Ι

Γαλάζιο σπίτι εδώ κοιμούνται οι γοργόνες τ’ ουρανού; Έριξαν άγκυρα στο πλάι σου οι μπαξέδες. Στην άκρη του καλντεριμιού κάτω απ’ το γαλάζιο σου παράθυρο δυο τρία παλικάρια ηλιοτρόπια μ’ έγνοιες μέλισσες σκυμμένα συζητούν. Ζηλεύουν τάχα οι μενεξέδες;

ΙΙ

Το φως του ασβέστη που τυφλώνει τα πουλιά. Πίσω απ’ τα καφασωτά με κρεμασμένο κάτω απ’ το κρεβάτι το ’να χέρι χορταριασμένος και με μάτια χαμομήλια, με τον ύπνο του ευωδιασμένο από άγρια ρίγανη ρουχνίζει ο Ιούνης μες στο θείο μεσημέρι.

ΙΙΙ

Τούρκικο σπίτι βυσσινί είσαι μια γάτα καθισμένη πάνω στο χορταριασμένο του καλντεριμιού χαλί. Στην πλάτη σού φυτέψαν μια συκιά για να κουρνιάζουνε ο ίσκιος κ’ η δροσιά. Τούρκικο σπίτι βυσσινί καπέλο από κεραμίδια σού φορέσαν τα παιδιά και με κοιτάς με δυο παράθυρα παλιά.

ΙV

Πράσινο σπίτι στρίβεις και ξεφεύγει μου η ρίζα σου. Ποδήλατο αγγέλων κι ευωδιών απάνω σου ακουμπούν. Σκάλες βυθίζονται ως τον ύπνο σου. Είναι αλήθεια πως το μεσημέρι λευκές σκιές σε κατοικούν; Οι μαργαρίτες σου κοιτάζουν μα δεν απαντούν.

Γιάννης Υφαντής, «Ζωγραφιές στην Άνω Πόλη», Ι.Κ. Χασιπώτης [επιμέλεια], Τοις αγαθοίς βασιλεύουσα: Θεσσαλονίκη, Ιστορία και Πολιτισμός, Παρατηρητής, Θεσσαλονίκη Πολιτιστική Πρωτεύουσα της Ευρώπης 1997, Θεσσαλονίκη 1997, σ. 439-440.