε να φορέσουν ένα κίτρινο αστέρι κοντά στη θέση της καρδιάς, το οποίο να διακρίνεται «εν παντί καιρώ».

Η εγκατάλειψις της εβραϊκής θρησκείας, οποτεδήποτε
και εάν έλαβε χώραν, δεν απαλλάσσει από το σήμα.
Εις περίπτωσιν μικτού γάμου, ο Εβραίος σύζυγος
υποχρεούται εις το σήμα.
Αιτήσεις περί εξαιρέσεως από το σήμα είναι περιτταί.

Άφησε ο Δημήτρης τη Νέα Ευρώπη να πέσει καταγής. Την ποδοπάτησε. «Εσύ δε θα το φορέσεις!» της είπε. Συμφώνησαν μαζί του ο Στράτος κι ο Παναγιώτης. Θυμήθηκαν μ’ αυτή την αφορμή την πρόταση μιας αθηναϊκής φυλλάδας το ’29 να φορέσουν οι πρόσφυγες κίτρινα περιβραχιόνια, για να τους αναγνωρίζουν οι γνήσιοι Έλληνες και να τους αποφεύγουνε.

Μεγάλου – Σεφεριάδη Λία, Γλυκιά καλοκαιριάτικη βραδιά, Καστανιώτη, Αθήνα 2002 / 1999, σελ. 332-333.