Τρώει ο ρωμιός απάνω στο μάρμαρο

- μεσημεριάτικες απογνώσεις –

κ’ είναι σα μοναστηράκι του σώματος

γεμάτο φύλλα και πουλιά.

Έχει τον ήλιο το φτωχό εστιατόριο και τον διασπαθίζει

μέσα στη σκόνη του φωτεινού αέρα

γαλάζιες μύγες ωσάν ανθάκια

κομμένα γύρω μας βομβίζουν.

Τρώει με μια πικρή ματιά ο ταπεινός απάνω στο μάρμαρο

σκύβει κρατώντας το ζεστό ψωμί

και συλλογιέται

την πλάκα του τάφου.

Κοντό κριθάρι αγκυλώνει τη θύμηση

τα σπίτια οι δρόμοι και τα δίκαια χέρια

φυλλώματα κόκκινα δίχως ελπίδα…

Ήχοι και θάνατος

η ερωτική ασπράδα που πύκνωσε τα νέφη

ταυτισμένα στους κήπους με τα δέντρα.

Νίκος Καρούζος, Μοναστηράκι, Εννεά Ποιήματα μες στην Αθήνα